Η Ρωσία, και όχι η Ουκρανία, θα επωφεληθεί από την κλιμάκωση της βίας στη χερσόνησο, γράφει ο Adrian Karatnycky, ανώτατο στέλεχος του Ατλαντικού Συμβουλίου.
Περιέργως, χρειάστηκαν τέσσερις ολόκληρες ημέρες για να κάνει η Ρωσία μια δημόσια δήλωση για την υποτιθέμενη επίθεση από τις ουκρανικές ειδικές δυνάμεις στην Κριμαία. Στις 10 Αυγούστου, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν βγήκε "στον αέρα" για να καταγγείλει "την τακτική της τρομοκρατίας". Δήλωσε ότι οι φερόμενες ως δολοφονίες ενός στρατιώτη και ενός μέλους του Οργανισμού για την Ασφάλεια FSB "δεν θα περάσει απαρατήρητη" αφήνοντας να εννοηθεί μια ρωσική στρατιωτική απάντηση, και ζήτησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση να χαλιναγωγήσουν το Κίεβο.
Ρωσικές πηγές ειδήσεων αναφέρουν ότι μια μονάδα 20 ουκρανών στρατιωτών που εμπλέκονται στην επίθεση στις 6 Αυγούστου, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να σαμποτάρουν έναν αυτοκινητόδρομο. Επτά "σαμποτέρ" αναφέρθηκε ότι συνελήφθησαν. Όμως, η καθυστέρηση αναφοράς του γεγονότος εγείρει το ερώτημα γιατί οι αρχές δεν έκαναν μια προσπάθεια να ενημερώσουν τους κατοίκους της Κριμαίας για τους δυνητικούς κινδύνους ή να τους παροτρύνουν να είναι σε επιφυλακή. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο χαρακτήρισε τις κατηγορίες μια "φαντασίωση που χρησιμεύει ως πρόσχημα για τον τελευταίο γύρο των στρατιωτικών απειλών κατά της Ουκρανίας". Η λογική δείχνει ότι είναι ειλικρινής.
Κατ' αρχάς, θα ήταν ανόητο για την Ουκρανία να ξεκινήσει μια βίαιη επίθεση, με δεδομένη την συντριπτική υπεροχή της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης. Θα ήταν ακόμα πιο ανόητο να προκαλέσει τη Ρωσία σε μια εποχή που οι δυνάμεις κινητοποιούνται για μαζικές στρατιωτικές ασκήσεις κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της Ουκρανίας και της Κριμαίας.
Πράγματι, η Ουκρανία ήδη ανησυχεί για τα σημάδια της αύξησης των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων κοντά στα ανατολικά της σύνορα και τις αυξημένες επιθέσεις σε ουκρανικές θέσεις από μαχητές από τους αποσχισθέντες θύλακες του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ. Την περασμένη εβδομάδα, η Ουκρανία έθεσε τις ένοπλες δυνάμεις της σε μια κατάσταση αυξημένης ετοιμότητας. Την Πέμπτη, ο Πρόεδρος Ποροσένκο διέταξε τις δυνάμεις αυτές να είναι σε "ετοιμότητα μάχης".
Δεύτερον, η Ουκρανία έχει υποχωρήσει από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κριμαία την οποία έχει προσαρτήσει η Ρωσία εδώ και δυόμισι χρόνια. Η Κριμαία είναι μια χερσόνησος με στενά και καλά φρουρούμενα σημεία πρόσβασης - και είναι πολύ πιο δύσκολο για τους μαχητές να ξεφύγουν από εκεί, απ' ό,τι από τα πορώδη σύνορα των κατεχόμενων από Ρώσους περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας (όπου δεν υπήρξαν επίσης μυστικές επιχειρήσεις).
Τρίτον, ο Ποροσένκο αντιλαμβάνεται ότι η στρατιωτική δράση της Ουκρανίας θα διαβρώσει τη Δυτική υποστήριξη και αλληλεγγύη όσον αφορά τις κυρώσεις στη Ρωσία, οι οποίες έχουν ανανεωθεί για αρκετούς μήνες. Οποιαδήποτε κλιμάκωση θα δράσει επίσης ως αντικίνητρο για τις άμεσες ξένες επενδύσεις, που χρειάζεται επειγόντως η ουκρανική οικονομία. Αλλά, ενώ η Ουκρανία δεν έχει στρατηγικά ή οικονομικά συμφέροντα για να προκαλέσει τη Ρωσία, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι ισχυρισμοί για τρομοκρατία της Ουκρανίας θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στη Ρωσία.
Οι κατηγορίες είναι χρήσιμες για εσωτερική κατανάλωση, στο πλαίσιο της ρωσικής προπαγάνδας. Το πολιτικό κόμμα του Πούτιν, η Ενωμένη Ρωσία, αντιμετωπίζει εκλογές το Σεπτέμβριο, εν μέσω αυξανόμενης δυσαρέσκειας τόσο στην Κριμαία όσο και στη Ρωσία για την επιδείνωση της οικονομίας, κατά την οποία το ρούβλι έχει χάσει το ήμισυ της αξίας του έναντι του δολαρίου. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μπορεί να είναι απελπιστικά διαιρεμένα, αλλά η δημόσια δυσαρέσκεια για την οικονομία θα μπορούσε, ωστόσο, να διαβρώσει την υποστήριξη στο κυβερνών κόμμα. Οι ισχυρισμοί ότι οι ρωσικές δυνάμεις δέχονται επίθεση μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να συσπειρώσουν τους Ρώσους γύρω από την πολιτική ομάδα του προέδρου.
