Πέρασαν κιόλας δύο δεκαετίες από την δολοφονία του Τάσου Ισαάκ - Η Αναστασία, που δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα της, καθώς γενήθηκε ένα μήνα αργότερα ζητά να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι που κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι
«Εχουν περάσει 20 χρόνια και
κανένας δεν έκανε κάτι». Αυτό είναι το δίκαιο παράπονο της Αναστασίας
Ισαάκ, κόρης του ήρωα Τάσου Ισαάκ, που το καλοκαίρι του 1996
δολοφονήθηκε από «Γκρίζους Λύκους» στη νεκρή ζώνη στην περιοχή της
κατεχόμενης Αμμοχώστου, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη
Παυλόπουλο κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στην Αθήνα.
Είναι η πρώτη φορά που η 20χρονη σήμερα Αναστασία Ισαάκ ζήτησε δημόσια να υπάρξει δικαιοσύνη και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του πατέρα της, αλλά και του Σολωμού Σολωμού, που επιχείρησε να κατεβάσει από τον ιστό τη σημαία της ντροπής και τελικά δολοφονήθηκε. «Θα θέλαμε να σας ζητήσουμε αν μπορείτε να κάνετε κάτι για να μας βοηθήσετε ώστε να καταδικαστούν αυτοί οι άνθρωποι», είπε στον κ. Παυλόπουλο, ο οποίος μπορεί να της απάντησε ότι «το ζήτημα δεν είναι αν μπορούμε. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει». Ωστόσο, οι ένοχοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
OI ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ακομα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Η απώλεια του πατέρα μεγάλη, όπως και το βάρος της θυσίας του. Ωστόσο η Αναστασία Ισαάκ μεγάλωσε με πολλή αγάπη και υποστήριξη, νιώθοντας από νωρίς το βαρύ φορτίο να είναι κόρη ενός ήρωα
Η κόρη του ήρωα βρέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού ως μέλος της αντιπροσωπίας της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού στη διάρκεια αντικατοχικής πορείας που ξεκίνησε από το Βερολίνο και τερμάτισε στη Δερύνεια. Η πορεία ακολούθησε την ίδια διαδρομή με την αντίστοιχη του 1996 που είχαν πραγματοποιήσει Κύπριοι και ξένοι μοτοσικλετιστές και η οποία είχε τραγική κατάληξη, όταν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής και οι «Γκρίζοι Λύκοι» έδειξαν για μία ακόμη φορά το αληθινό τους πρόσωπο.
Είναι η πρώτη φορά που η 20χρονη σήμερα Αναστασία Ισαάκ ζήτησε δημόσια να υπάρξει δικαιοσύνη και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του πατέρα της, αλλά και του Σολωμού Σολωμού, που επιχείρησε να κατεβάσει από τον ιστό τη σημαία της ντροπής και τελικά δολοφονήθηκε. «Θα θέλαμε να σας ζητήσουμε αν μπορείτε να κάνετε κάτι για να μας βοηθήσετε ώστε να καταδικαστούν αυτοί οι άνθρωποι», είπε στον κ. Παυλόπουλο, ο οποίος μπορεί να της απάντησε ότι «το ζήτημα δεν είναι αν μπορούμε. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει». Ωστόσο, οι ένοχοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
OI ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ακομα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Η απώλεια του πατέρα μεγάλη, όπως και το βάρος της θυσίας του. Ωστόσο η Αναστασία Ισαάκ μεγάλωσε με πολλή αγάπη και υποστήριξη, νιώθοντας από νωρίς το βαρύ φορτίο να είναι κόρη ενός ήρωα
Η κόρη του ήρωα βρέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού ως μέλος της αντιπροσωπίας της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού στη διάρκεια αντικατοχικής πορείας που ξεκίνησε από το Βερολίνο και τερμάτισε στη Δερύνεια. Η πορεία ακολούθησε την ίδια διαδρομή με την αντίστοιχη του 1996 που είχαν πραγματοποιήσει Κύπριοι και ξένοι μοτοσικλετιστές και η οποία είχε τραγική κατάληξη, όταν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής και οι «Γκρίζοι Λύκοι» έδειξαν για μία ακόμη φορά το αληθινό τους πρόσωπο.
