Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Για να δούμε, πόσο θα αντέξει ακόμη αυτή η –όπως και να το κάνουμε–παρά φύση πολιτική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο. Γιατί τα σύννεφα όσο πάνε και πυκνώνουν και τώρα που έρχονται φθινοπωρινές καταιγίδες για την κυβέρνηση, η σύμπραξη των "δύο" είναι πολύ πιθανό να τεθεί σε δοκιμασία.
Τελευταίο επεισόδιο και επίκαιρο λόγω του επικείμενου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, η υπόθεση Καλογρίτσα. Και η ξεκάθαρα αρνητική στάση που έχει τηρήσει ως προς το ενδεχόμενο απόκτησης τηλεοπτικής άδειας από τον επιχειρηματία η πλευρά του Πάνου Καμμένου. Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η περίπτωση. Είναι και η υπόθεση Γεωργίου που λίγο ως πολύ ακουμπά και τον εταίρο Πάνο...
Να θυμίσουμε ότι γκρίνιες υπήρξαν αρκετές. Θυμάστε το ζήτημα Μουζάλα με αφορμή την ονομασία της πΓΔΜ που προκλήθηκε για δήλωση του αναπληρωτή υπουργού που αποκάλεσε τα Σκόπια Μακεδονία; Να θυμίσουμε την κόντρα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και της νεολαίας ΑΝΕΛ για την πρωινή προσευχή στα σχολεία (ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε κατάργηση); Την κόντρα για την ανέγερση τεμένους στο Βοτανικό; Την κόντρα για την αντιμετώπιση των καταληψιών από την Αστυνομία; Την κόντρα για το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Την κόντρα για το σχέδιο Καμμένου που αφορούσε στη στράτευση των γυναικών. Την κόντρα για το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια τον Ιούνιο του 2015; Την κόντρα για τα ειδικά μισθολόγια;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα μικρά... συννεφάκια στις σχέσεις των δύο πλευρών. Θα πείτε, σύννεφα χωρίς βροχή, αστραπές και βροντές. Και ότι η εξουσία είναι συγκολλητική ουσία. Σωστά, αλλά μέχρι τώρα. Γιατί είναι απρόβλεπτο τι θα συμβεί όταν η πλευρά Καμμένου διαπιστώσει ότι το... καράβι θα έχει πλέον μπατάρει τόσο πολύ που δύσκολα θα σώζεται. Και όταν ένα καράβι βουλιάζει... Μπορεί τότε ο υπουργός Άμυνας να θυμηθεί ότι εκείνα που τους χωρίζουν είναι τόσο σημαντικά που δεν δικαιολογούν την περαιτέρω συνύπαρξη. Βεβαίως, υπάρχουν και πλευρές που υποστηρίζουν ότι ο Πάνος δεν πρόκειται να παραδώσει την καρέκλα εύκολα. Πού θα ξαναβρεί τέτοια ευκαιρία. Θα εξαντλήσει όπως και ο Τσίπρας τη δυνατότητα να παραμένει στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο.
Αυτό ωστόσο είναι η μία όψη του νομίσματος. Γιατί υπάρχει και μία άλλη όψη. Σε αυτή την κυβερνητική πολιτική λυκοφιλία υπάρχει ένα πρόβλημα. Ότι η συνύπαρξη με τους ΑΝΕΛ δημιουργεί εμπόδια στο να προσεταιριστεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες. Θυμάστε τι έλεγε ο Σουλτς; Με εταίρους τους ΑΝΕΛ δύσκολα θα γίνει αποδεκτός από την πτέρυγα των σοσιαλδημοκρατών στο ευρωκοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αυτούς όμως... Αν για παράδειγμα στη θέση τους υπήρχε ως εταίρος ένα κεντρώο ή κεντροαριστερό κόμμα...
Σημειώστε στο περιθώριο του φλερτ του κ,. Τσίπρα με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές, ότι συμμετέχει στο Παρίσι, ως παρατηρητής βεβαίως..., στη Συνάντηση των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών Ηγετών. Κάτι βέβαια που κάνει τη Φώφη να τρελαίνεται! Ίσως λοιπόν, η πόρτα αυτή να ανοίξει πολύ ευκολότερα για τον Αλέξη, αν στη θέση των ΑΝΕΛ ήταν για παράδειγμα ο... Λεβέντης. Δεν λέω ΠΑΣΟΚ γιατί το πράγμα έχει δυσκολέψει. Βεβαίως, στην πολιτική ποτέ μην λες ποτέ...
Για να δούμε λοιπόν, πόσο στέρεες θα αποδειχθούν, όταν θα αρχίσουν οι πραγματικοί κλυδωνισμοί –που δεν αργούν–, οι βάσεις στις οποίες έχει δομηθεί ο κυβερνητικός σχηματισμός. Και αν υπάρξουν ρωγμές, ποιος θα... την κάνει πρώτος.