Ο Ντίνος Καρύδης μετρά τη σύνταξή του. Σε σχέση με το παιδί που μετρά τα άστρα έχει ευκολότερο έργο. Το μέτρημα τελειώνει νωρίτερα. Σχολιάζει ότι παραλίγο να υποστεί εγκεφαλικό βλέποντας τη σύνταξή του να έχει πια μικρότερη από το ενοίκιο που πληρώνει.
Εμείς πάντως δεν αποφύγαμε το εγκεφαλικό επεισόδιο διαβάζοντας το κείμενό του στην Αυγή τις παραμονές των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015.
Το άρθρο μολονότι μετριοπαθές και με μια έκφραση ειλικρινούς προβληματισμού, καταλήγει στην κρίσιμη επιλογή όχι με άλλα κρίσιμα κριτήρια αλλά το παρακάτω:
Από την άλλη έχω τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μου υπόσχεται καλύτερο κοινωνικό κράτος, επαναφορά του δώρου των Χριστουγέννων σε χαμηλοσυνταξιούχους, διαπραγμάτευση για ελάφρυνση του χρέους της χώρας, έρευνα των λιστών Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου κ.ά., διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου από τους Γερμανούς, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, φορολόγηση των υπεράκτιων εταιρειών και γενικώς φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει μέχρι τώρα στη χώρα μας.
Ένας άνθρωπος με κάμποσες δεκαετίες στην πλάτη, ηθοποιός, ξεβγαλμένος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ γιατί σε μια χρεοκοπημένη χώρα γεμάτη συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους, πίστεψε πως θα ξαναπάρει Δώρο Χριστουγέννων.
Τα υπόλοιπα ας μην τα σχολιάσουμε. Αποζημιώσεις, κούρεμα χρέους, φοροδιαφυγή, μπλα μπλα μπλα.
Αυτά λέει ο ηθοποιός τα είχαν πει βέβαια και οι προηγούμενοι, αλλά ο Τσίπρας δεν είναι το ίδιο.
Ακριβώς. Είναι πολύ χειρότερος. Το έδειξε επί σκηνής, για να μιλήσουμε θεατρικά, όταν μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ αποδεικνυόμενος πρωθυπουργός παντός μνημονιακού καιρού.
Ένας άνθρωπος που χάφτει υποσχέσεις δίχως όπως φάνηκε, να τον ενδιαφέρει να του δείξουν πως θα αυτές θα μετουσιωθούν σε πράξεις.