Του Στέλιου Συρμόγλου
Υπήρξε ευτυχής συγκυρία η άνθηση της δημοκρατικής ιδέας μαζί με τη θετική σκέψη, αλλά η δημοκρατική ιδέα στάθηκε όπως εμφανίστηκε τους τελευταίους αιώνες, ενώ η θέση του θετικισμού εξήρθη με υπερβολικό τρόπο.
Η θετική σκέψη απορροφημένη από τον εξωτερικό κόσμο ξέχασε τις τομές των επαφών με τον άλλο κόσμο, που τον αποτελούν κατ' εξοχήν ο ίδιος ο άνθρωπος και που όλες μαζί οι σχέσεις οικοδομούν την ανθρώπινη υπόσταση. Εχει οδηγηθεί τώρα στο αδιέξοδο και κινδυνεύει από την κατάρρευση του ίδιου του οικοδομήματος. Κι αυτό, γιατί η εξέλιξη δεν υπήρξε τόσο αδικαιολόγητη.
Η θέληση του ανθρώπου να κατανικήσει την αδυναμία του μπροστά στο Σύμπαν του χάρισε κατά κάποιο τρόπο μεν τη νίκη εναντίον των τυφλών δυνάμεων του φυσικού κόσμου, αλλά τείνει να τον καταστήσει δούλο,όχι βέβαια των φεουδαρχών, αλλά των υλικών του επιδιώξεων.
Και μάλιστα σε μια εξάρτηση κάθε άλλο αξιοπρεπή για οιαδήποτε μορφή απ' αυτές που ισχύουν στον κόσμο. Ο θετικισμός δεν είναι πλέον ανεκτός σαν ηγετική σκέψη,γιατί η λογική που τον κατευθύνει δεν διαφέρει από εκείνη που καθοδηγούσε τον άνθρωπο του Μεσαίωνα με τη σχολαστική αντίληψη και προπαντός με την ισχύ, που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό των μεσαιωνικών νοοτροπιών και αντιλήψεων.
Η θετική σκέψη υπηρέτησε και υπηρετεί το Νιτσεικό δόγμα, γιατί συνθλίβει την ανθρώπινη υπόσταση με επιδράσεις ανεξέλεγκτων δυνάμεων και εξωφρενικών επηρειών, που δεν φωτίζουν ούτε την αλήθεια και κυρίως δεν απηχούν τη γνήσια και ειλικρινή έκφραση της ανθρώπινης υπόστασης.
Η πιο εύγλωττη αντινομία μεταξύ θετικής σκέψης και ανθρώπινης υπόστασης είναι έννοια της αγάπης, που ενώ αποτελεί παράγοντα και υπόστρωμα κοσμικής διάστασης, από τη θετική σκέψη κρίθηκε σαν σπατάλη και αγνοήθηκε εάν δεν καταπολεμήθηκε σαν περιττή και βλαβερή έννοια.
Να και μια άλλη διαφορά που ξεχωρίζει τη θετική σκέψη από τη φιλοσοφία της ανθρώπινης υπόστασης.Με την καταστροφή του αντικειμένου ή με την άμεση αχρήστευση ενός ανθρώπου μπορεί να προσεγγίσει κανείς άμεσα το σκοπό.Η ψυχή όμως ακολουθεί την τεθλασμένη αντίθετα προς τη λογική της φυσικής και των μαθηματικών.