Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από την Ρήξη φ. 125
Η ευφορία, το αίσθημα ανωτερότητας και ο ενθουσιασμός, ειδικότερα στη Γερμανία, για τη λεγόμενη Willkommenskultur στο προσφυγικό φαίνεται ότι έληξε άδοξα πριν καν κλείσει χρόνος. Χιλιάδες «καλοί άνθρωποι», που για λίγους μήνες απήλαυσαν με περισσή αυταρέσκεια ένα «καλοκαιρινό όνειρο» και νοηματοδότησαν την ύπαρξή τους πάνω σ’ ένα τεράστιο ανθρωπιστικό ζήτημα, με πολλές όμως προεκτάσεις στη γεωπολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό, την εσωτερική ασφάλεια, το δημογραφικό, την εθνική ταυτότητα κ.λπ. επέστρεψαν στους καναπέδες τους, αφού οι περυσινές «όμορφες εικόνες» στον σταθμό του Μονάχου ξεθώριασαν. Πεδίο δόξης λαμπρό υπάρχει πλέον μόνο για τη Διεθνή των ΜΚΟ, όχι μόνο για χρηματοδοτούμενες δράσεις, όντως πραγματικής αλληλεγγύης, αλλά και για «δράσεις» σαν αυτές που είδαμε στην Ειδομένη, στη Λέσβο, στο Ελληνικό και πρόσφατα στη Λέρο.
Μπροστά στα τεράστια και ποικίλα προβλήματα που δημιουργούνται από τις προσχεδιασμένες κι επιχορηγούμενες μετακινήσεις μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων προς την Ευρώπη, ακόμη και η καγκελάριος Μέρκελ, που για τους δικούς της λόγους προσκάλεσε στην Ευρώπη τους απανταχού κατατρεγμένους, έδωσε ήδη από τον περασμένο Μάρτιο το σήμα της λήξης (Σπίγκελ, 7-7-2016). Προηγουμένως, υπερασπιζόμενη τα γερμανικά συμφέροντα, φρόντισε να κλείσει, στο πλαίσιο μιας μετααψβουργιανής συμμαχίας, η προσφυγική βαλκανική δίοδος και να «πείσει», τον ούτως ή άλλως πρόθυμο Έλληνα πρωθυπουργό, για τη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρο ταλαίπωρων εγκλωβισμένων σε δεκάδες χοτ σποτ.
Όμως η Μέρκελ δεν θα ήταν η γνωστή Μέρκελ, αν δεν έπαιρνε σοβαρά υπόψη της και τις αρνητικές πλέον δημοσκοπήσεις για το προσφυγικό, παρά τη –για ευνόητους λόγους– συστηματική προσπάθεια απόκρυψης της όποιας παραβατικότητας των προσφύγων, όπως για παράδειγμα την περασμένη πρωτοχρονιά στην Κολωνία. Τα στοιχεία σχετικών δημοσκοπήσεων, όπως αυτής του αμερικανικού Pew Research Center 1 σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες (βλ. χάρτη), είναι πλέον συντριπτικά και σηματοδοτούν μεγάλες αλλαγές της κοινής γνώμης σχετικά με το προσφυγικό/μεταναστευτικό και ειδικότερα με το μουσουλμανικό στοιχείο. Παρακάτω ορισμένα 2 από αυτά:
• Περισσότερο αρνητικές απέναντι στους μουσουλμάνους πρόσφυγες είναι οι χώρες της ανατολικής και νότιας Ευρώπης, με την Ουγγαρία να προηγείται με 72% και την Ελλάδα να είναι στην τέταρτη θέση με 65%, μετά την Ιταλία (69%) και την Πολωνία (66%). Όπως αναμενόταν, η πιο φιλική στους μουσουλμάνους είναι η Βρετανία, με 28% αρνητικών απόψεων.
• Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες εκτιμούν ότι με τις προσφυγικές ροές αυξάνεται και ο κίνδυνος τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη. Όπως θα ανέμενε κανείς, οι χώρες που προηγούνται είναι η Ουγγαρία (76%) και Πολωνία (71%). Ακολουθούν η Γερμανία και η Ολλανδία με 61%, ενώ χώρες παραδοσιακά φιλομεταναστευτικές, όπως η Σουηδία (57%), βρίσκονται ψηλότερα ακόμα και από την Ελλάδα, που με 55% είναι λίγο πιο κάτω από το 59%, που είναι ο μέσος όρος.
• Σε θέματα οικονομίας, σύμφωνα με την Pew, στις πέντε από τις δέκα χώρες η πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί ότι οι πρόσφυγες είναι βάρος για την οικονομία, με τους Ούγγρους να προηγούνται και πάλι με το συντριπτικό 82% και τους Έλληνες να είναι στη τρίτη θέση με 72%, ενώ οι Γερμανοί, για ευνόητους λόγους, είναι στη δέκατη θέση με μόλις 31%.
• Μια ακόμα ερώτηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν κατά πόσο οι πρόσφυγες επηρεάζουν το επίπεδο ζωής των γηγενών στις χώρες υποδοχής μεταναστών. Για το 65% των Ελλήνων, που προηγούνται στη σφυγμομέτρηση, η έλευση των προσφύγων σηματοδοτεί την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής τους, ενώ μόνο ένα 10% δηλώνει το αντίθετο. Αντίθετα, σε χώρες όπως η Βρετανία, η Σουηδία, η Γαλλία και η Ισπανία υπερισχύει η θέση ότι οι πρόσφυγες βελτιώνουν το επίπεδο ζωής.
Συμπερασματικά, αυτό που μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος είναι ότι οκτώ μήνες μετά το περίφημο «θα τα καταφέρουμε» της Γερμανίδας καγκελαρίου και τα καταιγιστικά εύσημα ανθρωπισμού που έλαβε από τους κάθε είδους οπαδούς του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, μηδέ του Σόρος εξαιρουμένου, η ευρωπαϊκή ελίτ αδυνατεί σταθερά να δώσει πειστικές απαντήσεις και στο μεταναστευτικό ζήτημα, με αποτέλεσμα ο διχασμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών συνεχώς να επιδεινώνεται. Παράλληλα, εξακολουθεί, αποδεχόμενη κάθε «επαίσχυντο προσφυγικό ντηλ», να εξαρτάται από αυταρχικούς ηγέτες του επιπέδου Ερντογάν, ο οποίος κρατά το κλειδί στο προσφυγικό, με αποτέλεσμα ν’ απαιτεί ανταλλάγματα (π.χ. βίζα, ενταξιακή πορεία) που τους ερχόμενους μήνες και χρόνια πιθανότατα θα διχάσουν ακόμα περισσότερο τους ευρωπαϊκούς λαούς. Τουλάχιστον όμως, έστω και τώρα, οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορούσαν να δείξουν ηθικό ανάστημα στέλνοντας στο Δικαστήριο της Χάγης και δικούς τους ανθρώπους, που, πανθομολογουμένως, προκαλώντας πολέμους όπως στο Ιράκ, στηριγμένους σε απίθανα ψεύδη, ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό για την έκρηξη του μεταναστευτικού – προσφυγικού. Και, βεβαίως, ο πρώτος στη λίστα των εγκληματιών πολέμου θα ήταν «το σκυλάκι των Αμερικανών», ο πολύς Τόνυ Μπλερ.
Σημειώσεις:
1. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον Απρίλιο μέχρι τα μέσα Μαΐου 2016 και περιελάμβανε συνολικά 11.494 άτομα.
2. Περισσότερα στοιχεία της έρευνας στο: http://www.pewglobal.org/2016/07/11/europeans-fear-wave-of-refugees-will-mean-more-terrorism-fewer-jobs/ga_2016-07-11_ga_2016-07-11_national_identity-00-02/