Σύμφωνα με χθεσινή δημοσίευση σε τουρκικό περιοδικό παρουσιάζεται επίσημα η «στρατηγική του τουρκικού πολεμικού ναυτικού» για το επόμενο διάστημα, την οποία και αφιερώνουμε σε όλους αυτούς που εκτιμούν ότι με τον Ερντογάν στην εξουσία, ίσως είναι καλύτερα για την Ελλάδα, σε σχέση με τους κεμαλικούς.
« Καλός Τούρκος κακός Τούρκος …….το ίδιο είναι ».
Η «Τουρκική Στρατηγική Ναυτικών Δυνάμεων , είναι μια προσεκτικά προετοιμασμένη στρατηγική ανάλυση για την αποστολή του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, από τον Οκτώβριο του 2015, γεμάτη με στρατιωτικές απειλές , τόσο λόγω της Συρίας όσο και λόγω της επικίνδυνης κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Αυτό το ολοκληρωμένο έγγραφο είναι «ανοικτό» στο ευρύ κοινό, έχοντας σκοπό την δημοσιοποίηση των τουρκικών εθνικών συμφερόντων, όσο και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τους όρους της τουρκικής θαλάσσιας στρατηγικής σε περιοχές ζωτικής σημασίας για την Άγκυρα .
Συγκεκριμένα αναφέρει : «Η Πατρίδα πρέπει να γίνει ένα ασφαλές ισχυρό κράτος και στη θάλασσα, να έχει λόγο σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις θαλάσσιες, και να έχει παρουσία παντού . Αυτό αποτελεί τον πυλώνα της τουρκικής ναυτικής στρατηγικής για τα επόμενα χρόνια.
Οι τουρκικές ναυτικές δυνάμεις οφείλουν να προσφέρουν ασφάλεια στο τουρκικό εμπορικό στόλο . Σύμφωνα με αυτήν την προοπτική:
Α. Οι θαλάσσιες μεταφορές είναι σήμερα η πλέον προτιμώμενη μορφή της μεταφοράς στον κόσμο.
Β. Η εμπορική ανταγωνιστικότητα των χωρών είναι ανάλογη με την θέση τους να επωφεληθούν από το σύστημα των διεθνών θαλάσσιων μεταφορών.
Γ. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα θαλάσσια δρομολόγια μεταφορών είναι ένα μέσο μεταφοράς ενέργειας και είναι ένα σημαντικό στοιχείο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Σήμερα, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της στρατηγικής του ανταγωνισμού αποτελούν οι θαλάσσιες μεταφορές .
Δ. Ο παγκόσμιος όγκος συναλλαγών που αφορά το 80% της αξίας (δολάρια) αφορά αποκλειστικά την μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου που μεταφέρονται δια θαλάσσης.
Κατάσταση Ασφάλειας
Η Τουρκική στρατηγική των Ναυτικών Δυνάμεων, στον τομέα της ασφαλείας συνοψίζεται ως εξής:
Στο Αιγαίο, υπάρχουν βαθιά ιστορικά προβλήματα, τα οποία διατηρούν την σοβαρότητά τους, όπως πάντα. Η ευαισθησία της Τουρκίας στο θέμα αυτό και οι σχετικές αποφάσεις της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης έχουν ανακοινωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στην Μέση Ανατολή, η «Αραβική Άνοιξη» έχει ωθήσει την περιοχή σε μια εύθραυστη γεωπολιτική μεταμόρφωση.
Το ιστορικό βάθος, διατηρώντας παράλληλα τη σοβαρότητα των προβλημάτων στο Αιγαίο, ο περιορισμός των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας στην ανατολική Μεσόγειο έχει γίνει ο κύριος λόγος για μια σημαντική περιφερειακή σύγκρουση.
Οι περιοχές της Τουρκίας στις οποίες υπάρχει θαλάσσια δικαιοδοσία, με έκταση μεγαλύτερη από το ήμισυ της επιφάνειας της χώρας, και τα όρια αυτού του πεδίου καθορίζονται ΣΑΦΩΣ ΜΟΝΟ από τη συμφωνία για την Μαύρη Θάλασσα, (όχι για το Αιγαίο Πέλαγος) .
