Το άρθρο του Αλεξάντερ Ντούγκιν, Ρώσου φιλοσόφου και γεωπολιτικού συμβούλου του προέδρου Πούτιν, που δημοσιεύθηκε σήμερα το μεσημέρι στον Ινφογνώμονα, στην αγγλική, είναι απείρως σημαντικότερο από περιτρίμματα της ελλαδικής πολιτικολογίας για να παραμείνει δυσπρόσιτο σε πολλούς αναγνώστες. Ιδού για τούτο η ελληνική του απόδοση.
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
Όπως έχουμε πει ήδη πολλές φορές, το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής περιόδου, δεν είναι οι εκλογές αλλά ο πόλεμος. Αλλά εάν οι εκλογές είναι σημαντικές κάπου, αυτό είναι στις ΗΠΑ, όπου και πάλι είναι στενά συνδεδεμένες με τον πόλεμο. Πριν λίγες μέρες, το Σάββατο, στις 17 Σεπτεμβρίου, η πιθανότητα αυτού πολέμου ήταν τρομακτικά υψηλή. Καθώς γνωρίζουμε, αμερικανικά στρατεύματα, που κανείς, ποτέ, δεν προσκάλεσε στη Συρία, βομβάρδισαν τις θέσεις του συριακού στρατού στο Ντέιζ εζ-Ζορ. Συνεπεία του βομβαρδισμού 60 Σύροι στρατιώτες σκοτώθηκαν.
Αυτό το πλήγμα ήταν εξαιρετικά σημαντικό για τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ.), τους οποίους οι Αμερικανοί ανεπίσημα εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν ενώ υποτίθεται πως τους καταπολεμούν. Αυτό ξεπέρασε τα ανεκτά όρια. Ο βομβαρδισμός Σύρων στρατιωτών είναι ένα πράγμα, αλλά σημαίνει ότι κηρύσσεις τον πόλεμο όχι μόνο εναντίον της Συρίας αλλά επίσης και κατά της Ρωσίας, που μάχεται στη Συρία στο πλευρό του ΄Ασαντ. Και αυτό σημαίνει ότι φθάσαμε στο απώτατο άκρο.
Ασφαλώς η αμερικανική ηγεσία ανέφερε άμεσα ότι ο βομβαρδισμός ήταν λάθος και προειδοποίησε τη ρωσική ηγεσία να μην εκφράσει οποιαδήποτε συναισθήματα. Αλλά οι Αμερικανοί δεν μπορεί παρά να ψεύδονται, αφού η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει αντικείμενα να είναι ορατά, μέσω δορυφόρου, στην οθόνη ενός υπολογιστή. Θεωρητικά, τα αμερικανικά βομβαρδιστικά δεν ήταν δυνατόν να λαθέψουν στον στόχο αυτού του βομβαρδισμού.
Είναι απολύτως προφανές ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται ν’ αρχίσουν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Συνοριακά επεισόδια αντιπροσωπεύουν αναγνωριστικές επιχειρήσεις. Αλλά πως η Μόσχα, ο Πούτιν και το Κρεμλίνο αντιδρούν; Το σημείο χωρίς επιστροφή δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί, αλλά δεν έδειξε η αντίδραση της Μόσχας ακριβώς πόσοι Ρώσοι είναι έτοιμοι για μια άμεση κατά μέτωπο αναμέτρηση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ; Αυτός ήταν και ο σκοπός για τον οποίο ενεργήθηκε ο βομβαρδισμός εναντίον των θέσεων του στρατού της Συρίας.
