Η υποδαύλιση της λαϊκής δυσαρέσκειας απ’ τα νέα μέτρα που φέρνει η δεύτερη «αξιολόγηση», η αγωνία για την πορεία της οικονομίας που ενδεχομένως δεν επιτρέψει ούτε καν δράσεις – ασπιρίνη για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, το Προσφυγικό και ο φόβος για αύξηση των ροών απ’ τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά, είναι τα ζητήματα που ιεραρχεί ψηλά το Μέγαρο Μαξίμου σχεδιάζοντας την παρέμβασή του με στόχο τη λαϊκή χειραγώγηση…
Στην κατεύθυνση αυτή, αναμένεται να αξιοποιηθούν και μια σειρά δραστηριοτήτων του πρωθυπουργού, όπως η σύνοδος των σοσιαλδημοκρατών αρχηγών στις 25 Αυγούστου, η σύνοδος των 7 αρχηγών των κρατών του…
ευρωπαϊκού Νότου στις 9 Σεπτέμβρη στην Αθήνα, οι εξαγγελίες απ’ το βήμα της ΔΕΘ, οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 16 Σεπτέμβρη στην Μπρατισλάβα αλλά και η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη στα τέλη του Σεπτέμβρη. Ακολουθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου κι άλλες επαφές του πρωθυπουργού, εντός και εκτός Ελλάδας, ενταγμένες στην προσπάθεια αφενός προσέλκυσης επενδύσεων, αφετέρου καλλιέργειας κλίματος προσδοκιών στο εσωτερικό της χώρας. Παράλληλα, θα εξελιχθούν κι άλλες δράσεις, όπως η διάσκεψη της Ρόδου που διοργανώνει το ΥΠΕΞ με συμμετοχή 7 ευρωπαϊκών και 7 αραβικών χωρών, ενώ βολιδοσκοπούνται και αφρικανικές χώρες για τη συμμετοχή τους.
Οι παρεμβάσεις αυτές αναμένεται να αξιοποιηθούν απ’ την κυβέρνηση για την καλλιέργεια αυταπατών στο λαό ότι κάτι αλλάζει, ταυτόχρονα όμως και για τον εκφοβισμό του με το γνωστό επιχείρημα της «νησίδας σταθερότητας» σε μια αποσταθεροποιημένη περιοχή, που τάχα εγγυάται η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης. Στο μεταξύ, αν και φουντώνουν τα σενάρια για νέα κύματα προσφύγων προς τα ελληνικά νησιά και την εξέταση από την κυβέρνηση δέσμης μέτρων, τα πράγματα εξελίσσονται κάπως διαφορετικά. Η κυβέρνηση πράγματι φοβάται μονομερή – από πλευράς της γείτονος – ακύρωση της συμφωνίας ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, οι σχέσεις των οποίων δεν διάγουν την καλύτερή τους φάση. Σε κάθε περίπτωση, φοβάται ενίσχυση του προσφυγικού ρεύματος λόγω της κατάστασης μετά το πραξικόπημα και τη δυσαρέσκεια της Τουρκίας απέναντι στην ΕΕ, σε συνδυασμό με το παζάρι για τη βίζα. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχουν στο κυβερνητικό ή στο ευρωενωσιακό τραπέζι άλλα μέτρα, παρά τις αναζητήσεις εναλλακτικών λύσεων, όπως είπε και ο αρμόδιος επίτροπος της Κομισιόν, Δ. Αβραμόπουλος, καθώς, όπως αναφέρουν κυβερνητικοί παράγοντες, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση θα ήταν απλά να υποδεχτεί νέους πρόσφυγες και να διαχειριστεί την παρουσία τους στην Ελλάδα, όπως ήδη συμβαίνει με τους υπάρχοντες που εγκλώβισε στη χώρα η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας.
Το πολύ πολύ – προσθέτουν – να ασκήσει μεγαλύτερες πιέσεις στην ΕΕ για μεγαλύτερη βοήθεια. Στο πλαίσιο αυτό και εφόσον οι ροές αυξηθούν δεν αποκλείονται κινήσεις του πρωθυπουργού, που ωστόσο θα αποσκοπούν περισσότερο στις εντυπώσεις στο εσωτερικό της χώρας και λιγότερο σε απτά αποτελέσματα, που δεν υπήρξαν άλλωστε ούτε το προηγούμενο διάστημα.