Να ήταν μόνο οι τηλεοπτικές άδειες και η όλη γελοιότητα της δημοπράτησή τους...Κάθε μέρα διαπιστώνει ο σκεπτόμενος πολίτης, όσοι τέλος πάντων επιμένουν ακόμη να σκέπτονται, ότι μέσα σε τούτους τους καιρούς της θολής αναταραχής και του "δηθεναριού" κυβερνητικών και μη παραγόντων, αρκετά από τα κατακάθια συνεχίζουν να ξεκολλούν από τη λάσπη και ανασύρονται από τη δύναμη των "καμωμάτων" της κυβέρνησης στην επιφάνεια.
Και γίνονται τα κατακάθια της κοινωνίας οι τιμητές της έννομης τάξης, της διαφάνειας και της δημοκρατίας, ενώ οι ύποπτες συνειδήσεις δοκιμάζουν την αντοχή των κρυστάλλων στους ρύπους. Δύσκολοι οι καιροί και εύκολη η μπεχλιβανιά τελικά!
Οι αρλεκίνοι της πολιτικής και τα παράσιτα του επιχειρηματικού κόσμου συνεχίζουν να πυκνώνουν τις εμπροσθοφυλακές, πρόθυμοι για τα παχυλά λόγια και το θόρυβο, σίγουροι για την ασυδοσία και τη διαπλοκή, έστω με το επίχρισμα της "αριστερής" αυθαιρεσίας.
Ενας συρφετός παραγόντων και παραγοντίσκων που συνωθείται γύρω από διαχρονικές αξίες και τις ψευτίζει με το στίγμα της ακάθαρτης επαφής του και δεν επιτρέπει να καρπίσει η σοβαρότητα και η λογική θεώρηση των πραγμάτων. Με το φόβο στην κοινωνία να αποτελεί στοιχείο αποσυνθετικό, ο ανταγωνισμός της πολιτικής θρασύτητας καλά κρατεί και οξύνεται.
Το μέλλον τούτου του τόπου με τέτοιους πολιτικούς της "συμφοράς" είναι βαρύφορτο από πολλά ενδεχόμενα, με την απειλή για περαιτέρω εθνικές περιπέτειες να μην αφοπλίζεται από τα επικοινωνιακά τερτίπια κυβέρνησης ή και της αντιπολίτευσης. Και βέβαια η αφομοίωση της ιδέας της ενότητας των πολιτικών δυνάμεων με βασικό πυρήνα το δημοκρατικό ιδεώδες της κοινωνικής ελευθερίας, παρεμποδίζεται από πρόσκαιρους κομματικούς υπολογισμούς και προσωπικής συχνά καιροσκοπίας.
Χειρονομία σφικτή με τον παραλογισμό κάνουμε καθημερινά, καθώς ανταμώνουμε τη θλιβερή πραγματικότητα, όπως τη διαμορφώνουν πολιτικές αποφάσεις και πρακτικές. Και μια τέτοια "πρακτική" με έντονα στοιχεία γκροτέσκο και πρωτογενούς πολιτικού θράσους και ανυπέρβλητης κακογουστιάς, που εκδιπλώθηκε με τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών, δήθεν με προδιαγραφές διαφάνειας, ανοίγει το...κουτί της Πανδώρας απ' όπου θα μας προκύψουν νέες "εκπλήξεις" πολιτικού καιροσκοπισμού.
Κι όλα με το περίβλημα του "κοινωνικού συμφέροντος" και για ένα καλύτερο τηλεοπτικό περιβάλλον. Μα το κοινωνικό συμφέρον έμεινε "ορφανό" εδώ και δεκαετίες. Και σύρθηκε μέσα στα σκοτάδια της μαύρου κομματικού συμφέροντος, όπου ακούγεται μονάχα ο στεγνός θόρυβος της πολιτικής αυθαιρεσίας.
Μόνο ένας αβέλτερος ή αφελής μπορεί να διατηρεί την προσδοκία ότι με τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών και ό,τι προέκυψε από τη δυσπερίγραπτη διαδικασία των 70 ωρών της δημοπρασίας, μπορεί να να προκύψει θετική προοπτική για τα τηλεοπτικά πράγματα.
Οι διθυραμβικές κυβερνητικές δηλώσεις σήμερα έχουν περισσότερο προπαγανδιστικό χαρακτήρα παρά λογική, όσο κι αν αποβλέπουν στη συνένωση των θελήσεων. Το πραγματικό αίσθημα που συνενώνει τις θελήσεις δεν έχει να κάνει με τα διαλυτικά στοιχεία, που ανέδειξε ή όλη διαδικασία της δημοπρασίας. Το πραγματικό αίσθημα γεμίζει τις συνειδήσεις και δαμάζει τις χίμαιρες.
Και δεν είναι καθόλου κακόπιστο και επιπόλαιο το εγχείρημα της συναγωγής συμπερασμάτων από την πολιτική αυθαιρεσία, όπως εκδηλώθηκε για μια ακόμη φορά με την "αδειοδότηση" των τηλεοπτικών καναλιών. Η αδιάλειπτη εποπτεία της πολιτικής βλακείας και πονηρίας οδηγεί σε λογικά συμπεράσματα, με την αρνητική πλευρά των εννοιών, που συνηθίσαμε να τις θεωρούμε σαν αξίες άφθορες από το χρόνο, να έχουν κατακαλύψει το οπτικό μας πεδίο.
Η ελευθερία μας προσφέρεται με επιδέσμους που κρύβουν την αληθινή της μορφή και σιγά-σιγά κινδυνεύουμε να θεωρήσουμε τους επιδέσμους μορφή!..
Αυτό συνέβη και με την τραγελαφική δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών. Σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να προσφέρει στους εθισμένους στο κακόγουστο θέαμα πολίτες, τη ψευδαίσθηση ενός κομματιού "άρτου", που έπεσε από κάποιο πλουσιοπάροχο τραπέζι της διαπλοκής πολιτικής και επιχειρηματιών, πασαλειμμένο με κάθε λογής υλικά για να ξεγελάσει την αχόρταστη πείνα των δουλοπάροικων του τόπου τούτου, για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη...