Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «ο πρωθυπουργός των... εκβιασμών», αφού η μέχρι σήμερα παραμονή του στην εξουσία, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη λογική του εκφοβισμού που χρησιμοποιεί προς το εκλογικό σώμα, όταν η κυβέρνησή του βρίσκεται – λόγω χειρισμών και αστοχιών – με την πλάτη στον τοίχο.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, και με φόντο τη δεύτερη αξιολόγηση, αλλά και τα νέα σκληρότερα μέτρα που αναμένεται να ζητήσουν οι δανειστές, ο κ. Τσίπρας επαναφέρει στο τραπέζι, έστω και μέσω της διασποράς ειδήσεων, το σενάριο των πρόωρων εκλογών.
Βεβαίως, ο ίδιος φροντίζει, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, να ξορκίζει τον «Μαμωνά» της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, χαρακτηρίζοντας ανόητους όσους πιστεύουν κάτι τέτοιο.
Χθες, Τρίτη (16/08/2016), μάλιστα, κατά την παρουσία του στις εκδηλώσεις μνήμης για τη σφαγή στο μαρτυρικό Κομμένο της Άρτας από τα στρατεύματα των Ναζί, ο πρωθυπουργός απάντησε με δηκτικό τρόπο απέναντι στα όσα ακούγονται και λέγονται για εκλογές το φθινόπωρο: «Τ' ακούω και τα διαβάζω κι εγώ αυτά τα σενάρια. Τώρα που η χώρα μπαίνει σε ράγες, η οικονομία σιγά-σιγά ανακάμπτει, η ανεργία αποκλιμακώνεται, όποιος τώρα σκέπτεται εκλογές, δεν μπορεί παρά να είναι ανόητος. Όποιος δε τις ζητάει, δύο φορές ανόητος», τόνισε.
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Γιατί, το τελευταίο διάστημα τόσο μερίδα ΜΜΕ που διάκεινται φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ο μηχανισμός προπαγάνδας του κόμματος, φροντίζουν με ιδιαίτερη σπουδή και επιμέλεια να διαρρέουν αυτού του είδους τα σενάρια, γεγονός που προκαλεί μια τεχνητή πολιτική ένταση.
Για την Ιστορία να υπενθυμίσουμε πως πέρυσι, περίπου τέτοιο καιρό, παρακολουθούσαμε τον κ. Τσίπρα σε συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση να επιμένει πως δεν θα γίνει «πρωθυπουργός παντός καιρού». Μήπως, εν τέλει, είναι αυτό που πραγματικά επιδιώκει;
Η περίπτωση Λεβέντη
Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι οι πρόσφατες δηλώσεις του Βασίλη Λεβέντη, ότι δηλαδή θα έχουμε εκλογές μέσα στο 2016 και αμέσως μετά το 2017, δεν είναι καθόλου τυχαίες, με δεδομένο, βεβαίως, το γεγονός ότι ο κ. Λεβέντης είναι τακτικός συνομιλητής του Αλέξη Τσίπρα.
Άλλωστε, πολλοί θεωρούν ότι ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων λειτουργεί και ως «φερέφωνο» του Μαξίμου, αφού το φλερτ των δυο πλευρών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Κι όσο και αν ο ίδιος επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, μάλλον τα κάνει χειρότερα, αφού διαρκώς μοιάζει να βρίσκεται στη σκιά του πρωθυπουργού.
Ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοί του, ούτε λίγο, ούτε πολύ θεωρούν ότι ο ελληνικός λαός φοβάται το ενδεχόμενο εκλογών και συνεπώς θα υποκύψει στις όποιες παράλογες απαιτήσεις των δανειστών.
Άλλωστε, γνωρίζει ότι ο ελληνικός λαός δεν θέλει να ξαναζήσει προεκλογική περίοδο με κλειστές τράπεζες και έλλειψη ρευστότητας.
Πόσο, όμως ευσταθούν, όλες αυτές οι πληροφορίες και η παραφιλολογία περί εκλογών; Το πιθανότερο είναι πως δεν ευσταθούν.
