Στο βάθος του προβλήματος του φιλοσοφικού, φαίνεται ότι ή δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού ή ότι οι ανθρώπινες συνειδήσεις, με την παραλλακτικότητα που τις χαρακτηρίζουν, κυμαίνονται. Και οι κυμάνσεις αυτές δίνουν γένεση σε δυσαρμονίες και σε αγώνες που προκαλούν σύγχυση στο ανθρώπινο γένος.
Μιλώντας για την παραλλακτικότητα των συνειδήσεων, εννοούμε τις άπειρες μεταβλητές που δεν είναι ποτέ ομόρροπες,που δημιουργούν ένα παράδοξο σύστημα,ανεξέλεγκτο και αχειραγώγητο, γιατί υπερβαίνει σε ένταση τη βούληση οιασδήποτε ατομικότητας.Οι δυσαρμονίες είναι προλογικές ή μεταλογικές. Είναι παρέκκλιση προς ό,τι είχε συμφωνηθεί ή νέες εμφανίσεις ή ανεπιθύμητο αποτέλεσμα μιας ασυναίσθητης πορείας.
Πως θα μπορέσει να καθορισθεί μια άλλη πορεία και με ποια κριτήρια; Αυτό είναι το πρόβλημα. Εχει γίνει αποδεκτό και συνείδηση για τη μεταβολή που έγινε στο πλαίσιο και στις μεταβολές, που πρέπει να γίνουν σε ό,τι περιέχεται και γεμίζει το πλαίσιο.
Η ισορροπία και η εναρμόνιση με την αισθητική θα φέρουν την νέα εποχή!
Οι αρχές που οδηγούν στον καινούργιο προορισμό ανήκουν σε συνδέσμους που φέρουν σε επαφή τον κόσμο τον εξωτερικό με τον κόσμο τον εσωτερικό του ανθρώπου. Μας ενδιαφέρει όχι αν θα ζήσουμε όπως το ζώο, αλλά πως θα ζήσουμε.
Το ξεκίνημα θα γίνει από την πίστη στις αρχές. Αναζητούμε τη σύνθεση, τη νέα δημιουργία με τις παλιές και τις πολλές βάσεις, που δεν μπορούν να απομονωθούν και να καταργηθούν. Ετσι διδάσκει η κοσμική λογική το σεβασμό των δημιουργών. Η εμπιστοσύνη που είναι απαραίτητη κλονίζεται κάθε φορά που αναλογίζονται οι άνθρωποι την πορεία τους.
Απορρίπτοντας τη θέση της μοίρας, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να αποφασίσει ο ίδιος για την κατεύθυνση που θα πάρει, αλλά αυτό επαναλαμβάνεται. Μήπως οι προφήτες του δεν του έδειξαν τόσες φορές το δρόμο και δεν τον ακολούθησε; Σταμάτησαν τώρα οι προφητείες, στέρεψε πλέον αυτή η πηγή. Οσο προχωρεί η κοινωνία και η διανόηση, αυξάνουν και οξύνονται οι διαφωνίες.
Επαναλαμβάνεται η ανάγκη για αναθεώρηση των αξιών, ατομικών και κοινωνικών. Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αναθεώρηση και ποιο θα είναι το περιεχόμενο; Μπορούμε να παρουσιάσουμε τρεις καταστάσεις. Τις απόλυτες καταστάσεις του καλού και του κακού και την ενδιάμεση στην οποία υπερέχει άλλοτε το καλό κι άλλοτε το κακό.
Η τελευταία είναι η κατάσταση που επικρατεί. Στην απέραντη εξέλιξη και οι δύο έννοιες έχουν αλλάξει σημαντικά και έχουν μεταμορφωθεί. Η έννοια του καλού στη θρησκευτική αντίληψη κλονίστηκε και κλονίζεται ακόμη. Το κριτήριο των δύο ηθικών ιδεωδών έχει γίνει ή έννοια της δύναμης.
Η έννοια της δύναμης έχει κι αυτή αλλάξει. Κύριος φορέας της δύναμης είναι η επιστήμη, που σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία, πρέπει να είναι η μεγαλύτερη πηγή του κακού. Ομως, η επιστήμη βοήθησε τα μέγιστα την ανθρωπότητα. Στο Νιτσεικό λόγο, τη ζωή πρέπει να την απολαμβάνουν μόνο οι δυνατοί. Οι δε αδύναμοι να εγκαταλείπονται στη τύχη τους για να εξαφανιστούν.
Πόση πλάνη περιέχεται στις σκέψεις αυτές που δείχνουν μια αντιλογική στάση. Η δε ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων δείχνει πόσο έντονη είναι η έλλειψη ιδεωδών.Δεν καλλιεργήθηκαν ιδεώδη με συνέπεια και αφοσίωση, αλλά αφέθηκε η δύναμη και η πίεση να αποφασίσουν. Η μεγαλύτερη πλάνη είναι ότι τα ιδεώδη που συνταράσσουν την ψυχή του ανθρώπου και της κοινωνίας συγχέονται με την οικονομία και τη γνώση.
Το πρόβλημά μας ή καλύτερα τα προβλήματά μας συγκεντρώνονται τώρα στη διαπίστωση της θέσης των αρχών και προπαντός στην εφαρμογή μέσων, που θα αφυπνίσουν τη συνείδηση.