Το «χελιδονάκι» μεγάλωσε
Η Αναστασία, το «χελιδονάκι» της Χάρις Αλεξίου (από το «Τραγούδι του χελιδονιού»), γεννήθηκε σχεδόν έναν μήνα μετά τη δολοφονία του πατέρα της και αμέσως έγινε σύμβολο του αγώνα για ελευθερία και δικαίωση στην Κύπρο. Νονός της, μέσω του τότε υπουργού Εξωτερικών Θεόδωρου Πάγκαλου, ήταν το ελληνικό κράτος που της έδωσε το όνομα του πατέρα της, ο οποίος σήμερα θα ήταν 44 ετών και σίγουρα θα χαιρόταν για την κόρη του που, όπως λένε συγγενείς και φίλοι της οικογένειας, δεν του μοιάζει μόνο στην εμφάνιση αλλά και στον χαρακτήρα. Η απώλεια του πατέρα μεγάλη, όπως και το βάρος της θυσίας του. Ωστόσο η Αναστασία μεγάλωσε με πολλή αγάπη και υποστήριξη, νιώθοντας από νωρίς το βαρύ φορτίο να είναι κόρη ενός ήρωα αλλά και του χρέους να αγωνιστεί ώστε να καθίσουν στο σκαμνί οι δολοφόνοι του τόσο του πατέρα της όσο και του Σολωμού Σολωμού, που συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ενίοτε να συναντιούνται και να φωτογραφίζονται με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν, όπως ο πρώην ηγέτης των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα Ερχάν Αρικλί, που σήμερα ζει μόνιμα στο Κιργιστάν.
Η απώλεια του πατέρα μεγάλη, όπως και το βάρος της θυσίας του. Ωστόσο η Αναστασία Ισαάκ μεγάλωσε με πολλή αγάπη και υποστήριξη, νιώθοντας από νωρίς το βαρύ φορτίο να είναι κόρη ενός ήρωα
Για την Αναστασία αποτελεί στόχο ζωής η καταδίκη των δολοφόνων, τα ονόματα των οποίων έχει γνωστοποιήσει από το 1996 στην Interpol η Κυπριακή Δημοκρατία. O λόγος για έξι πρόσωπα που εμπλέκονται στη δολοφονία Ισαάκ και πέντε σε αυτή του Σολωμού. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η Αναστασία μαζί με τη θεία της Αντρη πήραν την απόφαση να συμμετάσχουν στην αντικατοχική πορεία Βερολίνο -Κύπρος που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή 20 χρόνια μετά την πρώτη πορεία μοτοσικλετιστών. «Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένη. Συμμετείχε στην πορεία για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα της, αλλά και για να υπενθυμίσει στον πολιτισμένο κόσμο πως πρέπει να υπάρξει δικαίωση και να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι», δηλώνει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Ανδρέας Πεττεμερίδης, μέλος της Πρωτοβουλίας, χαρακτηρίζοντας την 20χρονη Αναστασία «μωρό» της προσπάθειας αυτής που ξεκίνησε από το Βερολίνο με απώτερο σκοπό να μεταφέρει ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο ότι το πρόβλημα στην Κύπρο δεν είναι δικοινοτικό, αλλά εισβολής και κατοχής.
