Αλληλεγγύη
όπως Ανθελληνική διανόηση;
Μπόννυ Μαστοράκη
Δεν είναι κρίση
ανθρωπισμού. Δεν είναι η ανάγκη να
διαφέρεις ή να διαφοροποιηθείς. Δεν
είναι καν μόδα...
Μοιάζει με υιό.
Έχει τα συμπτώματα μεταδιδόμενης
ασθένειας. Έχει αρχικά ενδείξεις, κατόπιν
προσβάλλει και τελικά σκοτώνει. Αφανίζει
ότι αναγνώριζες μέχρι σήμερα ως
παραδοσιακό, πατροπαράδοτο, ως γνώριμο
και οικείο βρε αδελφέ!
Έχει ετερόκλητα
συμπτώματα. Όπως κάθε «εισαγώμενο
είδος».
Ξεκινά ήπια,
όταν κάποιος με μουσική
παιδεία βγάζει εξάνθημα
επειδή η «απαίδευτη» Βαγγελίτσα απ΄το
Λιανοκλάδι έπιασε στο στόμα της τον
Παπάζογλου με τον «Αύγουστό» του και
τον βεβήλωσε με την «αμάθειά» της.
Συνεχίζει
ίσως, με κάποιο
φιλόζωο που του προκαλεί
ναυτία όποιος δεν φιλοξενεί στο δυάρι
του τουλάχιστον τρία χαριτωμένα
τετράποδα.
Επιδεινώνεται,
με κάποιον υπέρμαχο της
διαφορετικότητας που
παθαίνει παράκρουση επειδή τα ζευγάρια
των ομοφιλόφυλων δεν μπορούν α κ ό μ
α να υιοθετήσουν παιδί, ενώ «υπάρχουν
αναρίθμητοι ετεροφιλόφυλοι γονείς
τέρατα».
Ενώ κορυφώνεται,
με τον αλληλέγγυο
που μελανιάζει απ΄την αγωνία του
να προστατέψει ότι φοράει «μαντηλομπούργκα»
και πιθανόν ζώνει με εκρηκτικά το παιδί
του στο όνομα ενός «μεγάλου» Αλλάχ...
Ενδείξεις,
συμπτώματα, απαξιωτικά παραληρρήματα,
ρατσισμός, αλληλεγγύη, ομοφοβία,
ορθολογισμός, διεθνισμός, παγκοσμιοποίηση...
Σαν ένα καζάνι
που κάποτε έστησε η γιαγιά, για να φτιάξει
«το αγαπημένο φαγητό»,
με αγνά παραδοσιακά υλικά, τα οποία όμως
οι ύπουλες γειτόνισες της τ΄άλλαξαν με
άλλα.
Τη
μοναδική στιγμή που η γιαγιά κοίταξε
αλλού, της πήραν ότι καλοπροαίρετο,
αγαθό, συμπονετικό, αυθεντικό, αξιοπρεπές
και περήφανο και τ΄αντικατέστησαν με
ύποπτα σποράκια διανόησης, με κουτόχορτα
επίπλαστου ανθρωπισμού και καρυκεύματα
μιας ιδιόμορφης ισότητας
που θέλει τα δικαιώματα των λίγων να
ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των περισσοτέρων.
Συνταγή φτιαγμένη
για τον «νεοσύστατο» Έλληνα.
Καλορίζικος
λοιπόν, νέε Έλληνα της διανόησης, της
αλληλεγγύης, του διεθνισμού
και της ισότητας.
Αποχαιρέτα τον
παλιό, αμόρφωτο, απάνθρωπο, οπισθοδρομικό
Έλληνα, που επιμένει παρωπιδικά να
διατηρήσει τις απαρχιωμένες αρχές κι
αξίες μιας χώρας που ούτως ή άλλως
ασθενεί βαριά και οσονούπω πεθαίνει...
Μια νέα Ελλάδα
χτίζεται από υστερόβουλους «αρχιτέκτονες»
και αξίζει μόνο σε σένα νέε Έλληνα.
Γιατί μόνο εσύ κουβαλάς στην «διανοούμενη»
πλάτη σου όλα τα εισαγώμενα λιθαράκια
που σου φόρτωσαν οι επίδοξοι ιδιοκτήτες
της πρώην χώρας σου. Μόνο εσένα έκριναν
κατάλληλο να εφαρμόσεις αποτελεσματικά
κάθε νεοτεριστικό στοιχείο που επιδιώκουν
να επιβάλλουν.
Ζήσε νέε Έλληνα
στην ολοκαίνουργια χώρα σου. Σου αξίζει
και της αξίζεις!