Ότι οι ισχυροί αντιμετωπίζονται με «ευνοϊκότερη ερμηνεία» των νόμων είναι γνωστό και στα νήπια.
Ο κανόνας αυτός ισχύει και για τις μεγάλες χώρες.
Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο κατέδειξε την επιλεκτική εφαρμογή των κανόνων σε σύγκριση με την Ελλάδα.
Το Ρίο, όπως μεταδίδουν όλες οι αποστολές και όλα τα Μέσα, είναι απολύτως ανέτοιμο να οργανώσει με αρτιότητα την μεγάλη διοργάνωση.
Όμως, η ΔΟΕ ποιεί την νήσσα και κλείνει τα μάτια.
Οι κοφτερές- δηλητηριώδες πένες βουτήχτηκαν στην θάλασσα, που πλέουν κομμένα ανθρώπινα μέλη δίπλα στους αθλητές που αγωνίζονται για το μετάλλιο, και διαβρώθηκαν.
Η ΔΟΕ έβαλε από την τσέπη της ένα δισ. όταν διαπίστωσε ότι οι Βραζιλιάνοι δεν θα προχωρήσουν,πως τα στάδια θα παραμείνουν γιαπιά και ότι τελικά το προϊόν της κινδυνεύει με απόλυτη εμπορική υποβάθμιση.
Και το ερώτημα που γεννάται αβίαστα είναι γιατί στην Ελλάδα συμπεριφέρθηκαν με τόση σκληρότητα;
Γιατί απειλούσαν "θεούς και δαίμονες" και ότι θα αφαιρέσουν τη διοργάνωση από τη χώρα καταστρέφοντας άπαξ δια παντός την διεθνή της φήμη;
Γιατί επέμειναν για στάδια και εγκαταστάσεις με βαριά κατασκευή και όχι με ελαφριά με αποτέλεσμα τώρα να «σαπίζουν» και να είναι αραχνιασμένα;
Γιατί χρειαζόταν τραμ η Αθήνα- ξέρουν, άραγε, κάτι οι κήνσορες της ηθικής στο Βερολίνο;- ή γιατί έπρεπε να γίνει προμήθεια τέτοιων συστημάτων ασφαλείας σε μια χώρα που δεν κινδύνευε από κανέναν;
Γιατί προκάλεσαν τέτοια οικονομική αιμορραγία σε μία τόσο μικρή χώρα;
Και γιατί συναίνεσαν οι Έλληνες πολιτικοί ιθύνοντες;
Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Η απλοϊκή προσέγγιση περί ισχυρού και αδυνάμου δεν επαρκεί.
Μόνο εάν συμπληρωθεί με την έννοια εξυπηρέτησης συμφερόντων, μικρών και μεγάλων, εγχώριων και διεθνών, και με συνεργούς σε ηγετικά πολιτικά κλιμάκια μπορεί να ερμηνευθεί το έγκλημα.
Και αυτό το έγκλημα πρέπει να εξιχνιασθεί.
Γιατί και αυτό συνέβαλε στην οικονομική κατάρρευση και τελικώς στα μνημόνια. Γιατί εντέλει έφερε τη χώρα στον γκρεμό της πτώχευσης και εξαθλίωσε τους πολίτες.
Κάθαρση εδώ και τώρα.