Ο χαρακτηρισμός “γραικύλος” προέρχεται από την λατινική λέξη “Graeculus”. Από τα χρόνια του Κικέρωνα (106-43 π.χ.) και μετέπειτα, αρκετοί ρωμαίοι συγγραφείς χρησιμοποίησαν τον όρο “γραικύλος”. Στην περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η λέξη “γραικύλος” ήταν υποτιμητική και εξευτελιστική για την ελληνική φυλή, καθότι χαρακτήριζε τους σκλαβωμένους έλληνες ως δουλοπρεπείς, μυθοπλάστες, κόλακες, τεμπέληδες, δόλιους και απρεπείς. Ο γραικύλος των ρωμαϊκών χρόνων, ταυτίστηκε στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας με τη λέξη “ραγιάς”. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους οθωμανούς το Μάιο του 1453, ακολούθησαν σχεδόν τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς για τους έλληνες. Ο χαρακτηρισμός “ραγιάς” προέρχεται από την τουρκική λέξη “reaya” και ήταν υβριστικός για τους υποτελείς της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι τούρκοι κατακτητές ονόμαζαν ραγιάδες τους υπόδουλους που δεν ήταν μουσουλμάνοι, δηλαδή έλληνες, εβραίους, αρμένιους και φράγκους. Με την πάροδο των χρόνων, ο όρος “ραγιάς” απέκτησε συνώνυμα, όπως κόλακας, σφουγγοκωλάριος, κωλογλείφτης και οσφυοκάμπτης. Από τη λέξη ραγιάς προέκυψε η ονοματολογία “ραγιαδισμός”, που σημαίνει δουλοπρέπεια, δουλοφροσύνη και οσφυοκαμψία.
Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, οι κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις ήταν οι οθωμανοί τούρκοι και οι κοτζαμπάσηδες. Στον αντίποδα του ραγιά ήταν ο κοτζαμπάσης. Η λέξη κοτζαμπάσης είναι τουρκική (kocabasi). Με το διάβα του χρόνου, οι λέξεις προεστός, προύχοντες, γέροντας και πρόκριτος, απέκτησαν συνώνυμο περιεχόμενο με εκείνο του κοτζαμπάση.
Στα χρόνια της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, ο κοτζαμπάσης ήταν ο μέγας άρχοντας, στον οποίο ο τούρκος κατακτητής σε επίπεδο επαρχίας, είχε δώσει απόλυτες και αξιοσημείωτες αστυνομικές, διοικητικές, δικαστικές και οικονομικές αρμοδιότητες. Για παράδειγμα, οι κοτζαμπάσηδες είχαν την δικαιοδοσία της περισυλλογής των φόρων από τους σκλαβωμένους έλληνες, την εκδίκαση του οποιουδήποτε αδικήματος φτωχών πολιτών, την επιβολή κτηνωδών σωματικών ποινών σαν της μέγγενης, κ.λπ. Η συμπεριφορά αρκετών κοτζαμπάσηδων κατά των υπόδουλων ελλήνων και ιδίως της φτωχολογιάς, υπήρξε πολύ σκληρότερη και πιο βάναυση συγκριτικά με εκείνη του τούρκου δυνάστη.
Λόγω της τεράστιας διοικητικής, δικαστικής και οικονομικής τους δύναμης, οι περισσότεροι κοτζαμπάσηδες υπήρξαν μεγαλοτσιφλικάδες, δηλαδή κυρίαρχοι πελώριων εκτάσεων γης. Υπήρχαν κοτζαμπάσηδες που εντός των ορίων του τσιφλικιού τους, υπήρχαν ολόκληρα χωριά και κεφαλοχώρια. Σύμφωνα με τον ιστορικό Μιχαήλ Οικονόμου (1798-1879), λίγα χρόνια πριν την έκρηξη της Επανάστασης του 1821, οι κοτζαμπάσηδες κατείχαν μεγαλύτερες εκτάσεις γης απ’ ότι ο τούρκος κατακτητής.
Πιο συγκεκριμένα, στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, την Ήπειρο και τη Θεσσαλία, η καλλιεργημένη έκταση που ανήκε στους κοτζαμπάσηδες ήταν 9.521.200 στρέμματα έναντι μόλις 6.368.720 των τούρκων. Αν και αρκετοί κοτζαμπάσηδες βοήθησαν με χρήμα και με είδος τον ξεσηκωμό των ελλήνων κατά του τούρκου τύραννου, εντούτοις αρκετοί ιστορικοί τους αποδίδουν δόλο και υστεροβουλία. Ο Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), γενικός πρόξενος της Γαλλίας παρά τον Αλή Πασά στα Ιωάννινα, έγραψε το εξής αξιομνημόνευτο για τους κοτζαμπάσηδες: «Όταν οι κοτζαμπάσηδες μιλάνε για ελευθερίες δεν είναι για να καλυτερέψει η θέση του λαού, αλλά για να μπουν οι ίδιοι στη θέση των Τούρκων».
Ο παραλληλισμός του χθες με το σήμερα είναι οφθαλμοφανής και λίαν διδακτικός. Στην Ελλάδα των μνημονίων, της διαφθοράς και της διαπλοκής, οι γραικύλοι (ραγιάδες) αδιαμαρτύρητα υφίστανται τις οδυνηρές αποφάσεις των κοτζαμπάσηδων.
Οι κοτζαμπάσηδες στην περίοδο των μνημονίων συγκρίνονται με τους εγκάθετους των κομμάτων κυβερνητικής εξουσίας και με τα πρόσωπα των κρατικοδίαιτων μεγαλοεπιχειρηματιών. Αμφότεροι από κοινού συγκυβερνούν και συναποφασίζουν, υπό την εποπτεία και τον έλεγχο όμως του μνημονιακού δυνάστη, δηλαδή των προστάτιδων δυνάμεων των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Εξυπακούεται ότι οι προστάτιδες δυνάμεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων πιστωτών, στους οποίους η Ελλάδα οφείλει 455 δις ευρώ, όσο δηλαδή εκτιμάται το εξωτερικό χρέος της χώρας το 2016. Οι γραικύλοι της ρωμαϊκής εποχής ή οι ραγιάδες της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, αντιπαραβάλλονται με τον πειθήνιο έλληνα του σήμερα. Όσα χαράτσια και αν οι κοτζαμπάσηδες υπουργοί των μνημονιακών κυβερνήσεων επιβάλλουν στους πολίτες, όσο και αν οι σφουγγοκωλάριοι υπουργοί των μνημονίων πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, όσοι νέοι άνεργοι και αν προστεθούν στην ατέλειωτη στρατιά των ανέργων, όσες επιχειρήσεις και αν βάλλουν λουκέτο, οι ραγιάδες αδιαμαρτύρητα και παθητικά τα υπομένουν.
Παρ’ όλη την ταπείνωση και την υποταγή της ελληνικής κοινωνίας στον δυνάστη των μνημονίων, παραδόξως ο νεοέλληνας γραικύλος συνεχίζει να ικετεύει και να προσκυνά τους κοτζαμπάσηδες των προστάτιδων δυνάμεων, για κανένα ρουσφετάκι ή κάποιο μπαξίσι.