Η Αναστασία σήμερα σπουδάζει Οικονομικά στο Λονδίνο. Μεγάλωσε στο Παραλίμνι, σε ένα σπίτι γεμάτο φωτογραφίες του πατέρα της και αφηγήσεις συγγενών και φίλων που τη βοήθησαν να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα γι’ αυτόν τον οποίο οι Γκρίζοι Λύκοι δεν άφησαν να τη χαρεί. Η ίδια είναι άριστη μαθήτρια και φανατική φιλόζωη, ενώ οι φίλοι της κάνουν λόγο για ένα κορίτσι δυναμικό αλλά με χαμηλό προφίλ, αγαπητό στην παρέα, χαμογελαστό, με το παράπονο, όμως, της απώλειας του πατέρα ενίοτε ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.
Η πρόσφατη επίσκεψη της Αναστασίας Ισαάκ ως μέλος της αντιπροσωπίας της Πρωτοβουλίας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σχολιάστηκε ποικιλότροπα στην Κύπρο λόγω του σκισμένου τζιν που φορούσε η ίδια. Κάποιοι στο νησί θεώρησαν απρεπή την εμφάνισή της, προκαλώντας την αντίδραση μελών της Πρωτοβουλίας που εμφανίστηκαν με σκισμένα τζιν στην επίσκεψη που πραγματοποίησαν στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας.
Βερολίνο - Αμμόχωστος 20 χρόνια μετά…
Η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού συστάθηκε το 2008 και αποτελεί μία
ανεξάρτητη ακομμάτιστη κίνηση από νέους και νέες της Κύπρου, που κόντρα
στη λήθη συνεχίζουν να τιμούν με σεβασμό, υπευθυνότητα και μακριά από
σκοπιμότητες και εθνικιστικές εξάρσεις τους δύο ήρωες, με στόχο τη
διατήρηση της μνήμης της θυσίας τους. Παράλληλα στοχεύει στη συνέχιση
του θεσμού της πορείας των μοτοσικλετιστών ως συμβολικού μέσου
διεκδίκησης του δικαιώματός στη ζωή και του σεβασμού των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και ελευθεριών, τα οποία στερούνται οι Κύπριοι, λόγω της
τουρκικής εισβολής και κατοχής του 40% της Μεγαλονήσου. «Σκοπός μας δεν
μπορεί να είναι άλλος από τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην τουρκική
κατοχή, τη διατήρηση της μνήμης των ηρώων μας και τη μεταλαμπάδευση των
μηνυμάτων της θυσίας των Ισαάκ - Σολωμού. Ως τέτοια αντιλαμβανόμαστε την
αγάπη για την ελευθερία της πατρίδας, τη διατήρηση της εθνικής
αξιοπρέπειας και της τιμής, τον αλτρουισμό, την ανιδιοτελή προσφορά στην
κοινωνία», επισημαίνει ο κ. Πεττεμερίδης.
Η πορεία των Κύπριων μοτοσικλετιστών ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου από την Πύλη του Βρανδεμβούργου, στο Βερολίνο, για να καταλήξει χθες στο οδόφραγμα Παραλιμνίου, κοντά στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, πόλη-φάντασμα από το καλοκαίρι του 1974. Η πορεία διέσχισε την ίδια διαδρομή με το 1996: Πράγα, Βουδαπέστη, Σόφια, Βελιγράδι, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κύπρος, τότε που Κύπριοι και ξένοι μοτοσικλετιστές ξεκίνησαν από τα πάλαι ποτέ μοιρασμένο Βερολίνο με στόχο να τερματίσουν στην Κερύνεια. Με την απαγόρευση από τις κατοχικές αρχές της ελεύθερης πρόσβασης προς την κατεχόμενη Κερύνεια οι μοτοσικλετιστές διαδήλωσαν σε διάφορα σημεία στην Πράσινη Γραμμή, όπως στο Σοπάζ και στη Δερύνεια, όπου ο τουρκικός στρατός κατοχής έδειξε για μια ακόμη φορά το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπό του, δολοφονώντας άνανδρα τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού. Μετά τις δολοφονίες το κίνημα των μοτοσικλετιστών εξασθένησε αλλά δεν εξαφανίστηκε. Φέτος, όμως, 20 χρόνια μετά, η πορεία των μοτοσικλετιστών επαναλήφθηκε σε ένα συγκινητικό οδοιπορικό αφιερωμένο στη μνήμη των δύο νέων που έγιναν σύμβολο του αγώνα.
