Οι τελευταίες ειδήσεις που μεταδίδουν τα δυτικά Μέσα, είναι οι
πληροφορίες που τους στέλνουν οι υποστηριζόμενοι από τη Δύση
αντικαθεστωτικοί αντάρτες. Θυμίζουμε πως η τελευταία είδηση που
μεταδόθηκε από τα «διεθνή ΜΜΕ» είχε πηγή προέλευσης το περιβόητο
«Παρατηρητήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα» (της Συρίας) που ανήκει
στους χρηματοδοτούμενους από δυτικές πηγές αντικαθεστωτικούς αντάρτες.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, τουλάχιστον 90 άνθρωποι σκοτώθηκαν από
νυχτερινές αεροπορικές επιδρομές ρωσικών και κυβερνητικών αεροσκαφών.
Και ακόμη ότι κυβερνητικά αεροσκάφη βομβάρδισαν με «βαρέλια χλωρίου».
Όλα αυτά στην αποκλεισμένη πόλη Χαλέπι –το κάποτε εμπορικό κέντρο της
Συρίας», το μεγαλύτερο μέρος της οποία κατέχουν οι τζιχαντιστές
κρατώντας αποκλεισμένους 300.000 κατοίκους. Τα δυτικά Μέσα, γνωρίζουν να
ξεχωρίζουν τις ρωσικές από τις αμερικανικές, γαλλικές ή βρετανικές
βόμβες. Επειδή όλοι αυτοί μεταδίδουν ότι βομβαρδίζουν τους τζιχαντιστές
του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Και το Συμβούλιο Ασφαλείας, καλεί μόνο τους
Ρώσους να συμφωνήσουν σε κατάπαυση του πυρός.
Σε άλλη εξέλιξη που μεταδόθηκε είναι πως οι τζιχαντιστές του ISIS,
απελευθέρωσαν 2.000 ομήρους που χρησιμοποιούσαν ως ανθρώπινη ασπίδα για
να μπορέσουν να εγκαταλείψουν τη Manbij, πόλη της περιοχής κοντά στο
Χαλέπι. Ο έλεγχος της πόλης έχει περάσει από την Παρασκευή στον έλεγχο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF)
-τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες που συνεργάζονται με Κούρδους και
Άραβες μαχητές και υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Η Manbij, βρισκόταν υπό
τον έλεγχο του ΙSIS (ή Daesh-πρώην ISIL) από το 2014.
Εκείνο που ουδέποτε αναφέρθηκε από τα δυτικά Μέσα είναι η δήλωση που
έκανε σε τηλεοπτική εκπομπή ο πρώην διευθυντής της CIA Michael Morell,
όταν είχε ξεδιάντροπα πει: «Πρέπει να σκοτωθούν όλοι οι Ρώσοι και οι
Ιρανοί στη Συρία». Για τον Μορέλ, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αλλάξουν τακτική
στη Συρία και «αντί να έχουν στόχο τον Μπασάρ Άσαντ να προσθέσουν και
τους Ρώσους».
«Χρειάζεται να πληρώσουν ένα τίμημα Ρώσοι και Ιρανοί στη Συρία»
Εκείνο που μας περιγράφουν για το Ισλαμικο Χαλιφάτο τα δυτικά Μέσα, που
καθοδηγούνται από τις ΗΠΑ, είναι ότι αποτελείται από τζιχαντιστές,
εκπρόσωπους του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Παραλείπουν ωστόσο να μας πουν ότι
οι ΗΠΑ και οι άλλοι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ έχουν βομβαρδίσει και
βομβαρδίζουν μια σειρά από μουσουλμανικά κράτη προκαλώντας το θάνατο σε
χιλιάδες μουσουλμάνους προκαλώντας τρόμο στον πληθυσμό. Έτσι
δικαιολογούν οι τζιχαντιστές τα «αντίποινα» που έχουν εξαπολύσει.
Χώρια που η αμερικανική εξωτερική
πολιτική έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην δημιουργία και την άνοδο του
Ισλαμικού Χαλιφάτου. Ή μήπως δεν ήταν με απόφαση της Ουάσιγκτον η
ανατροπή με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση των καθεστώτων στο Αφγανιστάν,
το Ιράκ, τη Λιβύη και τώρα της Συρίας;
Χώρια που μεγάλες ποσότητες αμερικανικής προέλευσης οπλισμού έπεσε στα
χέρια είχε ηθελημένα είτε αθέλητα στα χέρια των τζιχαντιστών του ISIS.
Tου σύγχρονου Φρανκεστάιν, MADE IN USA. Χωρίς να ξεχνάμε πως τις
δεκαετίες από το 1950 ως το 1980 οι ΗΠΑ είχαν χρησιμοποιήσει ανάλογες
μεθόδους στην Λατινική Αμερική. Και τη δοκιμασμένη φόρμουλα είχαν
εφαρμόσει διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία.
Εκείνο που αποφεύγουν να παραδεχθούν τα δυτικά Μέσα, είναι πως κατόπιν
της αργής μεν αλλά σταθερής ρωσικής προσπάθειας η συμμαχία των συριακών
κυβερνητικών δυνάμεων, με ιρανική συμμετοχή και ομάδες Χεσμπολά, υπό την
ρωσική αεροπορική κάλυψη, ανέτρεψαν τον αμερικανικό σχεδιασμό για την
ανατροπή του καθεστώτος στη Δαμασκό. Η Λατάκια έπεσε στα χέρια των
κυβερνητικών δυνάμεων και τώρα δίνεται η τελική μάχη στο περικυκλωμένο
Χαλέπι.
Κι όλα αυτά παρά τις προβλέψεις του περασμένου χρόνου, από τον προέδρο
των ΗΠΑ Ομπάμα, ότι «οι Ρώσοι έχουν παγιδευτεί στην πυριτιδαποθήκη της
Συρίας».
Οι τελευταίες εξελίξεις μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και
το πρόσφατο ταξίδι Ερντογάν στη Μόσχα, προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον
για μια αναμενόμενη στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας. Κάτι
που αρχίζει να διαφαίνεται και από την επίσκεψη της περασμένης
εβδομάδας, του υπουργού Εξωτερικών του Ιράν στην Άγκυρα.
Άλλωστε το αμερικανικό ενδιαφέρον δείχνει να έχει στραφεί αλλού, όπως δείχνει
η επανάληψη των βομβαρδισμών στη Λιβύη. Κάπου θα πρέπει να σημειώσει
κάτι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, έστω και με τη μέθοδο της βίας...