Θ. ΜΑΛΚΙΔΗΣ
Κατά τραγική ειρωνεία η πράξη απελευθέρωσης του Σολωμού Σολωμού στις 14 Αυγούστου 1996, συνέπεσε με την 14η Αυγούστου 1974, όταν ο τουρκικός φασιστικός στρατός ολοκλήρωνε το βιασμό της Κύπρου με τον Αττίλα 2.
Κατά τραγική πάλι ειρωνεία την 14η Αυγούστου 1996, όταν ο Σολωμού Σολωμού έδειχνε το δρόμο που πρέπει να βαδίσει κάθε καταπιεσμένος λαός, όταν με την πράξη αντίστασης νοηματοδοτούσε τον Ελληνισμό, στις 14 Αυγούστου 1974 η απάντηση του “εθνικού κέντρου” ήταν η φράση “η Κύπρος είναι μακριά”.
Με τον Κυπριακό Ελληνισμό έχω μακροχρόνιους, ιστορικούς και προσωπικούς δεσμούς. Με εμπνέει ως άνθρωπο ο αγώνας αυτού του κομματιού του Ελληνικού λαού για την απελευθέρωσή του από τους αποικιοκράτες, με εμπνέει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές, με εμπνέει η αντίσταση στους Τούρκους φασίστες κατακτητές το 1974, ο αγώνας των νέων, των μαθητών, των μοτοσικλετιστών, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού.
Οι Τούρκοι φασίστες κατακτητές και το ψεύτικο “εθνικό κέντρο” νόμισαν ότι με τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού (όπως βεβαίως και με τη βαρβαρότητα εναντίον του Τάσου Ισαάκ), τον Αύγουστο του 1996, θα επικρατούσε ο Αττίλας 2 και ” η Κύπρος είναι μακριά”, όμως “λογαριάσατε λάθος” όπως γράφει ο Θεοδόσης Πιερίδης.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε πως “η ελευθερία ποτέ δεν χαρίζεται από τον καταπιεστή, πρέπει να απαιτηθεί από τον καταπιεσμένο”, προσθέτοντας πως “όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός έθνους, τότε συμβάλλει στην ανάστασή του”. Και είναι βέβαιο ότι ο Σολωμός Σολωμού αφού απαίτησε την ελευθερία έχει συμβάλει στο ποθούμενο: στην Ανάσταση, στην Απελευθέρωση του Ελληνισμού της Κύπρου.
Κατά τραγική ειρωνεία η πράξη απελευθέρωσης του Σολωμού Σολωμού στις 14 Αυγούστου 1996, συνέπεσε με την 14η Αυγούστου 1974, όταν ο τουρκικός φασιστικός στρατός ολοκλήρωνε το βιασμό της Κύπρου με τον Αττίλα 2.
Κατά τραγική πάλι ειρωνεία την 14η Αυγούστου 1996, όταν ο Σολωμού Σολωμού έδειχνε το δρόμο που πρέπει να βαδίσει κάθε καταπιεσμένος λαός, όταν με την πράξη αντίστασης νοηματοδοτούσε τον Ελληνισμό, στις 14 Αυγούστου 1974 η απάντηση του “εθνικού κέντρου” ήταν η φράση “η Κύπρος είναι μακριά”.
Με τον Κυπριακό Ελληνισμό έχω μακροχρόνιους, ιστορικούς και προσωπικούς δεσμούς. Με εμπνέει ως άνθρωπο ο αγώνας αυτού του κομματιού του Ελληνικού λαού για την απελευθέρωσή του από τους αποικιοκράτες, με εμπνέει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές, με εμπνέει η αντίσταση στους Τούρκους φασίστες κατακτητές το 1974, ο αγώνας των νέων, των μαθητών, των μοτοσικλετιστών, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού.
Οι Τούρκοι φασίστες κατακτητές και το ψεύτικο “εθνικό κέντρο” νόμισαν ότι με τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού (όπως βεβαίως και με τη βαρβαρότητα εναντίον του Τάσου Ισαάκ), τον Αύγουστο του 1996, θα επικρατούσε ο Αττίλας 2 και ” η Κύπρος είναι μακριά”, όμως “λογαριάσατε λάθος” όπως γράφει ο Θεοδόσης Πιερίδης.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε πως “η ελευθερία ποτέ δεν χαρίζεται από τον καταπιεστή, πρέπει να απαιτηθεί από τον καταπιεσμένο”, προσθέτοντας πως “όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός έθνους, τότε συμβάλλει στην ανάστασή του”. Και είναι βέβαιο ότι ο Σολωμός Σολωμού αφού απαίτησε την ελευθερία έχει συμβάλει στο ποθούμενο: στην Ανάσταση, στην Απελευθέρωση του Ελληνισμού της Κύπρου.
malkidis.blogspot.gr