 |
| Παραλία των ΚΑΑΥ - πηγή φωτο: PANORAMIO |
Η Ελλάδα όχι απλά χρεοκόπησε, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσει κεφάλι όσο δε σταματά μαχαίρι, δαπάνες και νοοτροπίες μιας άλλης εποχής. Πώς για παράδειγμα θα σταματήσετε την αιμορραγία στο πόδι αν απλά κάθεστε και χαζεύετε την πληγή αντί να την καθαρίσετε, να τσούξει και να τη δέσετε;
Θα εγκαινιάσουμε λοιπόν μια σειρά παρεμβάσεων με τις πολυτέλειας μιας χρεοκοπημένης χώρας.
Αρκετές φορές συνέβη να διαβάσω το καλοκαίρι ιστορίες στρατεύσιμων από τα λεγόμενα ΚΑΑΥ (Κέντρα Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας) και απώλειας υγείας για ορισμένους άλλους.
Στα ΚΑΑΥ παραθερίζουν στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων με ευτελές κόστος, καθώς στο φυλλάδιο του Αγίου Ανδρέα η μίσθωση ανέρχεται στα 5,3 ευρώ την ημέρα. Επίσης οι τιμές της διατροφής είναι εξίσου χαμηλές.
Εκτός όμως του χαμηλού οικονομικού, υπάρχει και το ζήτημα των όσων στελεχώνουν τα ΚΑΑΥ στις διάφορες θέσεις που χρειάζεται ώστε να λειτουργήσουν. Ποιοι είναι αυτοί; Τι συνθήκες αντιμετωπίζουν;
Σας παραθέτω τμήμα της απάντησης που έλαβα από το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ το οποίο έχει αποτελέσει μια ισχυρή φωνή αναδεικνύοντας σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατεύσιμοι:
Το μενού έχει:
1) οικοδομικές εργασίες κάθε είδους, βαψίματα κουβάλημα αμμοχάλικου κτλ
2) κηπουρικές εργασίες-ξεχορτάριασμα
3) καθαρισμός παραλίας – ξαπλώστρες
4) καθαρισμός των εγκαταστάσεων αλλά και των κατοικιών των αξιωματικών
5) οτιδήποτε έχει να κάνει με το εστιατόριο (σέρβις, βοηθός μάγειρα, καθαριότητα)
6) οποιαδήποτε προσωπική εξυπηρέτηση χρειαστούν αξιωματικοί και συγγενείς τους πχ μεταφορά πάγου στα πάρτι τους
…και φυσικά όλα αυτά πρέπει να γίνονται με χαμόγελο, ευγένεια και προβλεπόμενη εμφάνιση.
Οι συνθήκες είναι απαράδεκτες, πολλά από τα γεύματα που δικαιούνται οι φαντάροι κόβονται λόγω φόρτου εργασίας ενώ συχνά καταλήγουν στα νοσοκομεία από την εξάντληση. Το «και εσύ από τα ΚΑΑΥ» είναι μια συνηθισμένη ατάκα στα στρατιωτικά νοσοκομεία.
Το νούμερο των φαντάρων που απασχολούνται στα ΚΑΑΥ είναι δύσκολο να υπολογιστεί αλλά είναι πραγματικά πολύ μεγάλο. Εκτός από τις μεταθέσεις πρέπει να συνυπολογιστεί και ο πολύ μεγάλος αριθμός αποσπασμένων. Το γεγονός αυτό αφήνει φυσικά μια τεράστια τρύπα στις μονάδες ειδικά στην παραμεθόριο που οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες.
Πώς υπηρετείται η πατρίδα και η εθνική ανεξαρτησία μέσω της θητείας στα ΚΑΑΥ;
Και γιατί κάποιοι δικαιούνται διακοπές μιας εβδομάδας με πχ 200 ευρώ και οι λοιποί φορολογούμενοι όχι;
Για σκεφθείτε λίγο αυτό το σενάριο. Εσείς είστε άνεργος αλλά πληρώνετε εφορία για το φανταστικό σας εισόδημα λόγω τεκμηρίου του σπιτιού και του ΙΧ και με το φόρο σας πληρώνετε μεταξύ άλλων τις διακοπές κάποιων άλλων οι οποίοι λαμβάνουν μισθό.
Επιπλέον το καθήκον των στρατεύσιμων ποιο είναι; Να χτίζουν δωρεάν με 14ωρα ως δούλοι σύγχρονα Αουσβιτς για να κλειστούν εκεί επ'αόριστον πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες που έρχονται συνέχεια σε ένα κράτος μπάχαλο;
Ή να κάνουν τις καμαριέρες και τους σωφέρ στα ΚΑΑΥ;
Να κάνεις δηλαδή διακοπές και να κακοπερνά εξαιτίας σου ο άλλος; Είναι δίκαιο;
Ας δούμε μια ακόμη μαρτυρία από το ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΜΟΥ ΘΗΤΕΙΑ
Την προηγούμενη Κυριακή ήμουν πάλι μέσα, μη θέλοντας να φάω για άλλη
μια φορά από τα μαγειρία μίλησα με ένα δόκιμο και παραγγείλαμε από τη
λέσχη αξιωματικών του στρατοπέδου. Το φαγητό ήταν καλό, σαφώς καλύτερο
από των οπλιτών, αλλά αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι οι τιμές,
τα αναψυκτικά/μπύρες κοστίζουν 10-15 λεπτά, οι μπριζόλες 2-3 ευρώ, κτλ.
