Για μήνες η Βασιλίσσης Σοφίας διέρρεε ότι είχε κλείσει τη συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών με την Ιταλία. Και ότι, παρά την… αβαρία που προκάλεσαν οι περσινές εκλογές του Σεπτεμβρίου, η ηγεσία του ΥΠΕΞ είχε τουμπάρει τους Ιταλούς και ήταν τυπική διαδικασία η υπογραφή της συμφωνίας που θα στρίμωχνε τους Αλβανούς ώστε να αποδεχτούν ντε φάκτο το βασικό πλαίσιο της συμφωνίας που υπέγραψαν οι δύο χώρες, αλλά αρνείται να εφαρμόσει η αλβανική πλευρά.
Απλή ερώτηση: Αφού τα έχουμε καταφέρει τόσο καλά με τους Ιταλούς, γιατί δεν υπογράφεται η συμφωνία με την Ιταλία;
Κι αν ξέχασαν την Αλβανία και την Ιταλία, γιατί δεν μας εξηγεί το ΥΠΕΞ γιατί δεν έχει ακόμη συγκληθεί η συνάντηση των τεχνικών επιτροπών με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, όπως είχε υποσχεθεί πέρυσι τον Δεκέμβριο ο αιγύπτιος Πρόεδρος;
Και δεύτερη, ακόμη πιο σημαντική ερώτηση: Αντί να ασχολείται η ελληνική εξωτερική πολιτική με αυτοσχεδιασμούς, όπως αυτοί των κοινών συναντήσεων άσχετων χωρών της Ευρώπης και άσχετων χωρών της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, χωρίς καμία στόχευση, μήπως θα όφειλε το ελληνικό ΥΠΕΞ να επικεντρώσει τις προσπάθειες στην επίλυση θεμάτων που αφορούν την Ελλάδα;
Η εξωτερική πολιτική ασκείται για να προωθεί τα εθνικά συμφέροντα… Όχι για να πραγματοποιούνται ασκήσεις επί χάρτου και προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών μετρίου επιπέδου ελληνικών πανεπιστημίων…