Η με φιλοδοξίες παγκοσμιότητας αμερικανική ηγεσία σαφώς αδυνατεί να κυβερνήσει όλον τον κόσμο και –έτι περισσότερο- η απειλή που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ θέτει εν αμφιβόλω και τον έλεγχο επί της ίδιας της Αμερικής. Τώρα, ενώ το ανδρείκελο Μπάρακ Ομπάμα είναι ακόμη στην προεδρία και η υποψήφια της παγκοσμιοποίησης Χίλλαρυ Κλίντον καταρρέει μπροστά στα μάτια των Αμερικανών ψηφοφόρων, είναι η τελευταία ευκαιρία ν’ αρχίσουν ένα πόλεμο. Αυτό θα τους επέτρεπε να αναβάλουν τις εκλογές, ή να αναγκάσουν τον Τραμπ, εάν κερδίσει, ν’ αρχίσει την προεδρία του υπό καταστροφικές συνθήκες. Γι’ αυτό οι νεοσυντηρητικοί και παγκοσμιοποιητές έχουν ανάγκη τον πόλεμο. Και γρήγορα, προτού είναι πολύ αργά. Εάν ο Τραμπ εισέλθει στον Λευκό Οίκο σε συνθήκες ειρήνης, τότε δεν θα υπάρξει τέτοιος πόλεμος, τουλάχιστο για το προβλεπτό μέλλον. Και αυτό θα σημάνει το τέλος της παντοδυναμίας των μανιακών ηγεσιών της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι, όλες οι εξελίξεις σ’ αυτό το σημείο είναι ιδιαίτερης κρισιμότητας. Οι ιδεολόγοι του ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί μανιακοί της παγκοσμιοποίησης, ολισθαίνοντας στην άβυσσο, θέλουν πόλεμο τώρα -πριν τις αμερικανικές εκλογές. Πόλεμο εναντίον μας. Όχι τόσο για τη νίκη, αλλά για την διαδικασία του πολέμου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχουν για να παρατείνουν την κυριαρχία τους και να περισπάσουν την προσοχή των Αμερικανών και όλου του κόσμου από την ατέλειωτη σειρά των αποτυχιών και των εγκλημάτων τους. Το παιχνίδι των προπαγανδιστών της παγκοσμιοποίησης έχει αποκαλυφθεί. Σύντομα θα αναγκασθούν να αποχωρισθούν την εξουσία και να εμφανισθούν στη Δικαιοσύνη. Μόνο ο πόλεμος μπορεί να τους σώσει.
Αλλά τι θα γίνει με εμάς; Εμείς δεν έχουμε ανάγκη για πόλεμο. Ούτε τώρα, ούτε αύριο, ποτέ. Ποτέ στην ιστορία δεν είχαμε ανάγκη για πόλεμο. Αλλά πολεμούσαμε συνεχώς και στην πραγματικότητα σχεδόν ποτέ δεν νικηθήκαμε. Το κόστος περιλάμβανε τρομερές απώλειες και κολοσσιαίες προσπάθειες, αλλά νικούσαμε. Και πάντοτε θα νικούμε. Αν δεν ήταν έτσι, τότε σήμερα δεν θα είχαμε μια τόσο τεράστια χώρα, ελεύθερη από ξένο έλεγχο.
Αλλά στην προκείμενη περίπτωση οφείλουμε ν’ αγοράσουμε όσο δυνατό περισσότερο χρόνο. Οι Αμερικανοί έχουν ουσιαστικά επιτεθεί εναντίον των θέσεών μας, όπως οι Γεωργιανοί στο Τσχιβανλί τον Αύγουστο του 2008. Οι Ρώσοι δέχονται πυρά και αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η αντίδρασή μας είναι εξαιρετικά προσεκτική και ισορροπημένη. Εκφράσαμε τι πιστεύουμε για την αμερικανική επιθετική ενέργεια, αλλά σε προσεγμένη διατύπωση.
Η μοιραία αναγκαιότητα των περιστάσεων έγκειται στο ότι εάν η Ουάσιγκτων αποφασίσει να προχωρήσει σε πόλεμο τώρα, τότε δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Εάν επιμείνουν και επαναλάβουν την κατάσταση της 17ης Σεπτεμβρίου ξανά και ξανά, τότε θα αναγκασθούμε είτε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση και να πάμε σε πόλεμο, ή συνειδητά να ομολογήσουμε ήττα.
Σ’ αυτές τις συνθήκες, η έκβαση του αγώνα για την ειρήνη που είναι, όπως πάντοτε, προς το συμφέρον μας, δεν εξαρτάται από εμάς. ΄Εχουμε πράγματι ανάγκη ειρήνης, να αγοράσουμε χρόνο έως τις 8 Νοεμβρίου και τότε όλα θα είναι ευκολότερα. Αλλά ο υπό κατάρρευση κολοσσός θα μας αφήσει αυτόν τον χρόνο;
Ο Θεός ας βοηθήσει να μη γίνει το κακό. Αλλά αυτοί που μπορούν να προσεύχονται, προσεύχονταν και τις παραμονές του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος μας είναι πάντα και μόνο η νίκη. Η νίκη μας.
Οι Αμερικανοί βομβαρδίζουν τους ανθρώπους μας. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά.