Μήπως είναι η πρώτη φορά; Το έργο επαναλαμβάνεται με τον ίδιο κακότεχνο τρόπο. Τα πολιτικά επικοινωνιακά επινοήματα έχουν τις εντάσεις τους. Και οι τάσεις της πολιτικής βλακείας και της πρόσκαιρης πολιτικής εντύπωσης, τις αναμενόμενες θλιβερές προεκτάσεις τους. Πάντα σε βάρος της λαικής συνείδησης και την εθνικής ενότητας, που καταντά εθνική κενότητα!
Τα επικοινωνιακά "τερτίπια" με τις εντάσεις που προκαλούν χαρακτηρίζουν τα εσωτερικά θέματα της Ελλάδας. Οσο για τα εξωτερικά, που συνδέονται με την εθνική μας αξιοπρέπεια, ούτε λόγος να γίνεται. Χάος αβυσσαλέο. Είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα ανεγκέφαλων κομματικών τρωκτικών, συνήθως με παρασιτική παρουσία στο πολιτικό γίγνεσθαι, που τελικά αναδεικνύουν με τις πολιτικές παρενέργειες που προκαλούν την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των διαχειριστών της εξουσίας. Κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων.
Τη μερίδα του λέοντος στην ευθύνη έχει πάντα η εκάστοτε κυβέρνηση. Και εν προκειμένω η ανεκδιήγητη κυβέρνηση Τσίπρα, ο οποίος ανενδοίαστα κατάντησε το ΣΥΡΙΖΑ ένα κομματικό μόρφωμα απαξίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση εντούτοις δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Με την αδυναμία της να αρθρώσει προγραμματικό και στέρεο αντιπολιτευτικό λόγο, ενσπείρει την αβεβαιότητα. Γιατί, ναι μεν οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης της δίνουν προβάδισμα, αλλά ταυτόχρονα καταδείχνουν και το εύρος της αδυναμίας της να κυβερνήσει, διαθέτοντας και ένα βεβαρυμένο ιστορικό.
Το έργο επαναλαμβάνεται με τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών και το αποτέλεσμα μιας πρωτόγνωρης διαδικασίας, που ευτελίζει το ίδιο το κράτος. Μια διαδικασία παραδομένη στην εξυπηρέτηση εφήμερων πολιτικών εντυπώσεων. Για μια ακόμη φορά έγινε ο πολίτης παθητικός ωτακουστής και θεατής λεκτικών διαξιφισμών και κακόγουστων καταστάσεων. Με τους πολιτικούς να εμφανίζονται μετέωροι ανάμεσα των συγκυριών και του ευκαιριακού κομματικού συμφέροντος.
Αδιάντροποι. και δεν αναφέρομαι στην αιδημοσύνη της παλιάς αρσακειάδας, αλλά για τον έσχατο βαθμό ντροπής που τον ζητάμε από τους έσχατους, την έσχατη ώρα, για να περισωθούν τα έσχατα της έσχατης χώρας, στην έσχατη γωνία της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, η δύναμη της εξουσίας, για όσους βρίσκονται στην κορυφή της ή στις παρυφές της, έχει περιθωριοποιήσει τις αναστολές τους και έχει ισχυροποιήσει την εγωπάθεια τους. και ταυτόχρονα έχει ελαχιστοποιήσει τη συναισθηματική τους παρορμητικότητα και μεγιστοποιήσει τον εγωκεντρισμό τους από το χώρο του Homo Sapiens στο χώρο του Homo Erectus.
Κι έτσι ο τόπος περνάει από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Από την εσωτερική αλαζονεία και κατάρρευση στην εξωτερική γελοιοποίηση και στην εθνική περιπέτεια...