Τα σενάρια των εκλογών δίνουν και παίρνουν Αυγουστιάτικα αλλά κανένας δεν μπορεί να προβεί σε ασφαλείς εκτιμήσεις, πολύ περισσότερο που η κατάσταση είναι πολύ ρευστή και από το φθινόπωρο αναμένονται πολλαπλές πολιτικές εκπλήξεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην περιοχή μας και στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, την ίδια ώρα που συναντάει μια ευρεία κοινωνική απέχθεια.
Η κυβέρνηση, την ίδια ώρα που επιβάλλει στη χώρα τον τρίτο μνημονιακό οδοστρωτήρα, δεν αντιμετωπίζει καμιά απολύτως αντιπολίτευση στη Βουλή, σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.
ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και κυρίως η Ένωση Κεντρώων αποτελούν τα μεγαλύτερα πολιτικά στηρίγματα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και οι ανεκδιήγητοι Κεντρώοι παίζουν εξαίσια το ρόλο του μνημονιοφύλακα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά τα κόμματα ασκούν κριτική μόνο εκεί που, κατά τη φαντασία τους, η κυβέρνηση δείχνει να ξεφεύγει από την μνημονιακή πειθαρχία.
Αυτή η κριτική, βεβαίως, είναι άσφαιρη απέναντι σε μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε φραστικά παιχνίδια, την ίδια ώρα που η μνημονιακή υπαλληλία της στην πράξη αποσπά τα θερμά χειροκροτήματα των πιστωτών.
Το ΚΚΕ εδώ και καιρό είναι αλλού, δεν ενοχλεί κανέναν και πετάει συνεχώς, επίμονα και προκλητικά την μπάλα στην εξέδρα.
Όσον αφορά το νεοναζιστικό έκτρωμα της Χρυσής Αυγής, εισπράττει άκοπα, με μια λαϊκίστικη αλλά άκρως συστημική δημαγωγία, που υπόσχεται την πλήρη καταστροφή και διάλυση της χώρας.
Ο φόβος και άγνωστος Χ για την κυβέρνηση είναι οι αντιδράσεις μιας κοινωνίας που σφαγιάζεται, οι οποίες με τη βροχή των νέων μέτρων που αναμένονται και της εφαρμογής των παλιών, μπορούν να προσλάβουν ανατρεπτικές διαστάσεις.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι ίσως μπορεί να χαλιναγωγήσει αυτές τις κοινωνικές αντιδράσεις και να δώσει συνέχεια στην ιδιόμορφη κοινωνική απάθεια, που της προσφέρει πολύτιμο πολιτικό χρόνο.
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι οι μεγάλες δυσκολίες και διαλυτικές καταστάσεις που περνάει η ΕΕ αλλά και οι αρνητικές για τη Δύση εξελίξεις στην Τουρκία, θα οδηγήσουν τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ να χαλαρώσουν τις μνημονιακές πιέσεις προς την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση, μέσα σε αυτές τις συνθήκες,ελπίζει σε μια μεγάλη χαλάρωση και ανοχή από ΕΕ και ΗΠΑ στην εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος και την προσέγγιση των στόχων του. Όπως ελπίζει και σε αναδιάρθρωση του χρέους και στο να της επιτραπεί να λάβει ‘’διορθωτικά’’ κοινωνικά μέτρα.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι μια τέτοια εξέλιξη, δεν συζητάμε αυτήν την ώρα τις πιθανότητες της, μπορεί να αλλάξει το κοινωνικό τοπίο, το οποίο είναι συντριπτικό σε βάρος της.
Αν όλα τούτα αποδειχθούν ευσεβείς κυβερνητικοί πόθοι, τότε το ενδεχόμενο μιας νέας αγωνιστικής κοινωνικής αφύπνισης έρχεται πιο κοντά, σε συνάρτηση πάντα και με το ρόλο των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Ο φόβος της κοινωνίας είναι εκείνος που αποτελεί εφιάλτη για την κυβέρνηση και ο οποίος μπορεί να σπρώξει εκ των πραγμάτων σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες, έτσι και αλλιώς, βρίσκονται πάντα στο μυαλό του Τσίπρα και της ομάδας του, οι οποίοι έχουν ως μόνη ιδεολογία και πρόγραμμα την καρέκλα της εξουσίας, έστω και αν ρημάζουν τον τόπο.
Σήμερα πάντως, και ανεξάρτητα από το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών ή όχι, είναι όσο ποτέ αναγκαίο να διαμορφωθεί άμεσα ένα μεγάλο πολιτικό και εκλογικό μέτωπο των αριστερών ριζοσπαστικών πατριωτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Αυτό το μέτωπο και οι δυνάμεις που θα το συναπαρτίζουν οφείλουν να αναλάβουν μεγάλες και ουσιαστικές πολιτικές, κοινωνικές και κινηματικές πρωτοβουλίες που θα φέρουν δυναμικά και έντονα στο προσκήνιο την απαίτηση για μια εναλλακτική αντιμνημονιακή πορεία της χώρας, η οποία θα έχει στην προμετωπίδα της την έξοδο από την ευρωζώνη και ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αλλαγών, στήριξης της μικρομεσαίας επιχείρησης και μικρομεσαίας αγροτιάς και ενίσχυσης των μισθών και των συντάξεων.
Όσοι εμποδίζουν την διαμόρφωση και συγκρότηση αυτού του πολιτικού και εκλογικού μετώπου, δυστυχώς, βοηθούν μόνο την παράταση της μνημονιακής βαρβαρότητας στη χώρα.
Ν.Ζ
Κυριακή 14 Αυγούστου 2016