Η συνείδηση της ομαδικής ευθύνης ήταν ένα από τα επιτεύγματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, εκεί όπου η προσωπική εξουσία των ολίγιστων είχε κατορθώσει να γίνει πυρήνας ενός νέου μυστικισμού. Κι αυτό είχε γίνει πρώτιστα στη Γερμανία.
Στην Ιταλία ο φασισμός του Μουσσολίνι, αν εξαιρεθεί η ασυνάρτητη νεολαία που απετέλεσε την αγελαία ουρά των μαυροχιτώνων, δεν πέτυχε αυτό που πραγματοποίησε ο εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία. Το πέτυχαν αργότερα τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Να δημιουργήσουν μια τέτοια "ψυχολογία" στους λαούς.
Αυτό προσπάθησαν να πετύχουν και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι εγχώριοι εν ενεργεία και εν δυνάμει "εθνοσωτήρες" μας, ιδίως τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής επέλασης.
Επάνω σε μια κοινωνική επιφάνεια αρυτίδωτη από πνευματικές και ηθικές αντιδράσεις, σε μια κοινωνία αποχαυνωμένη από την ελαφρότητα και την πολιτική επιπολαιότητα, οι επιτήδειοι της πολιτικής προσπάθησαν να επιμερίσουν πάντα υπέρ τους ωστόσο, την ευθύνη για την αδιέξοδη οικονοική κατάσταση στη χώρα, ώστε να αποσοβηθούν συνέπειες και να επιβληθούν "βάναυσες" αντικοινωνικές πολιτικές.
Με διλήμματα και επινοήματα προς άρσιν αμφισβητήσεων, αμφιβολιών και ίσως κοινωνικών αντιδράσεων,μας μιλάνε για εθνική συνεννόηση. Οταν οι ίδιοι μετέτρεψαν την πολιτική σε χώρο της μεγαλύτερης ασυδοσίας και των ακροβατισμών. Οι ίδιοι που περιχαράκωσαν το ζωτικό χώρο των συμφερόντων τους, ενώ ταυτόχρονα με θρασύτητα εντυπωσιακή επέβαλαν αντιφιλελεύθερες πολιτικές και δυσβάστακτα αντιλαικά μέτρα, προσπαθώντας να ευνουχίσουν τη σκέψη των πολιτών, διεκδικώντας υποτίθεται μια δήθεν "λαική εντολή" για να σώσουν τη χώρα.
Αυτή την εικόνα παρουσίασαν και χθες στη Βουλή. Λιλιπούτειοι αλλά και θρασείς συνάμα, συνεχίζουν να προσπαθούν, ώστε να απορροφήσουν ή και να καταδικάσουν σε αδράνεια τις ατομικές θελήσεις και να ενσπείρουν διλήμματα και φοβία. Αυτοί οι νωθροί πολιτικοί εγκέφαλοι εξακολουθούν να επιδεικνύουν τη λαιμαργία τους για εξουσία και ακόμη περισσότερη εξουσία.
Και οι πολλοί; Ο λαός; Ακόμη βρισκόμαστε στην εποχή της Αγαύης, από τις Βάκχες του Ευρυπίδη, που δεν βλέπει πως αυτόν που σκότωσε και που το κομμένο κεφάλι του κρατάει στα χέρια της θριαμβικά, είναι ο γιος της!
Σε τέτοιο παραληρητικό λήθαργο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Κι αν κάποτε ξυπνήσει, θα δει για πρώτη φορά πόσο εγκληματική ήταν η ανοχή της. Και όσο οι Ελληνες παραμένουν παγιδευμένοι στη λογική της καθημερινότητας, στις πολιτικές αλχημείες και στις έωλες πολιτικές υποσχέσεις, θα ζητούν πάντα έναν Μεσσία.
Κι αν δεν το προσποιηθεί κάποιος, όπως συνήθως γίνεται, θα ενεδρεύουν οι διάφοροι "εθνοσωτήρες". Και θα μιλούν για νέους αγώνες, για ριζικές μεταρρυθμίσεις και άλλα παρόμοια φληναφήματα.
Ενας ακόμη κύκλος στην επιφάνεια του τέλματος, καθώς οι Ελληνες θα βυθιζόμαστε "ανίδεοι" μα χορτάτοι από παχυλά λόγια, όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα!..
Χειροκροτείστε λοιπόν, όσοι εξακολουθείτε να χειροκροτείτε τους πεφυσημένους ασκούς της πολιτικής ντεκατέτσιας του τόπου. Και μην λησμονείτε να επιμερίζεται ευθύνες και να κάνετε άγονες συγκρίσεις μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς να σκέφτεσθε ότι υπάρχουν και τα Τάρταρα, όπου και ανήκει όλος αυτός ο συρφετός των εξαθλιωμένων και με αποφλοιωμένη κοινωνική συνείδηση "εμπόρων" της πολιτικής...