Τα χθεσινά στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ), που αφορούν την εξέλιξη των βασικών μεγεθών της γενικής κυβέρνησης, προκαλούν εύλογα ερωτήματα αναφορικά με την πραγματική κατάσταση των Δημοσίων Οικονομικών της χώρας. Ως γνωστόν, από το φθινόπωρο του 2012, η τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε αρχίσει να προπαγανδίζει την απάτη του success story Ι, περί της αναμενόμενης ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας από το φθινόπωρο του 2013. Από προπαγανδιστικής άποψης το success story I είχε βασιστεί σε δύο κομβικά σημεία. Το πρώτο σημείο ήταν ότι η άνοδος της τουριστικής δραστηριότητας, θα αποτελούσε την κινητήρια δύναμη για ώθηση της εθνικής οικονομίας σε αναπτυξιακή πορεία. Το δεύτερο σημείο αφορούσε το ψηφοθηρικό επικοινωνιακό επιχείρημα, ότι, ο κρατικός προϋπολογισμός από τις αρχές του 2013 είχε αρχίσει να παρουσιάζει πρωτογενή πλεονάσματα. Ουσιαστικά, το success story I προπαγάνδιζε την επίτευξη των ποσοτικών στόχων της δεύτερης μνημονιακής πολιτικής και άρα οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν θα πάνε χαμένες. Αξιομνημόνευτο είναι ότι οι απατεώνες του success story I δια στόματος των πρετεντέριδων και των παπαχελάδων, έλεγαν στους πολίτες πως ένα σημαντικό μέρος των πρωτογενών πλεονασμάτων του ΓΚΠ, θα μοιραζόταν στους φτωχούς, στους άνεργους και στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας από το δεύτερο εξάμηνο του 2013, αποδείχτηκε ραδιουργία και εξαπάτηση της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντιγράφοντας τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των προκατόχων τους, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο του success story IΙ. Η επιχειρηματολογία τους κοινή. Το δεύτερο εξάμηνο του 2016 η χώρα μπαίνει σε αναπτυξιακή τροχιά και κατά την διάρκεια του 2016 ο κρατικός προϋπολογισμός επιτυγχάνει αξιοσημείωτα πλεονάσματα. Ωστόσο, από τα χθεσινά στοιχεία που αφορούν τη γενική κυβέρνηση, εγείρονται σοβαρότατα ερωτήματα ως προς την πραγματική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Δελτίου Μηνιαίων Στοιχείων Γενικής Κυβέρνησης (πίνακας Γ.1), μόλις σε ένα μήνα, δηλαδή την περίοδο Μαΐου 2016/Ιουνίου 2016, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 321,5 εκτινάχτηκε σε 328,3 δις ευρώ (€). Παράλληλα, την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2015/2016, το πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης από 0,2 αυξάνεται σε 3,3 δις €. Ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν μόλις σε ένα μήνα το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να σημειώνει περαιτέρω άνοδο 6,8 δις € (328,3-321,5=6,8) και ταυτόχρονα η γενική κυβέρνηση την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2016 να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 3,3 δις €; Αξιοσημείωτο είναι ότι στον πίνακα Δ.1 του Δελτίου, αναφέρεται ότι την περίοδο Δεκέμβριος 2015-Ιούνιος 2016, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου προς τρίτους (εννοεί ιδιώτες) από 4,7 αυξήθηκαν σε 5,9 δις €. Αναμφίβολα, η αύξηση του δημοσίου χρέους κατά την διάρκεια του 2016 είναι εντυπωσιακή και πιστοποιεί την δραματική επιδείνωση των Δημοσίων Οικονομικών της χώρας. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι υπάρχει και το τεράστιο βραχυπρόθεσμο χρέος των 750 δις €, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται στο απόθεμα των εντόκων γραμματίων, που δεν συνυπολογίζεται στο επίσημο δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Τον Δεκέμβριο του 2015, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης ήταν 321,3 δις € και αντιπροσώπευε το 182,6% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ελληνικής οικονομίας. Μόλις μετά από έξι μήνες, δηλαδή τον Ιούνιο του 2016, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης εξακοντίζεται στα 328,3 δις € ή 187% του ΑΕΠ. Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι παραχαράκτες των δημοσιονομικών στοιχείων κατάφεραν το εξής σχιζοφρενικό. Ο κρατικός προϋπολογισμός να σημειώνει ολοένα και μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα και ταυτόχρονα το δημόσιο χρέος να καλπάζει με ανεξέλεγκτους ανοδικούς ρυθμούς.