Ηταν 11 Αυγούστου 1996, όταν ο 24χρονος Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο τον οποίο χτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχτηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκε μεγάλος αριθμός Τούρκων και Τουρκοκύπριων αντιδιαδηλωτών καθώς και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες, ρόπαλα και λοστούς. Δυστυχώς, μέλη της ειρηνευτικής δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχα την επίθεση χωρίς να παρέμβουν, μέχρι που τελικά ο Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή.
Η δολοφονία του οδήγησε την ημέρα της κηδείας του τον 26χρονο ξάδελφό του Σολωμό Σολωμού να επιχειρήσει να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει την τουρκική σημαία από φυλάκιο στη νεκρή ζώνη στης Δερύνειας, με αποτέλεσμα να δεχτεί πυροβολισμούς από Τούρκους ελεύθερους σκοπευτές και να σωριαστεί νεκρός. Ανάμεσα στους δολοφόνους του ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού Στρατού, υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμεων στην Κύπρο, για τον οποίον έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης.
Το 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Τουρκία επειδή δεν προχώρησε σε καμία έρευνα για τη σύλληψη των ενόχων για τις δύο δολοφονίες, οι οποίοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι στην Τουρκία και στα Κατεχόμενα.
Η πορεία των Κύπριων μοτοσικλετιστών ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου από την Πύλη του Βρανδεμβούργου, στο Βερολίνο, για να καταλήξει χθες στο οδόφραγμα Παραλιμνίου, κοντά στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, πόλη-φάντασμα από το καλοκαίρι του 1974. Η πορεία διέσχισε την ίδια διαδρομή με το 1996: Πράγα, Βουδαπέστη, Σόφια, Βελιγράδι, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κύπρος, τότε που Κύπριοι και ξένοι μοτοσικλετιστές ξεκίνησαν από τα πάλαι ποτέ μοιρασμένο Βερολίνο με στόχο να τερματίσουν στην Κερύνεια. Με την απαγόρευση από τις κατοχικές αρχές της ελεύθερης πρόσβασης προς την κατεχόμενη Κερύνεια οι μοτοσικλετιστές διαδήλωσαν σε διάφορα σημεία στην Πράσινη Γραμμή, όπως στο Σοπάζ και στη Δερύνεια, όπου ο τουρκικός στρατός κατοχής έδειξε για μια ακόμη φορά το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπό του, δολοφονώντας άνανδρα τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού. Μετά τις δολοφονίες το κίνημα των μοτοσικλετιστών εξασθένησε αλλά δεν εξαφανίστηκε. Φέτος, όμως, 20 χρόνια μετά, η πορεία των μοτοσικλετιστών επαναλήφθηκε σε ένα συγκινητικό οδοιπορικό αφιερωμένο στη μνήμη των δύο νέων που έγιναν σύμβολο του αγώνα.
Ηταν 11 Αυγούστου 1996, όταν ο 24χρονος Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο τον οποίο χτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχτηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκε μεγάλος αριθμός Τούρκων και Τουρκοκύπριων αντιδιαδηλωτών καθώς και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες, ρόπαλα και λοστούς. Δυστυχώς, μέλη της ειρηνευτικής δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχα την επίθεση χωρίς να παρέμβουν, μέχρι που τελικά ο Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή.
Η δολοφονία του οδήγησε την ημέρα της κηδείας του τον 26χρονο ξάδελφό του Σολωμό Σολωμού να επιχειρήσει να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει την τουρκική σημαία από φυλάκιο στη νεκρή ζώνη στης Δερύνειας, με αποτέλεσμα να δεχτεί πυροβολισμούς από Τούρκους ελεύθερους σκοπευτές και να σωριαστεί νεκρός. Ανάμεσα στους δολοφόνους του ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού Στρατού, υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμεων στην Κύπρο, για τον οποίον έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης.
