Σχόλασε, διαβάζουμε, ο πολιτικός γάμος του Σταύρου Θεοδωράκη και της Φώφης Γενηματά. Τώρα τι γάμος είναι αυτός όπου κανένας καλεσμένος δεν ενδιαφέρεται να δώσει το παρόν, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Ένα ξερό Ποτάμι από τη μία και μια σιτεμένη νύφη από την άλλη.
Ένα Ποτάμι στο οποίο έπεσαν αρκετοί να κολυμπήσουν. Από επαγγελματίες της πολιτικής που αναζητούσαν βουλευτικό έδρανο (Ψαριανός, Μάρκου, Λυκούδης) μέχρι ανθρώπους που πράγματι πίστεψαν ότι κάτι καινούριο υπάρχει εδώ αλλά τελικά στην πορεία το εγκατέλειψαν και πλέον το Ποτάμι έχει μετατραπεί σε ένα από ρυάκι.
Από την άλλη υπάρχει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μετονομάζεται πότε σε Ελιά και πότε σε Δημοκρατική Συμπαράταξη με την τσόντα της ΔΗΜΑΡ όπου ο πρόεδρός της εξελέγη με λιγότερες ψήφους από τον πρόεδρο ενός 15μελους, μπας και κάνει το 6% > 10%.
Η βασική αιτία που σχόλασε ο γάμος είναι γιατί δύο αποτυχημένοι αρχηγοί επιθυμούν την πρωτοκαθεδρία του νέου σχήματος.
Ο μεν Θεοδωράκης που πήρε ένα ποτάμι και το άδειασε, αντί να αντιληφθεί πως "δεν μπορεί το παληκάρι" ονειρεύεται υποψηφιότητες και αρχηγίες σε ένα νέο κεντρο-αριστερό κόμμα. Για να το φουντάρει και αυτό;
Η δε Γενηματά, που αν λεγόταν πχ Γιδοβασίλη, δε θα την ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας, δεν αντιλαμβάνεται πως ανήκει στο παλιό, αυτό που κατέστρεψε τη χώρα και τη χώρα θα μπορέσει να την κυβερνήσει μόνο αν βγει κάποιο παιχνίδι στο playstation. Δεν αντιλαμβάνεται πως τα τρικ των συνενώσεων απλά δεν πείθουν κανέναν;
Κι εν πάση περιπτώσει, τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα ξερό Ποτάμι και μια σιτεμένη νύφη; Τίποτε. Νομίζω πως παρά τις φιλοδοξίες - ματαιοδοξίες τους, το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Ίσως για αυτό και ο έρωτας να κράτησε λίγο. Αν και ο Σταύρος καίγεται κατά τι περισσότερο. Το Ποτάμι είναι τελείως ξερό, το ΠΑΣΟΚ όσο ζουν ακόμη κάποιοι φανατικοί του Ανδρέα, θα οδηγεί στη Βουλή.