Τα ΜΜΕ βγήκαν να κατασπαράξουν ως καρχαρίες τον 77χρονο που οδηγούσε το ταχύπλοο. Ο αδιάφορος, ο φονιάς, είχε σοβαρά προβλήματα υγείας κ.ο.κ.
Ωστόσο υπάρχουν μερικά πολύ σοβαρά ερωτηματικά σχετικά με το ατύχημα.
Καταρχήν είναι σαφές πως ο 77χρονος φέρει το συντριπτικό μέρος της ευθύνης του ατυχήματος. Είναι πάρα πολύ απλό. Για να πέσεις πάνω σε κάτι, χρειάζεται μια απλή συνθήκη. Να μην έχεις το νου σου μπροστά σου, είτε οδηγείς ποδήλατο είτε βαπόρι.
Ο 77χρονος είναι προφανές πως είτε χάζευε είτε είχε το νου του αλλού και μάλλον επί μακρόν καθώς το ατύχημα πρέπει να έγινε σε ευθεία.
Δε γνωρίζουμε αν τα θέματα υγείας που αντιμετωπίζει, επηρρέασαν την προσοχή και τη διαύγειά του.
Πλην όμως τίθεται ένα πολύ σοβαρό ζήτημα το οποίο γενικά έχει να κάνει με την ικανότητα του ανθρώπου μετά από μια ορισμένη ηλικία να επιτελεί ορισμένες σύνθετες λειτουργίες. Πχ στην οδήγηση μετά τα 65 έτη, καλείσαι ανά διετία για να περάσεις γιατρούς και να ανανεώσεις.
Εκτιμώ ότι αυτό που θα πρέπει να δει πλέον πολύ σοβαρά η Πολιτεία είναι από μια ηλικία και μετά, να μην επιτρέπεται η οδήγηση είτε αυτοκινήτου είτε σκάφους είτε οτιδήποτε διότι μου έχει συμβεί πολλές φορές να πέσω οδηγώντας πάνω σε τέτοιες περιπτώσεις οδηγών που είναι θανατοπαγίδες.
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω μια προσωπική εμπειρία. Έχει τύχει δύο φορές να πιάσω τιμόνι πλεούμενου. Η μια ήταν με ένα φίλο μου στο καϊκι του πατέρα του, όπου κρατήσαμε το πηδάλιο. Μας είχε υποδειχθεί η πορεία που πρέπει να έχουμε και που να βλέπει η μύτη. Ήμασταν και οι δύο όλη την ώρα στην τσίτα οδηγώντας το καϊκι στην είσοδο του λιμανιού. Η επόμενη φορά ήταν πριν 22 χρόνια σε ένα ταχύπλοο Bayliner το οποίο μοιάζει σε μέγεθος και χαρακτηριστικά με αυτό του ατυχήματος. Ξέρετε πόση δύναμη χρειάζεται το τιμόνι για να κρατήσεις σταθερή πορεία. Είχε ο 77χρονος αυτή τη δύναμη;
Σε κάθε περίπτωση το πόσο έτρεχε, μπορεί να διαπιστωθεί / εκτιμηθεί. Από τα εγχειρίδια του σκάφους μπορεί να βρεθεί η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει σε μίλια και από την οποία αφαιρεθεί κάτι, όχι πολύ, καθώς εικάζω ότι έστω στο τέλος όταν θα "ξύπνησε" ο 77χρονος θα προσπάθει να ανακόψει. Μια φορά πάντως το σκαφάτος δε σημαίνει απαραίτητα ναυτοσύνη.
Πριν όμως τον κρεμάσουμε από το κατάρτι, υπάρχουν ορισμένες βασικές απορίες για τη λάντζα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι μόνο το defence-point.gr έπιασε το θέμα.
Πώς γίνεται ένα ταχύπλοο να κόβει στα δύο μια λάντζα με μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα. Το ταχύπλοο δεν έπαθε σχεδόν τίποτε. Κάλλιστα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έπεσε πάνω σε βράχια. Ούτε το θωρηκτό Ποτέμκιν να ήταν.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη πτυχή. Πόσο πλήρωμα είχε η λάντζα; Μόνο τον άτυχο πλοίαρχό της; Ένα σκάφος που κουβαλά 20 και πλέον άτομα δεν πρέπει να έχει κάποιον ο οποίος διαρκώς θα παρατηρεί στην άτυπη ας το πούμε γέφυρα, τον ορίζοντα και θα έχει γενικώς την ευθύνη της ασφάλειας των επιβαινόντων; Η Πολιτεία θα πρέπει να ξαναδεί κάποια πράγματα όσον αφορά τις προδιαγραφές για ορισμένα ζητήματα.
Θέλω να πω πως μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση αυτό που ακούσαμε στα πρώτα ρεπορτάζ, ότι όλα έγιναν ξαφνικά. Βγήκε από στροφή, από κρυφό σημείο το ταχύπλοο; Δεν ακούσαμε κάτι τέτοιο. Δεν τον έβλεπε κανείς; Ο πλοίαρχος της λάντζας δεν τον είδε από μακριά με πορεία αν όχι κατά πάνω του (αν υποθέσουμε ότι ο 77χρονος έχασε το τιμόνεμα) να βγει στον ασύρματο και να μετακινηθεί;
Εδώ στα πλοία στους ωκεανούς οι ναυτικοί με απόσταση μιλίου και πάνω, βγαίνουν στον ασύρματο όταν κάτι ύποπτο μυρίζει σε πορεία άλλου σκάφους.
Μια άλλη απορία είναι σε τι απόσταση από την ακτή συνέβη το ατύχημα. Θα πρέπει να δούμε λίγο τους περιορισμούς σε ταχύτητα / απόσταση από τις ακτές για τα ταχύπλοα.
Συμπερασματικά έχουμε μια τραγωδία με νεκρούς. Πνίγηκαν παιδιά, τραυματίστηκε κόσμος, υπήρξαν ακρωτηριασμοί. Η μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν και ο πόνος όσων έμειναν πίσω επιβάλλουν υπευθυνότητα και έρευνα προς όλες τις κατευθύνσεις. Το εύκολο είναι να τα ρίξουμε όλα στον 77χρονο, ο οποίος σαφέστατα έχει τεράστια ευθύνη. Ίσως όμως υπάρχουν και άλλες αιτίες που αν δεν υπήρχαν, η τραγωδία να ήταν σε μικρότερη κλίμακα.