Τα γεγονότα της τρέχουσας ζωής δεν προσαρμόζονται με την εξήγηση που προσπαθούν να τους δώσουν οι γνώριμες εγχώριες ψευτοιδεολογίες και πολιτικές εκτιμήσεις,που έδρεψαν τις ελπίδες των πολιτών και "άδειασαν" τα στομάχια τους, για να εκθρέψουν την πολιτική παχυδερμία και να αναγάγουν την πολιτικολαγνεία σε τέχνη του υπογαστρίου.
Η πολιτική είναι η μέθοδος που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι για να μεταφέρουν τις μεγάλες προωθητικές ιδέες στην καθημερινή πραγμάτωση. Και το δυνατό συνάμα μέσον, για να προσδώσουν κύρος και δύναμη στους νόμους που εκπηγάζουν από τις ιδέες αυτές. Το δε άτομο είναι μια πραγματικότητα δυναμική. Και οποιαδήποτε κι αν είναι η αντίδραση της κοινωνίας στο άτομο, η αντίδραση του ατόμου στην κοινωνία δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί ή να παραμεληθεί.
Η κονιορτοποίηση του ατομικού παράγοντα από το πολιτικό σύστημα και η άρνηση σε τούτου μιας , λίγο ή πολύ, αποφασιστικής επιρροής στην πορεία της κοινωνίας ανήκει στην νηπιακή περίοδο της ματεριαλιστικής θεωρίας και χει απορριφθεί από την πράξη. Ο ψυχικός δυναμισμός και η ανεξαρτησία του ατόμου συγκροτούν την ατομική και κοινωνική ελευθερία. Προσδιορίζουν την κοινωνική ευθύνη.
Αν εκλείψει ο ψυχικός δυναμισμός του πολίτη, τότε αφήνεται έρμαιη η κοινωνία στα χέρια των πολιτικολάγνων και των "εξειδικευμένων" στην τέχνη τυ υπογαστρίου, που υφαίνουν το δράμα της μεγάλης εθνικής περιπέτειας. Η Ελλάδα έχει γίνει εκτροφείο θηραμάτων και κυνηγών. Κι αυτό γιατί δεν υπήρξε τα τελευταία χρόνια κοινή συνείδηση του απόλυτου, της πρωταρχικής αναγκαιότητας.
Δεν υπήρξαν αναζητητές του εφικτού και διερευνητές λύσεων, που να συνδυάζουν τη βατότητα με τη ρεαλιστική προσδοκία. Αλλοτε έμπλεοι ενθουσιασμού κι άλλοτε απογοήτευσης χάσαμε τις πραγματικότητες, που διασφαλίζουν τη μόνη δυνατότητα πρόσβασης στην προοπτική.
Η κυβέρνηση περιφρονεί τη λαική φρόνηση. Με πολλούς τρόπους. Και γελοιοποιεί την έννοια της πολιτικής.Υπάρχει όμως λαική φρόνηση; Δεν υπάρχει! Γιατί οι μεν χειροκροτούν τα σφάλματα των ημετέρων και οι άλλοι "μουτζώνουν" τα σφάλματα των αντιπάλων. Οπότε τα λάθη και των μεν και των δε, προσυπογράφονται τελικά ως αποδεκτά από το επιμερισμένο άβουλο σύνολο.
Διάχυτη η πολιτική ανοησία των πολιτκολάγνων. Και μέσα σε τούτους τους καιρούς της θολής κοινωνικής αναταραχής, οι ύποπτες συνειδήσεις δοκιμάζουν την αντοχή τους στους ρύπους της πολιτικής. Ολες οι έννοιες που έχουν αγιαστεί από κοινωνικές θυσίες και ολοκαυτώματα έχουν φθαρεί από τη δίνη της εθνικής περιπέτειας. Η Ελλάδα έγινε ντοβλέτι και στέπα των αδίστακτων οικονομικών συμφερόντων, που εξαπέλυσαν μια ανέλπιδα μάχη στο βασανισμένο τούτο τόπο.
Η εποχή της αυτόνομης εθνικής ζωής έχει λήξει. Η απειλή για χειρότερα δεινά , πέραν των κυβερνητικών φληναφημάτων, δεν αφοπλίζεται. Η πολιτική της αναμέτρησης με τα μεγέθη των προβλημάτων της χώρας στέκεται μόνο σε λεξιθηρικά επίπεδα.Στην πράξη είναι η πολιτική της αδιαφορίας που αφανίζει τη δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν είναι ιδέα. Είναι ψωμί, είναι παιδεία, είναι υγεία,είναι ανάπτυξη και δικαιοσύνη, είναι σεβασμός του πολίτη στο κράτος και το αντίθετο.