Και τι κάνουν οι φιλελεύθερες δυνάμεις μέχρι τώρα στην Ελλάδα; Αντιμετωπίζουν την Αριστερά επίσης με συνθηματολογία. Κι έτσι διογκώνεται η προπαγάνδα από τη στιγμή που η μέριμνα για την αλήθεια υποχωρεί μπροστά στην αναζήτηση των εντυπώσεων. Μόνο που η αρχαική φυσιογνωμία της ευρύτερης ελληνικής Αριστεράς υπερτερεί στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Στον τομέα της πολιτικής προπαγάνδας ο φιλελευθερισμός υστερεί έναντι της σημερινής "ερμαφρόδιτης" Αριστεράς και παλαιότερα του "σοσιαλισμού" χωρίς σοσιαλισμό. Οι φιλελεύθερες ιδέες είναι κριτικές και άρα ελάχιστα απόλυτες. κατά συνέπεια, δεν προσφέρονται ούτε στη δημαγωγική υπεραπλούστευση, ούτε στη διατύπωση απόλυτων αληθειών.
Ο φιλελεύθερος διανοούμενος μιλάει με βάση την πραγματικότητα, πράγμα που δεν προσφέρεται στην εκπόνηση οραμάτων και παχυλών υποσχέσεων για καλύτερες μέρες και "μελωδικά" αύριο. Επειδή όμως ο γνήσιος φιλελεύθερος πολιτικός (είδος υπό εξαφάνιση στην Ελλάδα) γνωρίζει τα όρια που προσφέρει η πραγματικότητα, δεν μπορεί να υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να υλοποιήσει.
Με αυτή την έννοια λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς και η "παρέα" του, ουδεμία σχέση είχαν με την έννοια και το περιεχόμενο του φιλελευθερισμού, με αποτέλεσμα να προετοιμάσουν το δρόμο για την πορεία ενός εσμού ανικάνων και συμπλεγματικών της "ακρωτηριασμένης" Αριστεράς προς την εξουσία...
Το ιδεολογικό κατάντημα της ΝΔ, ως κόμμα που εξέφραζε στο παρελθόν την πολιτική ανωτερότητα της φιλελεύθερης πλουραλιστικής δημοκρατίας και που αναγνώριζε τα όρια της όσο και τους αντιπάλους της, παραχώρησε τη θέση σ' ένα συνονθύλευμα άβουλων και ανίκανων επίσης στελεχών, θαμώνων του Da capo στο Κολωνάκι και διαδρομιστών της πολιτικής προχειρότητας.
Το πεδίο ήταν πλέον πρόσφορο για τους Αριστερούς της "συμφοράς", οι οποίοι μόνιμα θεωρούν ότι ενσαρκώνουν το καλό και ότι έχουν επί της γης μια μεγάλη αποστολή μα επιτελέσουν. Πιστεύουν ότι είναι "σωτήρες" και νομίζουν ότι μόνον αυτοί κατέχουν τα εργαλεία για την πρόοδο της κοινωνίας.
Κατά συνέπεια τα αριστερά δόγματα είναι απόλυτα, υπεραπλουστευμένα, συνοποιητικά και εμπνευσμένα από την αίσθηση της κατοχής μιας και μοναδικής αλήθειας. Η αίσθηση αυτή εξάλλου, δίνει στους αριστερούς προπαγανδιστές ένα μοναδικό θράσος, το οποίο με απίστευτη επιθετικότητα το χρησιμοποιούν για να κατακεραυνώνουν και να ενοχοποιούν την...επάρατη Δεξιά.
Ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Αριστεράς είναι το κριτικό πνεύμα, ο αδέσμευτος λογισμός και η ικανότητα του ατόμου να διακρίνει την πραγματικότητα από την επίπεδη συνθηματολογία. Το ευρύ κοινό δεν μπορεί να είναι πληροφορημένο. Αλλωστε, η πληροφόρηση σε τούτη τη χώρα "φιλτράρεται" αναλόγως των συμφερόντων όσων ελέγχουν το σύστημα των ΜΜΕ.
Μοιραία ο πολίτης είναι επιρρεπής στις δημαγωγικές υπεραπλουστεύσεις και στην επίπεδη συνθηματολογία.Και στην τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ διαπρέπει. Επειδή το πιστεύω του είναι ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, με δεδομένη μάλιστα την καχεξία του φιλελεύθερου χώρου και την ανικανότητα του πολιτικού του δυναμικού.
Και η ανικανότητα αυτή, είχε ως αποτέλεσμα τον εκφυλισμό των φιλελεύθερων ιδεών. Με αποτέλεσμα ο κάθε πολιτικά κι όχι μόνο κακόγουστος και εν πολλοίς ανάγωγος Συριζαίος, με το απαραίτητο σακίδιο στον ώμο, να έχει την εντύπωση ότι νομιμοποιείται να είναι δημαγωγός και ψεύτης, προκλητικός και ανακόλουθος, αφού η συμπεριφορά του αυτή υπαγορεύεται από την επιθυμία του να αλλάξει τον κόσμο, αλλά και από την επιθυμία του να "ρουφήξει" τους χυμούς της εξουσίας...
Στον άνθρωπο αρέσει η σκέψη.Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι του αρέσει και το αληθινό. Σκεφτόμαστε όχι για να εντοπίσουμε την αλήθεια, αλλά για να βρούμε στοιχεία που να θεμελιώνουν αυτά που εμείς εκλαμβάνουμε ως αλήθεια.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η αριστερή ιδεολογία, επειδή είναι συνολοποιητική και εμφανίζεται σαν να εκφράζει κάποιο σύστημα, μπορεί να γίνεται εύκολα πιστευτή. Ιδιαίτερα δε στο βαθμό που προσφέρει και κάποιες έσχατες λύσεις, η αριστερή ιδεολογία - και δεν αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ με τις εκτρωματικές του προσφύσεις - μπορεί να γίνει και τελικός σκοπός.
Ομως, η ζωή και οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι εξαιρετικά πολύπλοκα φαινόμενα. Ετσι στην υπεραπλούστευση πρέπει να δοθεί η απάντηση της πραγματικότητας. Οταν γίνεται λόγου χάρη αναφορά στα πολιτικά συστήματα, δεν μπορούμε να μιλάμε για το έργο του φιλελευθερισμού και τις υποσχέσεις του σοσιαλισμού. Οταν πάμε στον μανάβη δεν αγοράζουμε τα λαχανικά που μας υπόσχεται ότι μπορεί να αγοράσουμε, αλλά αυτά που είναι διαθέσιμα.