Εμείς ως Κύπριοι, αλλά και γενικότερα ως Ελληνισμός, μάθαμε από κάποιους αιώνες τώρα τι είναι οι τουρκικές νοοτροπίες και ο πολιτισμός τους, και δεν χρειαζόμαστε τα τελευταία γεγονότα για να πεισθούμε.
Από χρόνια υποφέρουμε απ’ αυτούς, κυρίως από αυτούς της ηπειρωτικής Τουρκίας. Η βιαιότητα, η βαναυσότητα, η σκληρότητα προς τους αντιπάλους τους είναι μέσα στο πετσί τους. Δεν λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή, που με κάθε μέσο και τρόπο μπορούν να την αφαιρέσουν χωρίς οίκτο. Η συμπεριφορά δε του όχλου είναι απερίγραπτη, μοιάζοντας με αγέλη σκύλων όταν επιτίθενται σ’ άλλους.
Όλα αυτά εμείς τα δοκιμάσαμε και τα ζήσαμε και δεν μας φαίνονται παράξενα όλα αυτά που κάνουν τώρα και μάλιστα όχι σε ανθρώπους άλλης εθνότητας, αλλά σε δικούς τους. Το έθνος αυτό, όπου και να κατοικήσει κουβαλά μέσα του συμπεριφορές του Μεσαίωνα, και ακόμα πιο παλιά. Δεν εγκλιματίζεται, δεν προσαρμόζεται και ούτε αφομοιώνεται σ’ οποιαδήποτε χώρα βρεθεί. Είναι οι ίδιοι μ’ αυτούς που ήρθαν από τη Μογγολία πάνω στα άλογα με τα σπαθιά τους καταλαμβάνοντας πέραν των άλλων και τη Μικρά Ασία.
Είναι δυνατόν αυτός ο λαός κι αυτό το Έθνος να γίνει ευρωπαϊκό και να συμπεριφέρεται πολιτισμένα; Ίσως βέβαια μετά από κάποιους αιώνες και αφού επηρεαστεί το DNA τους. Θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι ο Τούρκος αρέσκεται στο μαχαίρι, να καβαλά το άλογό του και να βιάζει, ιδίως άνδρες.
Αγωνίζονται και πασκίζουν οι Αγγλοαμερικάνοι και άλλοι δυτικοί να τους φέρουν στα σύγκαλά τους, επειδή από χρόνια τους έχουν απόλυτη ανάγκη, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Εμάς αυτά τα «φίλια» κράτη πόσες φορές μας θυσίασαν σαν την Ιφιγένεια για να εξευμενίσουν τη φίλη τους Τουρκία, παρακάμπτοντας διεθνές δίκαιο και δικαιοσύνη χωρίς αυτοί να το έχουν ευχαρίστηση.
Είναι ένας βάρβαρος λαός, που ακόμη και οι ομοεθνείς τους προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι δεν θέλουν να τους έχουν μαζί τους, πόσο μάλλον εμείς; Τι εγγυήσεις θα μπορεί αυτό το κράτος και έθνος να μας προσφέρει για την ασφάλειά μας;
Αδάμος Κόμπος