Το κείμενο που διαβάζετε σκοπό έχει να αφιερωθεί στον πρωταγωνιστή των ημερών, τον υπουργό Νίκο Παππά. Διάλεξα όμως έναν τίτλο που να μην αναφέρεται ευθέως σε αυτόν για δύο λόγους που πιστεύω αμφότεροι θα τον ικανοποιήσουν και θα δικαιολογήσουν την επιλογή.
Ο πρώτος είναι επειδή ο Παππάς αισθάνεται καλύτερα στο παρασκήνιο, πίσω από τους προβολείς. Κινεί τα νήματα χωρίς να υπερεκτίθεται. Παρότι του προσάπτουν αλαζονεία, η οποία μαζί με την μπριγιαντίνη στα καλοχτενισμένα μαλλιά του είναι τα μόνα που δεν καταφέρνουν να κρυφτούν, ο Υπουργός Τύπου ξέρει να φρενάρει και να αποσύρεται στα καμαρίνια της εξουσίας. Ο Νίκος Παππάς δεν παρασύρθηκε σε μια ακατάσχετη προβολή στα κανάλια όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί του, λιμασμένοι για δόξα και δημοσιότητα. Μετράει τα βήματά του, προγραμματίζει τις κινήσεις του και σχεδιάζει τα πάντα με στυγνή Μακιαβελική ακρίβεια. Ούτε πολύ αριστερός, χωρίς μαργαριτάρια ανοησίας –προτέρημα δηλαδή για υπουργό αυτής της Κυβέρνησης- ο Νίκος Παππάς προσωποποιεί την εξουσία στην πιο ωμή της μορφή. Ένας Βαρουφάκης που ξέρει να συγκρατεί το ταπεραμέντο του. Ευθύς και χωρίς πολλά πολλά προχθές στη Βουλή κάλεσε τα κανάλια να μην παίζουν με την τύχη τους. Μα δεν είναι αδιάβλητη και διαφανής η διαδικασία; Μα οι άδειες δεν θα κριθούν μόνο από τις προσφορές στην πλειοδοσία; Μην περιμένετε απάντηση. Ο Νίκος Παππάς ξέρει που πρέπει να μιλάει. Δίδει ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό. Όπως όταν προσήλθε στην έναρξη της διαδικασίας στην Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, προσπέρασε τους ρεπόρτερς των ιδιωτικών καναλιών και έκανε δηλώσεις μόνο στο συνεργείο της ΕΡΤ.
Ο δεύτερος λόγος που απουσιάζει ο Παππάς από τον τίτλο είναι επειδή κάθε σπουδαίος –σπουδαίος αυτοτελώς και όχι ως επιθετικός προσδιορισμός- πρέπει να μένει στην Ιστορία μέσα από τα έργα του. Η έκφραση “νόμος Παππά” είναι ελάχιστη για να περιγράψει αυτό που σκέφτηκε το μυαλό του. Η διαδικασία που σκαρφίστηκε, προϊόν καταπιεσμένης εξουσιομανίας που εκδηλώθηκε τελικά δημιουργικά, είναι παγκοσμίως πρωτότυπη. Ποιος θα σκεφτόταν άλλωστε να μαντρώσει 8 επιχειρηματίες, με ράντζα σε 8 δωμάτια για να κάνουν προσφορές στα τυφλά χωρίς κανείς να γνωρίζει τι κάνει ο άλλος και χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο επί τριήμερο; Γι' αυτό άλλωστε και δεν υιοθετώ εκφράσεις όπως Big Brother ή Survivor, αφού δεν μπορεί η εκδικητική φαντασία του Παππά να υποβιβαστεί ως κοινή αντιγραφή ενός ριάλιτι σόου.
Οι εξευτελιστικοί για τους συμμετέχοντες και την Ελληνική Δημοκρατία κανόνες φέρουν ακέραιη την υπογραφή του. Θυμίζουν ίσως fightclub ή ρωμαϊκή αρένα όπου οι μονομάχοι υποχρεούνται να υποκλιθούν εξετευλιζόμενοι στον ηγεμονεύοντα. Γι’ αυτό λοιπόν ο τίτλος είναι το ανδραγάθημα του Υπουργού. Κατάφερε να μετατρέψει την χώρα μας σε μια Κολομβία, όπου το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών θα γίνεται προκλητικά και στο φως της μέρας. Παντρεύει το σκότος των πράξεών του με την χαλαρότητα του Πρωθυπουργού, ο οποίος απολαμβάνει τη θάλασσα και το τσίπουρο της Ηγεμονίας.
Γιατί όμως δεν διάλεξε ένα λιγότερο προκλητικό τρόπο για να πετύχει τους σκοπούς του; Η εξουσία είναι ένας μηχανισμός που πρέπει να εμπεδωθεί στην συνείδηση του λαού. Πρέπει να φανεί ποιος κάνει κουμάντο και ποιος ελέγχει σαν Παντοκράτωρ όσους μέχρι χθες φαντάζανε ισχυροί. Στο βιβλίο του Μίλαν Κούντερα Η γιορτή της ασημαντότητας, ένας από τους ήρωες εξηγεί για ποιό λόγο επέλεξε ο Στάλιν να δώσει το όνομα του Καλίνιν, ενός τελείως ασήμαντου, στη γενέτειρα του Καντ:
Αν δεν γελιέμαι Ραμόν, μπορείς να με διορθώσεις, εκείνη την σύντομη στιγμή της Ιστορίας ο Στάλιν είναι ο ισχυρότερος πολιτικός ηγέτης του κόσμου και το ξέρει. Νιώθει μια σατανική χαρά που είναι ο μόνος από όλους τους προέδρους και τους βασιλιάδες ο οποίος μπορεί να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τη σοβαρότητα των μεγάλων πολιτικών χειρονομιών που είναι κυνικά υπολογισμένες, ο μόνος που μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να πάρει μια απόφαση απολύτως προσωπική, ιδιότροπη, παράλογη, υπέροχα αλλόκοτη, θεσπέσια άτοπη.
Στο σημείο αυτό να πω ότι ποντάρω τα ρέστα μου -για να μιλάμε σε γλώσσα καζίνο στην οποία αρέσκονται οι κυβερνώντες ακόμα και για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως η ελευθερία του Τύπου- πως ο Νίκος Παππάς θα πέσει τελικά θύμα της υπεροψίας του. Διότι οι Έλληνες νιώθουν μια μεγάλη δυσανεξία όταν περιορίζεται η ελευθερία τους. Και αντιδρούν