Της Πωλίνας Ανυφτου
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΦΡΙΚΑ 2/9/16
Στο μυαλό όσων μελετούν διεθνείς σχέσεις η Τουρκία είναι η χώρα των παράδοξων γεγονότων! Είναι ένα κρατός που δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει την ίδρυση του Ισραήλ. Είναι ένα κοσμικό κράτος που ήθελε να γίνει ο ρυθμιστής στις σχέσεις μεταξύ των Αραβικών κρατών. Είναι η χώρα που ζει μέσα από τις αντιθέσεις των εθνοτήτων και των μειονοτήτων της. Είναι η χώρα που στη Σύρτη (Siirt) διαβάστηκε κάποτε ένα απαγορευμένο ισλαμικό ποίημα. Μερικές δεκαετίες αργότερα είναι σήμερα το κράτος που θέλει να γίνει ο εγγυητής του Σουνίτικου Ισλάμ. Είναι το κράτος που θέλει μια Ισλαμική χώρα αλλά την ίδια στιγμή στηρίζει το Ισραήλ που έχει καταστήλει με τον χειρότερο τρόπο το Ισλάμ στη Μέση Ανατολή.
Η θάλασσα για την Τουρκία είχε πάντοτε πολλές βάρκες και η Τουρκία πάντοτε είχε μια ελαττωματική πυξίδα. Μια πυξίδα που κατευθυνόταν σύμφωνα με τα συμφέροντα των πλουσίων και εκμεταλλευόταν τον Τουρκικό λαό κάτω από το πέπλο του έθνους. Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας ξεκινούσαν από την Ανδριατική θάλασσα και έφταναν στην Κεντρική Ασία. Τα στρατηγικά σχέδια της ακολουθούσαν πιστά τα σχέδια της δύσης και εκτείνονταν από την Μαύρη θάλασσα και την Κασπία ως τον Ινδικό Ωκεανό. Αυτό το κοσμικό κράτος δεν έφερε τα χαρακτηριστικά και τις φιλοδοξίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Κεμάλ Ατατούρκ φρόντισε να αποκόψει τη νέα χώρα από τα Οθωμανικά εδάφη και από τα σύμμαχα κράτη της Οθωμανικής κουλτούρας. Ο Ατατούρκ έφτιαξε ένα νέο κράτος με μια νέα ταυτότητα για τον κόσμο του, με νέες συνήθειες και με μια νέα στρατηγική. Η Τουρκία δημιουργήθηκε για να αποτελέσει το μετα-Οθωμανικό μαξιλάρι της δύσης στην Ευρασία. Μια πολιτική που υιοθετήθηκε από το Αγγλο-σαξονικό δόγμα και μετέτρεψε την Τουρκία μετά τον Β’ ΠΠ σε ένα κράτος διαφθοράς, πολιτειακών ταραχών, κακοποίησης του λαού της, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα και με δυτικές επενδύσεις στα χέρια των λίγων.
Σήμερα υπάρχει ο Ερντογάν, που αποτελεί ίσως και τον μεγαλύτερο ηγέτη της περιοχής τα τελευταία 50 χρόνια. Ένας ηγέτης που δεν δίστασε ποτέ να μιλήσει και για τις προσωπικές και τις εθνικές του φιλοδοξίες. Νοιαζόταν ο Ερντογάν για το μέλλον του Ισλάμ στην Τουρκία για αυτό και άνοιξε το δημόσιο, τον στρατό, την εκπαίδευση στα παιδιά των θρησκευομένων. Η ανησυχία του μάλιστα φτάνει σε τέτοιο βαθμό που βάζει το ΑΚΡ και τη χώρα πάνω από το Ισλάμ και τα τελευταία 3 χρόνια κυνηγά τους εχθρούς του. Οι προσωπικοί του εχθροί έγιναν και εχθροί της χώρας πια, οι κομματικοί του αντίπαλοι αντικαθίστανται στο κόμμα και στην κυβέρνηση.
Μαζί με τον Ερντογάν ξαφνικά στις 15 Ιουλίου χαλάσαμε όλοι τις διακοπές μας για να ζήσουμε ακόμη μια παράδοξη ιστορία στην Τουρκία, ένα πραξικόπημα. Ένα πραξικόπημα που αμφιβάλλω αν οι στρατιώτες γνώριζαν που συμμετείχαν. Ένα πραξικόπημα που αφόρισε νεκρούς και ζωντανούς. Μια νύχτα που έδειξε πόσο ευάλωτη είναι η χώρα σε μια μερίδα στρατιωτικών που μόνο αυτοί πίστευαν πως έκαναν πραξικόπημα και κανείς άλλος, ούτε καν ο Ερντογάν. Αυτές οι δραματικές 5 ώρες του πραξικοπήματος χάρισαν τις ωραιότερες στιγμές σε εμάς τους πιο νέους μελετητές των διεθνών σχέσεων. Θυμάμαι πως τουλάχιστον στην Ελλάδα ανταλλάζαμε μηνύματα στο διαδίκτυο και βάζαμε στοίχημα πόση ώρα θα κρατήσει το πραξικόπημα. Δεν θα αναλύσω τι έγινε, ποιός το έπραξε και γιατί. Αυτά θα τα λύσει ο Αλλάχ και αυτόν πρέπει ο Ερντογάν να εμπιστευθεί ως Μουσουλμάνος στην απόδοση δικαιοσύνης. Θα σταθώ στο πόσο παράδοξο είναι να ζει κανείς ένα πραξικόπημα 5 ωρών που οδήγησε ξαφνικά μια χώρα στο να συλλάβει, να δικάσει, να φυλακίσει χιλιάδες κόσμο και να θρηνήσει εκατοντάδες νεκρούς. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο στην Τουρκία. Ο λόγος είναι εύκολος, υπάρχει εκεί στα πρακτικά της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης και σημαδεύει τον Τουρκικό λαό, διαβάστε λίγο και θα τον βρείτε. Και ο λόγος αυτός σίγουρα ΔΕΝ είναι η θρησκεία, οπότε μην δαιμονοποιείτε το Ισλάμ!