Μόνο ως τέτοιο αν αντιμετωπιστεί, θα επιλυθεί αυτομάτως
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Επανέρχεται ως μείζον θέμα το, λανθασμένα λεγόμενο, μεταναστευτικό, με τον Ερντογάν να ενσπείρει ανησυχίες σε όλη την Ευρώπη, χωρίς ουδένα ουσιαστικό λόγο όμως. Είναι πράγματι απορίας άξιο, ακόμη και ειδικής ψυχασθενικής μελέτης η ανησυχία αυτή των ευρωπαίων ηγετών και να εμφανίζονται ως όμηροι του τούρκου Σουλτάνου, προσδίδοντάς του αξία που δεν υπάρχει.
Είναι πλέον αδήριτη ανάγκη να αντιληφθούν ΟΛΟΙ, ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται από κάθε κράτος μόνο του, τελείως αποτελεσματικά και χωρίς την συνέργια ουδενός, ποσώ δε μάλλον του Ερντογάν, ο οποίος απλά εκμεταλλεύεται τη φοβία των ευρωπαίων και εκβιάζει και δη πάντοτε αμφίβολος και αναξιόπιστος. Κάθε κράτος δεν έχει παρά να εφαρμόσει τόσο το εθνικό του δίκαιο όσο και το διεθνές, σύμφωνα με το οποίο, ο κάθε εισερχόμενος σε μια χώρα λάθρα, δηλαδή χωρίς άδεια από την Πολιτεία, είναι λαθρομετανάστης, τελεία και παύλα, είναι παράνομος και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται, δηλαδή να φυλακίζεται αμέσως.
Όχι hot spots και Αμυγραλέζες, όπου καλοπερνούν και διαμαρτύρονται αν το aircomdition δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Φυλακή μαζί με κάθε άλλο παράνομο φυλακισμένο, κάτι το οποίο θα γίνει αμέσως γνωστό απέναντι και δεν θα ξαναέρθει κανείς. Έτσι απλά και γρήγορα το λανθασμένα θεωρούμενο τεράστιο πρόβλημα, θα επιλυθεί αυτομάτως, χωρίς κανείς να μπορεί ή να δικαιούται να διαμαρτυρηθεί. Ας μη σπεύσουν οι «ανθρωπιστές», να επικαλεσθούν ανθρωπιστικούς ή ρατσιστικούς λόγους ή τη συμφωνία της Γενεύης για το προσφυγικό, διότι και στις δύο περιπτώσεις θα έχουν απόλυτο άδικο.
Ως προς το ανθρωπιστικό ή ρατσιστικό. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλοι αυτοί οι πολεμικοί ή απλοί οικονομικοί μετανάστες, είναι αξιολύπητοι και θα ήταν ευχής έργο και χριστιανικό να μπορούσαμε να τους περιθάλψουμε και να τους συμπαρασταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Άλλωστε ο Έλληνας δια μέσου των αιώνων είναι φίλα προσκείμενος για κάθε ξένο, οιουδήποτε χαρακτηρισμού, ποσώ δε μάλλον για δεινοπαθούντες. Εξ ού και η λέξη φιλοξενία, η οποία είναι καθαρά ελληνική. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν η μικρή και φτωχή πλέον Ελλάδα, είναι σε θέση να προσφέρει την απαιτούμενη φιλοξενία και σε πόσους, όταν πλήθος Ελλήνων είτε φυτοζωούν, είτε τρέφονται από συσσίτια της εκκλησίας ή δήμων. Ας φροντίσουμε λοιπόν πρώτα το πλήθος αυτό των δεινοπαθούντων Ελλήνων και μετά βλέπουμε αν και τι μπορούμε να προσφέρουμε στους ταλαίπωρους μετανάστες. Όσοι αισθάνονται «ανθρωπιστές» και νομίζουν ότι μπορούν ατομικά να προσφέρουν φιλοξενία σε κάποιους από τους δυστυχείς αυτούς ξένους, ας το δηλώσουν και να τους δεχθούν στο σπίτι τους για όσο χρειαστεί. Αλλά να παριστάνουν τους ανθρωπιστές σε βάρος, παντοιοτρόπως, των υπολοίπων Ελλήνων, είναι απλά υποκριτές και απορρίπτονται.
Ως προς την επίκληση Προσφυγικού. Σύμφωνα με τη συμφωνία της Γενεύης, πρόσφυγας μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που φεύγει από τη χώρα του για λόγους κινδύνου της ζωής του, ΜΟΝΟ στην πρώτη χώρα που εισέρχεται, στην προκειμένη περίπτωση, την Τουρκία. Άρα αυστηρά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι πρόσφυγας εισερχόμενός στη Ελλάδα από τη Τουρκία ή άλλη χώρα εκτός της δικής του. Για λόγους ανθρωπιστικούς και ευρύτερης ευαισθησίας μας έστω, αν κάποιος ισχυριστεί ή δηλώσει πρόσφυγας, τότε αρχίζει η διαδικασία εξετάσεως του αιτήματος, μια διαδικασία η οποία πρώτον είναι μακρόχρονη και δεύτερον πολύ αυστηρή, ώστε σπάνια κάποιος υπάγεται στη συμφωνία της Γενεύης, για να χαρακτηριστεί πρόσφυγας. Μέχρι όμως να ληφθεί απόφαση, κρατείται έτσι κι αλλιώς.
Επομένως ένα θέμα τόσο απλό, ας μη το μεγεθύνουμε χωρίς λόγο και προ πάντων να μη δημιουργούμε φοβικά προβλήματα. Εάν εφαρμόσουν όλα τα κράτη την πιο πάνω μέθοδο, όχι μόνο το πρόβλημα θα επιλυθεί αμέσως, χωρίς την βοήθεια κανενός, αλλά ενδέχεται να είναι προς όφελος και των ταλαίπωρων αυτών ανθρώπων, να μην ξοδεύονται και διακινδυνεύουν τη ζωή τους στη θάλασσα, καθώς και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα πάψει να χαϊδεύει τον Ερντογάν και να ξοδεύει τεράστια ποσά, σε βάρος των ευρωπαίων πολιτών.