Εδώ ο κόσμος χάνεται και οι Στυλιανίδηδες του Κώστα Καραμανλή (του αλησμόνητου κυβερνήτη, που περιοδεύει στη νησιωτική χώρα από παραλία σε παραλία, ενώ, όταν ξαποσταίνει από τους πρωτοπόρους πολιτικούς στοχασμούς που τον βαραίνουν, «στη Ραφήνα… χτενίζεται») εξανίστανται και επαναστατούν και κατασκευάζουν ελεεινά και χυδαία επιχειρήματα, μη και θιγεί η Αυτού Εξοχότης, επειδή κάποιοι τολμούν να ασκήσουν κριτική στην αξέχαστη πενταετία της διακυβέρνησής του.
Γράφει η Αλίκη Χατζή
Μια πενταετία υπεράνω κριτικής, η οποία αποτελεί terra incognita για τους καραμανλικούς θεματοφύλακες της τεράστιας πολιτικής κληρονομιάς που άφησε στο έθνος ο πρώην – εύθικτος – πρωθυπουργός.
Δεν επιτρέπει να ακούγεται ότι το 2004 η ονομαστική αξία του χρέους που παρέλαβε ήταν 183 δισ. ευρώ και στο τέλος της «επιτυχημένης και εθνικά σωτήριας περιόδου του», το 2009, το παρέδωσε αισίως στα 300 δισ.
Πράγμα που σημαίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 98,9% εκτοξεύθηκε στο 127,7% μέσα σε μια πενταετία.
Θίγεται ο ευαίσθητος πρώην πρωθυπουργός γιατί μερικοί δεν κατανοούν το έργο του και κυρίως γιατί δεν σκίζονται να το υπερασπιστούν οι σημερινοί Νεοδημοκράτες.
Θίγεται ο «εξολοθρευτής (νταβατζήδων) του Μπαϊρακτάρη» όταν του υπενθυμίζουν ότι από το 2007 ήταν φανερό και γνωστό σ’ όλους, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ότι το χρέος είχε ξεφύγει και δεν ήταν διαχειρίσιμο… όταν εκείνος αντί μέτρων φόρτωνε το Δημόσιο με «γαλάζια» παιδιά κατόπιν προτροπής εκλεκτών επιτελών του, που σήμερα αγωνιούν για να σώσουν την Ελλάδα.
Ε λοιπόν, κύριοι Στυλιανίδηδες, ο «εκλεκτός» σας, δε θα γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας… Χωνέψτε το!!!