Το πεδίο αντιπαράθεσης για την χρήση των υποθαλασσίων πόρων στις χώρες της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας καθώς και η δικαιοδοσία υπόκεινται σε πρόσθετους περιορισμούς κάθε χρόνο. Για αυτό ορίζεται ως θεματοφύλακας των συνόρων η ενίσχυση του ρόλου του τουρκικού πολεμικού ναυτικού.
Μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, οι πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας άρχισαν να αμφισβητούνται και πάλι.
Η ελληνοκυπριακή διοίκηση (GCA), το 2007, κήρυξε ΑΟΖ σε ορισμένες περιοχές στο νότιο τμήμα του νησιού της Κύπρου,οι οποίες ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ εν μέρει εντός της δικαιοδοσίας της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο θάλασσα.
Η στάση της ελληνοκυπριακής πλευράς έχει προκαλέσει μια σύγκρουση συμφερόντων λόγω του μεγάλου αριθμού των παρόχθιων χωρών της περιοχής.
Η προστασία των υφιστάμενων υπεράκτιων κοιτασμάτων στο Αιγαίο εξακολουθούν να είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία. Από την άλλη πλευρά, οι συγκρούσεις στην Ανατολική Μεσόγειο συνεχίζουν να αυξάνονται, ανερχόμενες σε επίπεδα που θα μπορούσε να οδηγήσουν σε πολύ σοβαρές συνέπειες.
Στόχοι Εξωτερικής Πολιτικής
Το τουρκικό ναυτικό αποτελεί ένα απαραίτητο εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής.
«Το ενδιαφέρον της Τουρκίας και η δυνατότητα πρόσβασης σε όλους τους τομείς της δραστηριότητας τονίζει την παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού, ως ένα απαραίτητου «εργαλείου» της εξωτερικής πολιτικής.»
Τα δικαιώματά της Τουρκίας στο Αιγαίο απορρέουν από την συνθήκη της Λωζάννης, την αρχή της ελευθερίας των θαλασσών, ενώ τα υπεράκτια δικαιώματα αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο, την αρχή της αμοιβαιότητας και τις σχέσεις καλής γειτονίας και συμμαχίας.
Ο ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ διεξάγουν πολυεθνικές επιχειρήσεις οι οποίες βασίζονται στην συμμετοχή και την στήριξη της Τουρκίας.
Ινδικός Ωκεανός, Αφρική, Περσικός Κόλπος παρακολουθούνται στενά όλες οι εξελίξεις, όπως και στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού γύρω από την ανάπτυξη την δυνατότητα εφοδιασμού και την χωρητικότητα των λιμένων.
Στο πλαίσιο της υποστήριξης της στρατηγικής της Συμμαχίας στη Θάλασσα:
Απαιτείται η συμμετοχή σε όλες τις δραστηριότητες του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Ομάδας Εργασίας του ΝΑΤΟ,καθώς και η συνέχιση της συνεργασίας με το Αρχηγείο του ΝΑΤΟ για την ανταλλαγή πληροφοριών στο πλαίσιο αυτό.
Το τουρκικό πολεμικό ναυτικό είναι μια μέτριου μεγέθους παγκόσμια δύναμη με παρουσία σε όλο τον κόσμο , έχοντας σκοπό να προωθεί τα τουρκικά συμφέροντα συνεχώς και παντού», καταλήγει όσο αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο η τουρκική στρατηγική για το πολεμικό ναυτικό .
Όπως γίνεται κατανοητό ολοκληρωτική ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο οι Τούρκοι δεν αναγνωρίζουν σε καμία περίπτωση ενώ θεωρούν μέρος των κυπριακών κοιτασμάτων ως τουρκικά.
Μπορεί να είναι γνωστά αυτά , αλλά επίσημα και δημοσιοποιημένα έγραφα σε ΝΑΤΟ , ΕΕ εκ μέρους της Άγκυρας αποδεικνύουν περίτρανα τι μας αναμένει σε σχέση με τους «γείτονες», όποιος και να κυβερνάει την Τουρκία.