Το 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Τουρκία επειδή δεν προχώρησε σε καμία έρευνα για τη σύλληψη των ενόχων για τις δύο δολοφονίες, οι οποίοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι στην Τουρκία και στα Κατεχόμενα.
Πάνω στον ιστό της σημαίας...
14 Αυγούστου1996. Μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ στο Παραλίμνι, ομάδα
Ελληνοκυπρίων διαδηλωτών κατευθύνεται προς στο οδόφραγμα της Δερύνειας
για να αφήσει στεφάνια και λουλούδια στον χώρο της δολοφονίας. Αμέσως
στο σημείο εμφανίζονται Γκρίζοι Λύκοι, με αποτέλεσμα να ξαναρχίσουν τα
επεισόδια και ο πετροπόλεμος ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ξαφνικά ο
ξάδελφος του Ισαάκ, ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, σπάει τον κλοιό των
κυανοκράνων και τρέχοντας εισέρχεται στη νεκρή ζώνη με τους υπόλοιπους
διαδηλωτές να προσπαθούν να τον αποτρέψουν. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο
Σολωμού προσεγγίζει τον ιστό σημαίας παρακείμενου τουρκικού φυλακίου,
στον οποίο αναρριχάται επιχειρώντας να την κατεβάσει έχοντας αναμμένο
τσιγάρο στο στόμα. Δεν θα το καταφέρει... Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές θα
τον πυροβολήσουν με αποτέλεσμα να σωριαστεί νεκρός στο έδαφος από
σφαίρα στον λαιμό.
Στη συνέχεια άρχισαν να πυροβολούν προς τους διαδηλωτές, προκαλώντας πανικό και τον τραυματισμό πολλών ατόμων. Η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ δικαιολόγησε πλήρως την πράξη, λέγοντας ότι οι Τούρκοι θα κόψουν τα χέρια οποιουδήποτε προσβάλλει το εθνικό σύμβολο της χώρας. Απαντώντας ο (τότε) εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς, δήλωσε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι σπουδαιότερη από ένα κομμάτι ύφασμα». Το 1998 φιλοτεχνήθηκε στην Αθήνα το άγαλμα του ήρωα Σολωμού Σολωμού με πρωτοβουλία και δαπάνη του γνωστού καλλιτέχνη Νότη Σφακιανάκη. Από τότε όμως μέχρι σήμερα -σύμφωνα με καταγγελίες- το άγαλμα παραμένει στα αζήτητα λόγω της απροθυμίας των κυπριακών αρχών να δώσουν το πράσινο φως για την τοποθέτησή του στη Δερύνεια.
Στη συνέχεια άρχισαν να πυροβολούν προς τους διαδηλωτές, προκαλώντας πανικό και τον τραυματισμό πολλών ατόμων. Η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ δικαιολόγησε πλήρως την πράξη, λέγοντας ότι οι Τούρκοι θα κόψουν τα χέρια οποιουδήποτε προσβάλλει το εθνικό σύμβολο της χώρας. Απαντώντας ο (τότε) εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς, δήλωσε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι σπουδαιότερη από ένα κομμάτι ύφασμα». Το 1998 φιλοτεχνήθηκε στην Αθήνα το άγαλμα του ήρωα Σολωμού Σολωμού με πρωτοβουλία και δαπάνη του γνωστού καλλιτέχνη Νότη Σφακιανάκη. Από τότε όμως μέχρι σήμερα -σύμφωνα με καταγγελίες- το άγαλμα παραμένει στα αζήτητα λόγω της απροθυμίας των κυπριακών αρχών να δώσουν το πράσινο φως για την τοποθέτησή του στη Δερύνεια.