Το τελευταίο κάστρο επιχειρηματολογίας της σημερινής γερμανοφιλούς κυβέρνησης έχει αρχίσει κι αυτό να σφυροκοπείται. Η απάντηση αρκετών φιλοκυβερνητικών στην κριτική της καταστροφής είναι «Γιατί; Οι άλλοι ήταν καλύτεροι;».
Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως αν αρχίζεις να συζητάς κάνοντας συγκρίσεις με όσους διαδέχθηκες στη βάση του αν ήταν καλύτεροι, αυτό σημαίνει πως, έστω πλαγίως, παραδέχεσαι ότι απέτυχες και προσπαθείς απλά να πείσεις, ίσως δίχως κι εσύ να το πιστεύεις, πως οι άλλοι δεν ήταν καλύτεροι.
Όχι οι άλλοι δεν ήταν καλύτεροι, όταν επί των ημερών τους θεσπίστηκαν φόροι-εφιάλτες όπως το χαράτσι-ΕΝΦΙΑ και το πάρτι της κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος συνεχίστηκε. Για αυτό και έφυγαν. Για αυτό και τώρα δεν κερδίζουν.
Αυτοί όμως είναι πολύ χειρότεροι όταν διαβάζουμε πως οι δαπάνες του κράτους αυξήθηκαν.
Είναι πολύ χειρότεροι όταν δέσμευσαν τα χρήματα του κόσμου στις τράπεζες για να μπορούν τώρα να βάζουν χέρι σε αυτά μέσω των τεχνητών χρεών δια της απίστευτης φορολογίας.
Οι άλλοι, οι όχι καλύτεροι, πέτυχαν τουλάχιστον ένα πάγωμα της τότε κατάστασης. Φυσικά με εκείνα τα δεδομένα, κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο. Σήμερα όμως; Σήμερα κλείνουν και όσοι είχαν αντέξει. Όσοι είχαν καταφέρει να επιβιώνουν επαγγελματικά, βλέπουν πλέον πως η κατάσταση αρχίζει να ζορίζει.
Οι άλλοι ήταν αυτοί που ήταν. Υπεύθυνοι της καταστροφής αφού κυβερνούσαν για 40 περίπου χρόνια.
Αυτοί είναι πολύ χειρότεροι γιατί λέρωσαν γρήγορα τα χέρια τους, δεν τήρησαν τα λόγια τους, αψήφισαν τη λαϊκή βούληση, κάνουν όσα έκαναν οι άλλοι αλλά χειρότερα, προκλητικότερα, αντιδημοκρατικότερα, ολοκληρώνουν την καταστροφή μεγιστοποιώντας τις διαστάσεις της.