Του Στρατή Μαζίδη
Η καταδικαστική απόφαση μιας καθαρίστριας σε 15ετη φυλάκιση με ταυτόχρονη απαίτηση να επιστρέψει δεκάδες χιλιάδες ευρώ ως ζημία του ελληνικού δημοσίου προκάλεσε θύελλα αρνητικών λαϊκίστικων δημοσιευμάτων που καταδίκαζαν το Δικαστήριο.
Η αντιπαραβολή της 51χρονης με τους πολιτικούς και όλους όσους έφεραν τη χώρα ως εδώ, είναι εντελώς αβάσιμη. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Επιπλέον η υπόθεση θα πάει στο Εφετείο.
Ωστόσο με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Ωστόσο με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Παρανόμησε; Στέρησε τη θέση από κάποια άλλη γυναίκα που είχε τα τυπικά προσόντα; Απέκτησε εισοδήματα από τη φορολογία των πολιτών και θεμελίωσε ασφαλιστικά δικαιώματα πάνω σε μια παράνομη πράξη;
Το τι πέρασε στη ζωή της και οι δυσκολίες που σήμερα μπορεί να αντιμετωπίζει, είναι ένα άλλο θέμα. Σίγουρα σημαντικό αλλά εντελώς άσχετο με αυτό που κρίθηκε και όφειλε να εξετάσει το Δικαστήριο.
Η πλαστογραφία είναι πλαστογραφία. Πιθανότατα στέρησε το ψωμί από κάποιον άλλο και απολάμβανε μια μόνιμη εργασία με σταθερές απολαβές μέχρι πριν λίγο, όταν η θύελλα έχει σαρώσει τα πάντα.
Ως προς το χρηματικό σκέλος της ποινής, σαφέστατα η γυναίκα εργάστηκε (έστω κι έτσι) ωστόσο η επιστροφή μέρους των χρημάτων, εκτός του ότι πιθανότατα το ορίζει ο νόμος, είναι και ένα μήνυμα σε όσους σκέπτονται να πειράξουν κάποιο χαρτί τους.
Τα Ελληνικά Δικαστήρια οφείλουν να εφαρμόζουν το νόμο σε αυτές τις περιπτώσεις. Διαφορετικά θα περάσουν το μήνυμα ότι ο καθένας μπορεί να παραποιεί έγγραφα και να πετυχαίνει τους στόχους του.
Επιπλέον όταν κάποιος κινείται πέρα από τα όρια του νόμου, αναλαμβάνει τον κίνδυνο.
Επιπλέον όταν κάποιος κινείται πέρα από τα όρια του νόμου, αναλαμβάνει τον κίνδυνο.