Με τέτοιες τιμές δεν έχουν κάποιο κέρδος αλλά σίγουρα λειτουργούν και
κάτω του κόστους των υλικών που χρησιμοποιούν. Ποιος ο λόγος για αυτό;
Τα στελέχη έχουν το μισθό τους και δεν νομίζω οτι είναι υποχρέωση του
κράτους να πληρώνει για το φαγητό τους, ειδικά τώρα που υποτίθεται πως
βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση και οι στρατιώτες τρώνε μαγειρεμένες κονσέρβες 4β και στο ΚΨΜ μας πουλάνε σουβλάκια προς 1 ευρώ το κομμάτι.
Το ίδιο και για το υπηρεσιακό λεωφορείο
που πηγαινοφέρνει καθημερινά τα στελέχη στα σπίτια τους, τη στιγμή που
για τους φαντάρους δεν υπάρχει καμμία μέριμνα για τις μετακινήσεις τους.
Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι ένα λεωφορειάκι που είχαμε για
μετακινήσεις από και προς τα φυλάκια κόπηκε και στη θέση του μπήκε ένα
αρχαίο στάγερ. Όχι ότι έτσι άλλαξε δραματικά η ζωή μας αλλά ήταν ένα
μικρό δείγμα πολιτισμού…
Αλλά όλα αυτά ίσως να μην είναι τόσο μεγάλη σπατάλη όσο οι επιδεικτικές βόλτες που κάνουν από στρατόπεδο σε στρατόπεδο οι ταξίαρχοι και οι στρατηγοί με τα ελικόπτερα και τις λιμουζίνες του στρατού.
EDIT: Πρόσφατα φίλος μου, νεοτερη σειρά, πήρε απόσπαση σε ΚΑΑΥ. Μέχρι τώρα δεν ηξερα τι είναι τα ΚΑΑΥ, ότι ειναι παραθεριστικα θέρετρα που κάνουν τζάμπα διακοπές οι στρατιωτικοί και έχουν φανταράκους για υπηρέτες. Τι να πω, ντροπή και αίσχος, μετά λένε ότι δεν έχουν χρήματα να δώσουν μια αξιοπρεπή αποζημείωση στους φαντάρους…
Την ίδια στιγμή που κάποιοι κάνουν διακοπές σχεδόν δωρεάν, σε βάρος των άλλων, η Εθνική Αμυνα κινδυνεύει καθώς το υλικό δεν ανανεώνεται για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις. Ποια είναι πχ η ελληνική απάντηση στο F-35 που αποκτά η Τουρκία;
Δεν παραγνωρίζουμε ούτε την προσφορά ούτε τις θυσίες των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, όμως:
- ήθελαν να υπηρετήσουν την πατρίδα, δεν υποχρεώθηκαν
-
ζούμε σε ένα χρεοκοπημένο κράτος. Πόσο μπορεί να συντηρεί αυτές τις
πολυτέλειες αντί πχ να τις εκμεταλλευθεί μιας και βρίσκονται σε περιοχές
φιλέτα;
- βγαίνουν (ή τουλάχιστον έβγαιναν) πολύ νωρίς στη σύνταξη με καλές συντάξεις, εφάπαξ ενώ ορισμένοι εργάζονταν στη συνέχεια "αφανώς" στον ιδιωτικό τομέα. Ναι οι συντάξεις περικόπησαν, αλλά αν αθροίσουν όσα πλήρωσαν ως εισφορές στο σύστημα και όσα εισέπραξαν ως συνταξιούχοι, θα έχει ενδιαφέρον το αποτέλεσμα.
-
θυσίες που ρεφάρονται με το ξεζούμισμα των άλλων, κατά πόσο προσδιορίζονται ως θυσίες;
Ναι οι άνθρωποι των Ενόπλων Δυνάμεων θυσιάζουν πολλά και δικαιούνται αρκετά. Να τα δούμε. Όχι όμως τη θυσία των άλλων. Η ελευθερία του ενός σταματά στα όρια της ελευθερίας του διπλανού.
Αν λοιπόν τα ΚΑΑΥ μπορούν να λειτουργούν δίχως να επιβαρρύνεται ο φορολογούμενος και να ξεζουμίζονται οι στρατεύσιμοι, να λειτουργήσουν. Αν όχι όμως, τότε ήρθε η στιγμή να αξιοποιηθούν διαφορετικά.
Ο Στρατός θα έπρεπε να διδάσκει το σεβασμό στη σωστή του μορφή και όχι τη μονόδρομη από κάτω προς τα πάνω, συνδυασμένη με την εκμετάλλευση. Όφειλε να είναι ο καθρέπτης ενός σωστού κράτους. Η ευκαιρία όσων έφτασαν να περάσουν την πόρτα των στρατοπέδων αδικημένοι από τη ζωή, όχι η τιμωρία τους λες και φταίνε για κάτι.
Κι εν πάση περιπτώσει το πλοίο βουλιάζει, ορισμένα φορτία του παρελθόντος, για ευνόητους λόγους, δεν μπορούν να παραμένουν πια πάνω στο σκάφος. Θυμηθείτε μόνο τι έπραξε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης, ο Μέγας Αλέξανδρος όταν του έφεραν στην έρημο μια περικεφαλαία γεμάτη νερό και εμπνευστείτε.
* Την επόμενη φορά θα ασχοληθούμε με το γαλατάκι που δικαιούνται κάποιοι στην εργασία τους στη χρεοκοπημένη χώρα μας.