ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ
Αν δεν περνούσε η χώρα, την χειρότερη και μακροβιότερη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, ίσως τα τρομακτικά αποκαλυπτήρια της εγκληματικής ανεπάρκειας των δήθεν Αριστερών που μας κυβερνούν, να ήταν χρήσιμα και διδακτικά.
Ίσως να είναι γραμμένο, σε κάποιο αόρατο βιβλίο πεπρωμένου, ότι η χώρα έπρεπε να βιώσει την εμπειρία διακυβέρνησης από αυτή την επικίνδυνη παρέα ανιστόρητων, ανεύθυνων, αμόρφωτων, αδαών κι επικίνδυνων μέσα στην άγνοιά τους, δήθεν αγωνιστών, για να απομυθοποιήσει την Αριστερά.
Χρόνια ολόκληρα έκρυβαν τον πραγματικό τους εαυτό, πίσω από τα είδωλα χαρισματικών προσωπικοτήτων όπως ο Ηλίας Ηλιού, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης και τολμούσαν να εμφανιστούν ως οι συνεχιστές μιας δημοκρατικής, ευρωπαϊκής, κοινωνικής παράταξης που πάσχιζε για την προκοπή αυτού του τόπου.
Μετά όμως ήρθαν οι Πολάκηδες, οι Σίες και οι Τασίες, το παλιό, ανήθικο, καταχωνιασμένο στα χρονοντούλαπα της ιστορίας , κρατικίστικο, δημαγωγικό κομμάτι της πολιτικής για να θυμίσουν στον ελληνικό λαό τα λάθη των περασμένων δεκαετιών.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι απλώς κακοί κυβερνήτες. Είναι επικίνδυνοι. Είναι βαθιά ελλειμματικές, συμπλεγματικές προσωπικότητες που βρήκαν την ευκαιρία μέσα από τη διαστροφή των ιστορικών συγκυριών και άρπαξαν το τιμόνι μιας Εξουσίας που δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν.
Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες. Τους ζήσαμε και τους ζούμε στην καθημερινή τους πρακτική. Ανήθικοι, αναποτελεσματικοί, εκδικητικοί, χωρίς αναστολές.
Προσβάλλουν καθημερινά τον ελληνικό λαό δικαιολογώντας την ανεπάρκειά τους με αβάσιμες θεωρίες, απίστευτες δολοπλοκίες και ιστορίες συνωμοσίας χωρίς λογική και χωρίς πραγματικό έρισμα.
Υπάρχουν ωστόσο πολλοί που τους χειροκροτούν ακόμη. Τους συγκρίνουν με προηγούμενες ηγεσίες. Η νοσταλγία του παρελθόντος τροφοδοτεί τη σημερινή μιζέρια.
Τα σκυλιά αλυχτούν, το καραβάνι προχωρά… Ο λαός χειροκροτεί…
ΤΟ ΧΡΗΜΑ