«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» έλεγε ο σοφός χορός στις αρχαίες τραγωδίες. Και αν θέλουμε να το θέσουμε σε μια πιο σύγχρονη μορφή, δεν έχει σημασία η διαδρομή που θα ακολουθήσεις, όσο το τέλος της.
Ο 77χρονος Ακης Τσοχατζόπουλος, εκτός από τον εξευτελισμό του, να ζει έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού, έζησε και την εμπειρία ενός ξυλοδαρμού μετά των αρμοζόντων στην περίσταση γαλλικών.
Ο καλός φίλος, Θεόδωρος Κατσανέβας σε ένα πετυχημένο άρθρο του στη Freepen.gr πριν λίγα χρόνια ("Η διαφθορά έχει ένα πατέρα, τον εκάστοτε αρχηγό") εκτός του ότι έδειχνε τον τ. πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, σημείωνε πως άλλος ο Ακης πριν το 1996 και διαφορετικός μετά.
Ο Κατσανέβας που δε μιλά ποτέ τυχαία, ξέρει τι λέει.
Ωστόσο αναρωτιέται κανείς για το κατάντημα του ανδρός. Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά κάποτε για τον Ακη και μόνο κλουβάκι δε διαφαινόταν στον ορίζοντα.
Ο Τσοχατζόπουλος διετέλεσε αναπληρωτής πρωθυπουργός καθώς ασθενούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και με την ιδιότητα αυτή εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Σύνοδο Κορυφής των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Μαδρίτη. Στη συνέχεια έχασε στο νήμα και με τις γνωστές υπόγειες διεργασίες την πρωθυπουργία και εν συνεχεία την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Φταίει ο έρωτας; Μωραίνει Κύριος; Βούτηξε το δάκτυλο και γλυκάθηκε; Μα
ούτως ή άλλως η καριέρα ενός πολιτικού εγγυάται πλέον και μόνο από τα
νόμιμα μια πολύ καλή ζωή.
Μια φορά πάντως όταν έχεις εκπροσωπήσει την πατρίδα σου σε Σύνοδο Κορυφής όντας πρακτικά ο πρωθυπουργός της, τότε αυτόματα τίθενται κάποιοι περιορισμοί όπως το να πατάς το πόδι σου πιο μέσα από όσο σε παίρνει.
Ο Ακης δεν το έκανε. Πλούτισε, πλούτισε πολύ και το έδειχνε περισσότερο με τους παραμυθένιους γάμους του στο Πάρισι. Δοκίμασε να πετάξει πολύ κοντά στον Ηλιο. Κάηκε και αντί για το Ritz απολαμβάνει το καφέ του στον Κορυδαλλό μετά μουσικής και ξύλου.
Δεν έχει σημασία πόσα γκολ θα πετύχεις. Περισσότερο μετρά να μη δεχθείς. Χρυσός κανόνας. Σαν τα πόμολα στη σουίτα των Παρισίων.