Η σημερινή πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με ακατάσχετη ψευδολογία ή και με την ανοχή της, έχει διαπράξει σωρεία "εγκλημάτων" κατά του λαού, τον οποίον καλούν μόνιμα να επικυρώνει τις αλλοπρόσαλλες, άνομες ή και αντισυνταγματικές αποφάσεις τους..
Οι πολιτικοί αυτοί δεν είναι προοδευτικοί, αριστεροί η φιλελεύθεροι, όπως αυτοπροσδιορίζονται, ούτε εκφραστές του ανθρωπισμού. Γιατί δεν τον θεραπεύουν. Είναι εκμεταλλευτές μιας ξεπερασμένης πολιτικής πρακτικής, ενίοτε και δοξασίας, την οποία προβάλλουν για να κρατήσουν ή να υφαρπάσουν την εξουσία.
Ο χαρακτηρισμός του προοδευτικού πολιτικού αρμόζει μόνο σ' αυτόν που δουλεύει και παράγει πολιτική για την ανακούφιση των κοινωνικών ομάδων και όχι στα οκνηρά παράσιτα, που η αποτυχία και τα συμπλέγματά τους καλλιεργούν το κοινωνικό μίσος και τον κοινωνικό πόνο.
Στις προηγμένες κοινωνίες, η εμπειρία και ο ορθός πολιτικός λόγος γκρέμισαν τους μύθους. Ο νέος κόσμος που ήρθε διαπιστώνει πως στην ιστορία του πολιτικού πολιτισμού, τα αυθαίρετα αξιωματικά συστήματα δεν λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα, ούτε μπορούν να αποτελέσουν τελικό σκοπό. Κι αυτό, γιατί στην κοινωνική και γενικότερα στην ανθρώπινη εξέλιξη ούτε τέλειο, ούτε αμετάβλητο πρότυπο υπάρχει.
Η καθορίζεται με εμμονές και προσκόλληση σε ευκαιριακά συμφέροντα και κομματικές σκοπιμότητες, ούτε με δογματικές αντιλήψεις περιστρεφόμενες γύρω από "κουρελιασμένες" ιδεολογίες. Η πρόοδος, πολιτική και κοινωνική, είναι μια συνεχής ανοδική πορεία για τη γνώση και την κυριαρχία της ανθρώπινης ύπαρξης πρώτιστα.
Η κοινωνική εξαθλίωση απομυθοποίησε τα πολιτικά φαντάσματα του παρελθόντος και ανέδειξε τα πολιτικά εγκλήματα του παρόντος. Είναι παραλογισμός και νοητική καθυστέρηση να θεωρείται σήμερα η δεσποτεία της "μνημονιακής εξουσίας" ως πρόοδος και και μεταρρυθμιστική ανέλιξη του κοινωνικού συνόλου.
Και το πολιτικό ψέμα, προεξάρχοντος του αρρωστημένα ψευδομανούς Αλέξη Τσίπρα, πανάξιου διαδόχου στον πρωθυπουργικό θώκο του μυθομανούς Αντώνη Σαμαρά, έχει καταντήσει έμφυτη ιδιότητα των πολιτικών τούτης της χώρας, της δακρύβρεχτης από τον πόνο και τους κόπους της κοινωνίας των πολιτών διαχρονικά.
Η εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, μ' έναν πρωθυπουργό που θυμίζει "κακόγουστη φάρσα" με την παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο, παραμένει εγκλωβισμένη όχι απλώς στον...φραπέ, αλλά κυρίως στη μιζέρια και στις εγκληματικές για τους πολίτες πολιτικές πρακτικές.
Η παράκρουση των ανίκανων πολιτικών και κάποιων τεχνοκρατών, που μαθαίνουν την τέχνη τους διοικώντας υπουργεία, δίχως να έχουν διαχειριστεί προηγουμένως ούτε περίπτερο,ξεπερνά κάθε μεταφυσική προχειρότητα.
Ενας ακατανόητος και βαρύφορτος με ψέματα πολιτικός λόγος,που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κάθε έννοια σεβασμού και ευγένειας, ενώ ακολουθούνται πολιτικές που αρνούνται έστω έναν παρηγορητικό λόγο στους εξαθλιωμένους συνταξιούχους, στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στους άλλους πολίτες που ζουν υπό το άγχος και τη δαμόκλεια σπάθα της απόλυσης και της ανέχειας.