Το μεταναστευτικό ή προσφυγικό αντιμετωπίζεται για κάποιους περίεργους -και μη ξεκάθαρους- λόγους ως κάτι πολιτικό και ανθρωπιστικό και όχι σαν κάτι που εκφράζει ανθρώπινες ανάγκες από την αυγή της ύπαρξης της ανθρωπότητας. Είναι καταπληκτικό το πως σκόπιμα ή αθέλητα, η ανθρωπότητα σήμερα αγνοεί η διαστρέφει την ιστορία της και τις καταβολές της.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Χωρίς εξαίρεση, όλοι μας είμαστε μετανάστες ή πρόσφυγες, ή απόγονοι τέτοιων. Η εννοιολογική διαφορά της μετανάστευσης από την προσφυγιά είναι απλή σχετικά. Οι άνθρωποι μεταναστεύουν οικειοθελώς, ενώ οι πρόσφυγες μεταναστεύουν παρά τη θέλησή τους, συνήθως για λόγους ασφαλείας. Και οι δύο μορφές μετανάστευσης είναι συνδεδεμένες άρρηκτα με όποια μορφή ζωής υπάρχει στη γη.
Γιατί δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που μεταναστεύουν ή γίνονται πρόσφυγες, αλλά και τα ζώα και τα φυτά που μεταναστεύουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους με εμάς. Ιστορικά, η μετανάστευση όταν λάμβανε χώρα σε εποχές που οι ανθρώπινοι πληθυσμοί ήταν μικροί και η γινόταν σε ακατοίκητες ή αραιοκατοικημένες περιοχές, δεν επέφερε συγκρούσεις και πολέμους. Αν όμως υπήρχαν ήδη εγκατεστημένοι πληθυσμοί, τότε ξεσπούσε πόλεμος ή συγκρούσεις για την κυριαρχία επί της περιοχής.
Ο πόλεμος και οι συγκρούσεις έχουν πάντα τη ρίζα τους στον πλούτο, γιατί η εύφορη γη, τα φυσικά προϊόντα και η τροφή είναι βασικός πλούτος για όλους αδιακρίτως. Επομένως, με βάση αυτό τον ορισμό, εν αντιθέσει με τον μετανάστη, ο λαθρομετανάστης είναι στην ουσία ένας κλέφτης ή άρπαγας!
Κάποιος πρέπει να πει επιτέλους τα πράγματα με το όνομα τους, οι λέξεις και οι νομικές έννοιες για αυθαίρετες πράξεις και ενέργειες δεν μπορεί να ενοχοποιούνται. Δεν μπορεί να ενοχοποιείται το θύμα της εισβολής και να αθωώνεται ο εισβολέας στο όνομα της φτώχειας.
Η διαφορά του μετανάστη από τον λαθρομετανάστη, είναι ως προς την νομιμότητα ή μη του καθενός. Ο μετανάστης είναι ευπρόσδεκτος ενώ ο λαθρομετανάστης είναι ένας απρόσκλητος εισβολέας που με «ειρηνικά μέσα» προσπαθεί να με υποχρεώσει να μοιραστώ μαζί του τον πλούτο μου.
Οι δήθεν συναισθηματισμοί και ο δήθεν ανθρωπισμός, δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε τα γεγονότα ούτε τον νόμο. Για παράδειγμα, κάποιος πολύ φτωχός Έλληνας, Γάλλος η Ισπανός μπαίνει λαθραία στο κτήμα ή αγρόκτημα κάποιου, χωρίς την συγκατάθεση του και αρχίζει να ζει από την παραγωγή του ξένου κτήματος ή αγροκτήματος. Απαντήστε μόνοι σας τί είναι αυτός ο άνθρωπος έναντι του νόμου και της κοινωνίας.
Το επιχείρημα ή δικαιολογητικό της ανέχειας του λαθρομετανάστη δεν στέκει, γιατί υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που είναι εξίσου ή και περισσότερο φτωχοί και δυστυχείς με τους λαθρομετανάστες, αλλά δεν κάνουν το ίδιο με αυτούς.
Δεν μπαίνουν απρόσκλητοι στα σπίτι σας με το δικαιολογητικό ότι εσείς έχετε, ενώ αυτός δεν έχει. Απλά προσπαθούν ακόμη και οι άστεγοι στις χώρες μας να επιβιώσουν μέσα στο θεσπισμένο σύστημα, γιατί το σύστημα υπάρχει (έστω ατελές) για να διασφαλίζει την κοινωνική ισορροπία.
