Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Το ξέρουμε όλοι πλέον ότι οι Ολυμπιάδες εδώ και χρόνια έχουν χάσει τον πρωταρχικό σκοπό που ιδρύθηκαν και που ήταν η ιδέα του Ολυμπισμού. Πλέον μιλάμε για αγώνες που μοναδικό σκοπό έχουν το κέρδος, τόσο από την εκμετάλλευση των αθλητών όσο και από το κόστος της διοργάνωσης. Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό, όπως άλλωστε το είχαμε τονίσει και στο παρελθόν, από την Ολυμπιάδα που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στο Ρίο. Οι άνθρωποι εκεί ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και κάποιοι τους έχουν φορτώσει και τα υπέρογκα έξοδα της διοργάνωσης. Είναι χαρακτηριστικό ο αρνητισμός εκ μέρους των κατοίκων του Ρίο απέναντι στη διοργάνωση, που εκφράζεται καθημερινά με επεισόδια αλλά και αρνητικά σχόλια του απλού κόσμου. Πλέον οι κλοπές οι οποίες είναι ανεξέλεγκτες και μάλιστα και μέσα στο ολυμπιακό χωριό, των οποίων θύματα έχουν πέσει και μέλη της Ελληνικής αποστολής, επιβεβαιώνουν τα όσα υποστηρίζουμε.
Έτσι, καθημερινές είναι οι αναφορές στον Τύπο για ξένους, μέλη αποστολών ή δημοσιογράφους, που πέφτουν θύματα κλοπής στους δρόμους του Ρίο. Μικρές συμμορίες, χρησιμοποιώντας μαχαίρια, αναγκάζουν τα θύματα τους να τους παραδίδουν κινητά, πορτοφόλια και τσάντες. Το αντίδοτο στο πρόβλημα είναι η ελαχιστοποίηση των μετακινήσεων σε κεντρικά σημεία της πόλης και οι μετακινήσεις σε μεγάλα γκρουπ. Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο από το γεγονός ότι παρατηρήθηκαν κρούσματα επιτήδειων που έχουν διεισδύσει στους χώρους των Μίντια, χρησιμοποιώντας κλεμμένες στολές φωτογράφων και έχοντας αποκτήσει διαπιστεύσεις. Σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες αναφορές των μεγάλων Μίντια για την κακή κατάσταση στην πόλη πριν και κατά τους Αγώνες, συντηρείται ένα κλίμα ανασφάλειας στους επισκέπτες.
Την ίδια στιγμή, ο έλεγχος ασφαλείας στις εισόδους των γηπέδων και άλλων εγκαταστάσεων δεν κρίνεται ικανοποιητικός. Η εικόνα πάντως που αποκομίζει ο επισκέπτης στο Ρίο, είναι αυτή των πολλών ένοπλων στρατιωτών σε κεντρικά σημεία, εντός και εκτός των σταδίων, όπου κάνουν περιπολίες ή στέκονται σκοπιά στους δρόμους. Ουσιαστικά, πρόκειται για επίδειξη δύναμης, που όμως δεν καλύπτει πλήρως τις ανάγκες, προφανώς λόγω έλλειψης σχετικών δυνατοτήτων.
Η Βραζιλία διανύει περίοδο σοβαρής πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Το γεγονός αυτό φαίνεται παντού. Υπάρχει φτώχια στη χώρα και φυσικά στο Ρίο, μία μεγαλούπολη αρκετών εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι φυσιολογικό λοιπόν μια διοργάνωση που κοστίζει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ και αντλεί πολύτιμους πόρους σε ανθρώπινο δυναμικό και όχι μόνο, να μην είναι καθόλου δημοφιλής στους Καριόκας. Στους δρόμους και μέσα από φτωχικές γειτονιές, ο κόσμος κάνει σήμα με τον αντίχειρα κάτω προς τους επισκέπτες. Οι διαμαρτυρίες και τα επεισόδια είναι συχνό φαινόμενο ενώ γίνεται ευρεία χρήση δακρυγόνων. Γενικά, το Ρίο δεν δείχνει να γιορτάζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το κλίμα δεν είναι γιορτινό, η πόλη δεν δείχνει να χαίρεται την εκεί παρουσία των κορυφαίων αθλητών του κόσμου.
Θεωρούμε ότι η Ολυμπιάδα από τόπος συνάντησης για την προαγωγή της ιδέας του Ολυμπισμού έχει εξελιχθεί σε τόπο ξεπλύματος χρήματος, σε ανεξέλεγκτο κέρδος εις βάρος των αθλητών και σε θρίαμβο των εσόδων των «χορηγών» και όσων βρίσκονται γύρω από την ΔΟΕ. Φυσικά δεν είναι τυχαία τα φαινόμενα που ζήσαμε με τους αποκλεισμούς της Ρωσικής αποστολής και τόσα άλλα παράνομα περιστατικά ευρύτερα. Η Ολυμπιάδα πλέον είναι άλλος ένας θεσμός, που βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αν δεν επιστρέψει το συντομότερο στις ρίζες του, πολύ σύντομα θα αποτελεί μια συνάντηση γκάνγκστερ για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Επιστροφή στις ρίζες σημαίνει, μόνιμη τέλεση στην Ολυμπία, κατάργηση εμπλοκής κάθε χορηγού, με το κόστος να προέρχεται μόνο από κρατικούς προϋπολογισμούς, στους οποίους θα επιστρέφουν και όλα τα κέρδη. Όσο για τους αθλητές όλες οι ουσίες θα πρέπει να θεωρούνται απαγορευμένες.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο