Ο νεόκοπος τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ έριξε το σύνθημα για ένα σχέδιο τριών βημάτων ώστε να τερματιστεί ο πόλεμος στη Συρία και προχώρησε στο παρασύνθημα για το Κουρδιστάν.
Ο Γιλντιρίμ καταρχήν έκανε λόγο για αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία, όπως είπε, τον κάνει αισιόδοξο για τη λήξη του πολέμου. Ουσιαστικά ο Γιλντιρίμ παραδέχεται τον κορυφαίο (σκοτεινό) ρόλο της γειτονικής χώρας στο συριακό πόλεμο.
Ο τούρκος πρωθυπουργός παρέθεσε τρία βήματα - όρους, τα οποία επί της ουσίας συνοψίζονται σε ένα, το Κουρδιστάν.
Ως πρώτο όρο έθεσε τη μη δημιουργία κράτους των Κούρδων στη βόρεια Συρία και το μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας καθώς για την Αγκυρα το PYD με την ένοπλη πολιτοφυλακή της YPG αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία με το PKK. Ο Γιλντιρίμ υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Ο δεύτερος όρος είναι η διαμόρφωσης της κρατικής δομής της Συρίας όπου καμία σέκτα δε θα επικυριαρχεί, θεωρώντας πως με τον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί και η απομάκρυνση του Μπασάρ αλ Ασαντ στο μέλλον από την εξουσία.
Ο τρίτος όρος είναι η επιστροφή των προσφύγων από τα γειτονικά κράτη.
Όπως κατανοεί ένας ψυχρός παρατηρητής, το σχέδιο τριών βημάτων που προτείνει ο Γιλντιρίμ είναι αέρας κοπανιστός ή καλύτερα γαρνιτούρα συνοδευτική στον ένα και βασικό όρο, τη μη δημιουργία του Κουρδιστάν.
Οι δύο τελευταίοι όροι είναι απλά αστείοι. Είναι σαφές πως κανείς δε διαφωνεί να γυρίσουν οι πρόσφυγες στον τόπο τους μόλις τελειώσει ο πόλεμος ενώ η δήθεν αναδιοργάνωση των κρατικών δομών στη Συρία που τάχα θα αποδυναμώσει τον Ασαντ, δεν έχει σοβαρή βάση. Πρώτον διότι δεν καίει πια - εδώ που φτάσαμε- αυτό την Αγκυρα και δεύτερον ακόμη κι αν ο σύριος πρόεδρος έχανε ένα μέρος του μηχανισμού, το γεγονός ότι θα έχει αντέξει και κρατήσει τη χώρα του όρθια και ακέραια, φτάνει για να κάνει το 88% του 2014 σε 95%.
Στην ουσία ο όρος του Γιλντιρίμ είναι ένας. Αν δεν κάνετε Κουρδιστάν, ο πόλεμος τελειώνει σε λίγα 24ωρα αφού θα κλείσει η κάνουλα τροφοδοσίας των ισλαμιστών σε άνδρες, όπλα, πυρομαχικά και φάρμακα.
Κι εδώ ερχόμαστε σε κάτι που είχαμε σημειώσει στη Freepen.gr πριν κάποιες εβδομάδες, θα αποδειχθούν οι Κούρδοι για άλλη μια φορά οι χρήσιμοι ηλίθιοι της ιστορίας, αυτοί δηλαδή που τους χρησιμοποιούν, κάνουν τη βρώμικη δουλειά και μετά δεν τηρούνται οι συμφωνίες;
Η Τουρκία δεν επιθυμεί Κουρδιστάν, το Ιράν για τους ίδιους λόγους συντάσσεται, η Ρωσία αν και έκανε ένα άνοιγμα στην αρχή, δε θα ήθελε ένα κράτος αμερικανικής υποστήριξης στην περιοχή, η Δαμασκός σίγουρα αρνείται να παραχωρήσει έδαφος άσχετα αν εγκατέλειψε μόνη της το βορρά.
Από την άλλη βρίσκονται οι ΗΠΑ (που πάνε σε εκλογές) και μέχρι ενός σημείου το Ισραήλ.
Έχω την αίσθηση πως το βάρος της ζυγαριάς γέρνει υπέρ των πρώτων, ωστόσο τίποτε δεν μπορεί να προδιαγραφεί για το μέλλον. Ειδικά στο συριακό πόλεμο όπου με βάση τους ξένους σχεδιασμούς έπρεπε να είχε τελειώσει εδώ και πέντε χρόνια με τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ωστόσο παραμένει ένα σοβαρό ερώτημα το πόσο θα συνεχίσουν να στηρίζουν οι ΗΠΑ τους Κούρδους, μέχρι ποιο σημείο μπορούν να το φτάσουν και πόση δύναμη έχουν να επιβληθούν.
Οι επόμενοι μήνες θα λύσουν όλες μας τις απορίες.