Twitter@EmOikonomidis
Οι φετινές προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, φλερτάρουν σχεδόν… άνευ ανταγωνισμού με μια θέση στα βιβλία της Ιστορίας του μέλλοντος. Της πολιτικής Ιστορίας, αλλά και της Ιστορίας της πολιτικής επικοινωνίας, ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει η ψήφος της κοινωνίας της υπερδύναμης για τον Λευκό Οίκο, τον Νοέμβριο.
Η Χίλαρι Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ, η “διεφθαρμένη” και ο “τρελός”, όπως τους περιγράφουν σχηματικά όσα ΜΜΕ στις ΗΠΑ αρνούνται να προσεγγίσουν επιδερμικά την αναμέτρηση και να… αποθεώνουν την άλλοτε Πρώτη Κυρία και πρώην Υπουργό Εξωτερικών της υπερδύναμης, είναι το ζευγάρι του απόλυτου αδιεξόδου για τον μέσο Αμερικανό ψηφοφόρο, μετά την υπεραξία της 8ετίας Ομπάμα.
Από το Συνέδριο των Δημοκρατικών και μετά, η Χίλαρι Κλίντον έχει αποκτήσει σταθερό προβάδισμα έναντι του Ντόναλντ Τραμπ στις δημοσκοπήσεις. Μόνο που το προβάδισμα αυτό δεν έφτασε ποτέ σε επίπεδα ασφαλείας, και, κυρίως, βαίνει μειούμενο από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Κάποιοι περισσότερο ψαγμένοι και… ανήσυχοι πολιτικοί αναλυτές του Δημοκρατικού Κόμματος, προβληματίζονται για την πιθανότητα η “ολοκληρωτική επίθεση” προς τον Ντόναλντ Τραμπ, που καταγράφηκε τον Αύγουστο, να ήρθε πολύ νωρίς. Και, στην περίπτωση που υπάρχουν πράγματι υπόγεια ρεύματα στην αμερικανική κοινωνία, μια σιωπηλή πλειοψηφία η οποία μπαίνει στον πειρασμό να ψηφίσει τον εκκεντρικό μεγιστάνα του real estate, είναι εξαιρετικά πιθανό ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών να έχει επαρκή χρόνο στη διάθεσή του για τη δημοσκοπική ανατροπή.
Υπάρχει άλλωστε και ένα πρόσθετο, “σκιώδες μυστικό”, που ενισχύει τους φόβους όσων προβλέπουν ότι, το κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν θα επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, ακόμη και με τον… “τρελό” υποψήφιο Πρόεδρο. Το “μυστικό” βρίσκεται στον αριθμό νέων ψηφοφόρων που εγγράφονται μαζικά σε Πολιτείες-κλειδιά, όπως τη Φλόριντα, την Πενσιλβάνια, τη Βόρεια Καρολίνα και την Αϊόβα, και δηλώνουν έτοιμοι να ψηφίσουν τους Ρεπουμπλικανούς και τον Ντόναλντ Τραμπ.
Οι παλαιότεροι προχωρούν σε σύγκριση αυτής της ροής νέων ψηφοφόρων, με την αντίστοιχη του 1980, που έδωσε την Προεδρία στον Ρόναλντ Ρίγκαν, και του 1992, που χάρισε τον Λευκό Οίκο στον Μπιλ Κλίντον. Είναι το “κλείσιμο του κύκλου”, για ένα κόμμα, είτε μετά από 8ετη παραμονή στο Οβάλ Γραφείο είτε στα… μισά του δρόμου, εφόσον οι τρέχουσες προτεραιότητες της αμερικανικής κοινωνίας έχουν γυρίσει σελίδα.
Με την περίπτωση Τραμπ, η συγκεκριμένη ανησυχία είναι μόνιμη: Η ρητορική του φόβου που έχει καρφιτσώσει στον δημόσιο λόγο του ο Ντόναλντ Τραμπ, μοιάζει να ακουμπάει στις αντίστοιχες φοβίες μεγάλων κοινωνικών μαζών. Που είναι έτοιμες να αφήσουν τον καναπέ και να φτάσουν στην κάλπη για να τον ψηφίσουν.
Κυρίως από τη στιγμή που, απέναντι στον “τρελό” υπάρχει η “διεφθαρμένη”. Και όσο η Χίλαρι Κλίντον σεργιανίζει προς τις εκλογές χωρίς να ραγίζει το γυαλί της ηθικής αμφισβήτησης της υποψηφιότητάς της, τόσο ο… τρελός θα χαμογελάει με νόημα. Ίσως και με ανυπομονησία, για την έκβαση των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου.
ysterografa.gr