Τι φοβάται ο Τσίπρας
Ο κ. Τσίπρας δεν θα πήγαινε ποτέ σε εκλογές για οικονομικά ζητήματα που αφορούν την αξιολόγηση. Ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να πέσει ούτε από τα εργασιακά, ούτε από τους φόρους. Ο Τσίπρας «τρέμει» τις κατασχέσεις και τα ελληνοτουρκικά.
Οι κατασχέσεις περιουσιών στο φτωχό λαό θα προκαλέσουν «τσουνάμι» αντιδράσεων που δεν θα μπορεί να διαχειριστεί καμία κυβέρνηση. Η οργή υποβόσκει, αλλά περισσεύει: Τα «ραβασάκια» με τα κατασχετήρια ήδη αποστέλλονται κατά χιλιάδες σε καθημερινή βάση, γεγονός που ήδη συντελεί στη δημιουργία ενός κοινωνικού μείγματος ιδιαίτερα εκρηκτικού.
Παρόλα αυτά, το κυβερνητικό επιτελείο υιοθετεί το δόγμα «υπάρχουν και χειρότερα», ενώ ταυτόχρονα αναζητεί κάποιο αφήγημα προκειμένου να «πουλήσει» στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο φάκελος ΔΕΘ δημιουργεί «πονοκέφαλο» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, καθώς πλέον έχει τον λαό απέναντί της υπό το πρίσμα των σκληρών μνημονιακών πολιτικών που ήδη εφαρμόζει.
Μείζον ζήτημα είναι και τα ελληνοτουρκικά, καθώς οι γείτονες προκαλούν ολοένα και περισσότερο στο Αιγαίο και τη Θράκη, ενώ χθες, Τρίτη, δεν δίστασαν να προβούν και σε μια αήθη επίθεση εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, με αφορμή τα όσα είχε πει τον Δεκαπενταύγουστο για τη Γενοκτονία των Ποντίων.
Το τέχνασμα του «παράγοντα σταθερότητας σε μια ευαίσθητη περιοχή»
Την ίδια στιγμή, το Μαξίμου θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει επικοινωνιακά μια σειρά από ανούσιες δραστηριότητες όπως για παράδειγμα τη Σύνοδο των Σοσιαλδημοκρατών αρχηγών στις 25 Αυγούστου, τη Σύνοδος των επτά αρχηγών των κρατών του ευρωπαϊκού Νότου στις 9 Σεπτέμβρη στην Αθήνα, τις εξαγγελίες απ' το βήμα της ΔΕΘ, τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 16 Σεπτέμβρη στην Μπρατισλάβα αλλά και την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη στα τέλη του Σεπτέμβρη.
Ακολουθούν καθ' όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου κι άλλες επαφές του πρωθυπουργού, εντός και εκτός Ελλάδας, ενταγμένες στην προσπάθεια αφενός προσέλκυσης επενδύσεων, αφετέρου καλλιέργειας κλίματος προσδοκιών στο εσωτερικό της χώρας. Παράλληλα, θα εξελιχθούν κι άλλες δράσεις, όπως η διάσκεψη της Ρόδου που διοργανώνει το ΥΠΕΞ με συμμετοχή επτά ευρωπαϊκών και επτά αραβικών χωρών, ενώ βολιδοσκοπούνται και αφρικανικές χώρες για τη συμμετοχή τους.
Οι παρεμβάσεις αυτές αναμένεται να αξιοποιηθούν απ' την κυβέρνηση για την καλλιέργεια αυταπατών στο λαό ότι κάτι αλλάζει, ταυτόχρονα όμως και για τον εκφοβισμό του με το γνωστό επιχείρημα ότι η Ελλάδα είναι πλέον παράγοντας σταθερότητας σε μια... ευαίσθητη περιοχή, και δήθεν αυτό το εγγυάται η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης.
Ωστόσο, οι τακτικές του κ. Τσίπρα δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απλώς του δίνουν την ευκαιρία να κερδίσει ακόμη λίγο παραπάνω χρόνο στην εξουσία. Και είναι πλέον ζήτημα χρόνου να απογυμνωθούν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα της κυβέρνησης, ιδίως από τη στιγμή που η σκληρή πραγματικότητα των Μνημονίων θα σφίξει ακόμη πιο δυνατά τη θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων πολιτών.