ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΣΧΑΛΗ
Μόλις μπήκαμε στον Αύγουστο και τα "μπάνια του λαού" όπως έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκονται στο φόρτε τους. Αλλά ποια μπάνια; Μόλις 2 στα 10 νοικοκυριά έκαναν η θα κάνουν διακοπές κι αυτές για βραχύ χρονικό διάστημα.
Οι υπόλοιποι θα ζουν τις διακοπές από το σπίτι τους παρακολουθώντας τους λεγόμενους σελέμπρετις και βαθύπλουτους να απολαμβάνουν Μύκονο και Σαντορίνη ξοδεύοντας σε μια βραδιά χρήματα που ένα νοικοκυριό χρειάζεται για να ζήσει για ένα χρόνο. Η ελληνική κοινωνία μετατράπηκε πλέον από κοινωνία των 2/3 σε κοινωνία του 1/3 που μπορεί να επιβιώσει σε ανεκτά επίπεδα. Όταν 2,5 εκ. προχωρούν σε ρύθμιση για το ηλεκτρικό τους ρεύμα (αδιανόητο πριν από λίγα χρόνια) καταλαβαίνει κανείς τη φτωχοποίηση που επήλθε σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Μια κατάσταση που θυμίζει περισσότερο δεκαετία του 1960 όταν ελάχιστοι Αθηναίοι κατέβαιναν έστω και στο Σαρωνικό για μπάνιο.
Ο τουρισμός πιθανόν θα κάνει και φέτος ρεκόρ ξεπερνώντας τα 26 εκ. τουριστών. Αλλά είναι πλέον ξενόφερτος. Η εικόνα ενός λαού καθρεφτίζεται λένε στη δυνατότητα κάποιου να έχει τα προς το ζειν αλλά και το ευ-ζειν. Εδώ φτάσαμε να παλεύει η μισή Ελλάδα για την καθημερινή επιβίωση. Και από την άλλη να ανέχεται καθημερινά να ακούει τους καβγάδες των εθνοπατέρων στη Βουλή να προσπαθούν να πείσουν οι μεν και οι δε ότι αυτοί είναι οι μοναδικοί Εθνοσωτήρες. Ιδια εικόνα και στην Υγεία ,τον καθρέπτη μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Εικόνα απαξίωσης που περισσότερο θυμίζει νοσοκομεία ασιατικών και αφρικανικών κρατών. Το ζητούμενο πλέον δεν είναι πόσοι θα πάνε διακοπές αλλά πόσοι ακόμη (ήδη έφυγαν 425.000) θα φύγουν για δουλειά στο εξωτερικό. Οι διακοπές είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι ότι η χώρα μας χάνει το πιο υγιές παραγωγικό της δυναμικό. Κι έτσι ούτε για διακοπές θα μιλάμε αλλά ούτε και για παραγωγή πλούτου. Η αγωνία μας πλέον θα είναι αν το 4ο Μνημόνιο έρθει το 2019 η νωρίτερα.