Επιπλέον, η Ρωσία είναι στη μέση μιας σημαντικής στρατιωτικής επέκτασης. Οι δυνάμεις της εμπλέκονται στον πόλεμο στη Συρία και την Ουκρανία και είναι παρούσες στην αποσχισθείσα Υπερδνειστερία της Μολδαβίας, καθώς και στη Βόρεια Οσετία και την Αμπχαζία (όπου έχουν αυτο-κηρυχθεί "ειρηνευτές"). Οι τεράστιες επενδύσεις σε στρατιωτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να δεχθούν πίεση, καθώς είπαν στους Ρώσους να "σφίξουν το ζωνάρι" τους. Μια επικίνδυνη νέα απειλή στην Κριμαία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τη θυσία στο όνομα της μεγαλύτερης ετοιμότητας.
Οι πολεμικές δυνάμεις της Ρωσίας, που τώρα έχουν αναπτυχθεί μυστικά στην ανατολική Ουκρανία, χρειάζονται επίσης κίνητρα. Η στρατιωτική υπηρεσία τους καλύπτεται από τον ρωσικό λαό. Όσοι πεθαίνουν στη μάχη θάβονται με μυστικότητα. Στους Ρώσους στρατιώτες αρχικά είπαν ότι είχαν αναπτυχθεί για να αποτρέψουν μαζικές αγριότητες εναντίον αμάχων στο Ντόνμπας. Όμως, η αξιοπιστία αυτών των ισχυρισμών έχει κλονιστεί από την πραγματικότητα επί του εδάφους. Η ανάδυση μιας νέας "τρομοκρατικής" απειλής θα μπορούσε εύκολα να χρησιμοποιηθεί για να κινητοποιήσει το θυμό και να αυξήσει το ηθικό.
Ο Πούτιν μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει τις κατηγορίες της "τρομοκρατίας" και του "σαμποτάζ" για να υποστηρίξει ενώπιον της διεθνούς κοινότητας ότι η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ανεύθυνη κυβέρνηση της Ουκρανίας, που αδιαφορεί για την επίτευξη της ειρήνης. Αυτά τα επιχειρήματα είναι απίθανο να επηρεάσουν περισσότερους ηγέτες της Δύσης, αλλά μπορεί να δώσουν κάλυψη σε όσους επιθυμούν να ενισχύσουν τα επιχειρήματα για την άρση των κυρώσεων στο Κρεμλίνο.
Τέλος, και ίσως το πιο σημαντικό, ο Πούτιν θεωρεί την Ουκρανία ως ένα αποτυχημένο κράτος. Μια κατασκευασμένη τρομοκρατική απειλή δεν μπορεί να δικαιολογήσει μεγάλες αναπτύξεις στρατευμάτων κοντά στα σύνορα της Ουκρανίας, που απαιτούν ακόμη μεγαλύτερες ουκρανικές στρατιωτικές δαπάνες και υποδαυλίζουν τους φόβους μιας ολοκληρωτικής ρωσικής εισβολής σε μια κοινωνία που είχε αρχίσει να γίνεται πιο χαλαρή.
Όλο αυτό οδηγεί σε μια προσπάθεια παραπληροφόρησης του Κρεμλίνου για την επίτευξη ενός ευρέως φάσματος στόχων. Η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις κατηγορίες για να δικαιολογήσει μια λεπτομερώς σχεδιασμένη επίθεση στον ουκρανικό στρατό.
Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι δεν πρόκειται για την αρχή μιας νέας σημαντικής ρωσικής επίθεσης, καθώς οποιαδήποτε κλιμάκωση είναι πιθανό να περιοριστεί. Ο στρατός της Ουκρανίας βελτίωσε σημαντικά την αποτελεσματικότητά του και αύξησε τον στρατιωτικό προϋπολογισμό του. Μια ρωσική επίθεση θα οδηγούσε σε μαζικές απώλειες, κάτι που ο Πούτιν έχει δείξει ότι δεν είναι πρόθυμος να ρισκάρει.
Μια σημαντική επίθεση θα υπονόμευε επίσης τις διπλωματικές προσπάθειες της Ρωσίας να αποδυναμώσει τις Δυτικές κυρώσεις, οι οποίες φαίνονται πιο απειλητικές καθώς το πλεόνασμα του σκληρού νομίσματος της Ρωσίας μειώνεται και η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μεγάλου τμήματος των εργαζομένων του κρατικού τομέα.
Ομοίως, ο Πούτιν είναι απίθανο να κάνει κάτι για να αποδυναμώσει τις πιθανότητες να εκλεγεί ο Ρεπουμπλικάνος προεδρικός υποψήφιος στις ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ το Νοέμβριο. Μια σημαντική ρωσική επίθεση θα γινόταν κεντρικό θέμα στην προεκλογική συζήτηση των ΗΠΑ, τονίζοντας εκ νέου τους κινδύνους των δεσμών του Πούτιν με τον Τραμπ. Επιπλέον, ο Τραμπ έχει εκφράσει την προθυμία να εξετάσει την αναγνώριση της παράνομης προσάρτησης της Ρωσίας της Κριμαίας και έχει αφήσει να εννοηθεί σε μεγάλο βαθμό η επιθυμία του να εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Ρωσία σε βάρος της Ανατολικής Ευρώπης. Έχει, επίσης, εκφράσει αμφιβολίες για τις δεσμεύσεις των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.
Οι κατηγορίες της Ρωσίας δεν θα πρέπει να θεωρούνται ως ένα νέο στάδιο στον πόλεμο φθοράς εναντίον της Ουκρανίας. Είναι πιο πιθανό μέρος της μακροπρόθεσμης εκστρατείας παραπληροφόρησης που συνόδευσε τη στρατιωτική επιθετικότητα της χώρας.