Πολλές φορές νιώθω έκπληξη με όλους αυτούς τους ονομαζόμενους συμπαθούντες και αλληλέγγυους που κάνουν τα πάντα για τους μετανάστες αλλά τίποτα για τους αναξιοπαθούντες συμπατριώτες τους! Τα ίδια ισχύουν και για περιώνυμες μη κυβερνητικές οργανώσεις με πλούσια χρηματοδότηση που έχουν κάνει μεγάλη «μπίζνα» την υποστήριξη… Η ιδεολογία όλων αυτών και η καλή τους καρδιά εξαντλούνται όμως στην εισαγόμενη δυστυχία. Η ντόπια δεν τους εμπνέει.
Κυρίες και κύριοι, οι χώρες που καλοδέχονται μετανάστες και πρόσφυγες αδιακρίτως δεν είναι ούτε από αλτρουισμό ούτε από ανθρωπισμό.
Η Γερμανία έχει τη μετανάστευση κάθε μορφής ως θεμέλιο του οικονομικού της μοντέλου και της ανάπτυξης. Η δε Γαλλία, Αγγλία και άλλες πρώην αποικιακές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ειδικό καθεστώς μετανάστευσης για τους κατοίκους των τέως αποικιών τους, για πολιτικούς κυρίως λόγους.
Η λαθρομετανάστευση και η μαζική εισροή προσφύγων, έχει και την σημαντικότατη παράμετρο της ασφάλειας… Με τον όρο «ασφάλεια» δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα της τρομοκρατίας αλλά και σε θέματα παραβατικότητας, του κοινού ποινικού δικαίου, της δημόσιας υγείας, αλλά και στην κοινωνική συμβίωση. Υπάρχουν αρκετά μείζονα θέματα ασφαλείας με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Κανένας στην Ευρώπη δεν γνωρίζει το παρελθόν αυτών των ανθρώπων, καθώς ορισμένοι από αυτούς σίγουρα πρέπει να έχουν ποινικό παρελθόν, κάτι που είναι αδύνατον να διαπιστωθεί είτε λόγω έλλειψης συνεργασίας των Ευρωπαϊκών Υπηρεσιών με τις χώρες καταγωγής τους, είτε λόγω πολεμικών συγκρούσεων στις χώρες τους.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι όσο μικρό ποσοστό και να αντιπροσωπεύουν, θα προστεθούν στο υπάρχον εγκληματικό δυναμικό της χώρας φιλοξενίας τους. Όλες οι Αστυνομίες της Ευρώπης είναι είδη κορεσμένες και υπερκερασμένες από τη ντόπια και διευρωπαϊκή εγκληματικότητα και το τελευταίο που χρειάζονται είναι η προσθήκη νέων εγκληματικών στοιχείων για τα οποία έχουν ελάχιστη ή και καμία πληροφόρηση.
Θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι οι εγκληματικές συμπεριφορές ενθαρρύνονται από δύο ακόμη γεγονότα, την ατιμωρησία που χαίρουν οι μετανάστες/πρόσφυγες για τα περισσότερα εγκλήματα λόγω του ιδιάζοντος καθεστώτος που τους διέπει, αλλά και την ελαστικότητα των Ευρωπαϊκών νόμων σε σχέση με τους νόμους της χώρας καταγωγής τους.
Ένα άλλο στοιχείο ασφαλείας είναι η επιθετική συμπεριφορά και η ψυχική υγεία πολλών προσφύγων. Έχοντας ζήση σε ακραία βίαιες συνθήκες επί πολύ καιρό και έχοντας πιθανώς υποστεί αυτοί η το άμεσο περιβάλλον τους αδικαιολόγητη και ακραία βία που τους επιβλήθηκε από τον ισχυρότερο, έχουν διαμορφώσει μία ψυχολογία και ανάλογες συμπεριφορές, οι οποίες τους κάνουν να μοιάζουν με ωρολογιακές βόμβες που μπορούν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή.
Αν σε αυτά προσθέστε και τις θεμελιώδης θρησκευτικές και κοινωνικές διαφορές των προσφύγων/μεταναστών, το πρόβλημα του ISIS μοιάζει δευτερεύον. Η κ. Μέρκελ λοιπόν και η γερμανική οικονομική ελίτ που δημιούργησαν το πρόβλημα στο όνομα ενός δήθεν ανθρωπισμού, δεν δίστασαν να φυτέψουν μία βόμβα στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Ο λόγος είναι γιατί η ίδια και αυτοί για τους οποίους συνέλαβε και εξετέλεσε αυτό το ανήθικο σχέδιο των ανοιχτών θυρών, είναι γιατί όλοι αυτοί ζουν σε περιοχές απόλυτα ασφαλείς και το πρόβλημα δεν τους αγγίζει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν φτηνά χέρια για τις χαμαλοδουλειές και να κρατάνε χαμηλό το κόστος της βιομηχανικής τους παραγωγής και ξεδιάντροπα να ρισκάρουν την ασφάλεια όλης της Ευρώπης για τον σκοπό αυτό.