 |
| ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΙΝ VITRO |
Tα μωρά χωρίς μητέρα θα μπορούσαν να είναι μια πραγματική δυνατότητα στο άμεσο μέλλον, σύμφωνα με τους επιστήμονες ,που κατάφεραν να δημιουργήσουν μια γενιά ποντικών χωρίς να γονιμοποιήσουν ένα θηλυκό ωάριο. Η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει γυναίκες με προβλήματα γονιμότητας να αποκτήσουν παιδιά.
Ο καθιερωμένος από παλιά τρόπος να δημιουργηθεί ένα μωρό είναι αρκετά α
πλός : το σπέρμα γονιμοποιεί ένα ωάριο και ένα μωρό γεννιέται εννέα μήνες αργότερα.
Αλλά οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Bath αμφισβητούν την αναγκαιότητα ενός ωαρίου στην διαδικασία , μετά την επιτυχή παραγωγή μίας γενιάς ποντικών , παρακάμπτοντας τη διαδικασία της γονιμοποίησης.
Το κόλπο βασίζεται σε κάτι , που ονομάζεται parthenogenotes , δηλαδή σε ωάρια, που έχουν "ξεγελασθεί" να εξελιχθούν σε έμβρυα χωρίς να γονιμοποιηθούν από σπέρμα.
Ωστόσο, οι επιστήμονες έπρεπε να καταλήξουν σε ένα τρόπο για να κρατήσουν τα parthenogenotes ζωντανά, καθώς πεθαίνουν από μόνα τους μετά από λίγες ημέρες. Αποδείχθηκε ότι η έγχυση τους με σπέρμα ποντικού ήταν η απάντηση.
Αντί να πεθάνουν , τα έμβρυα αναπτύχθηκαν κανονικά. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε θηλυκά ποντίκια και έγιναν απόλυτα υγιή νεογνά ποντικού.
Συνολικά οι ερευνητές δημιούργησαν 30 νεογνά, με ποσοστό επιτυχίας μέχρι 24 τοις εκατό. Μερικά από αυτά τα ποντικάκια είναι τώρα ποντίκια σε ηλικία παππού και προπάππου , καθώς οι απόγονοί τους έχουν δημιουργήσει δικά τους νεογνά .
"Αυτή είναι η πρώτη φορά , που έχει επιτευχθεί ολοκλήρωση της ανάπτυξης με την έγχυση σπέρματος σε έμβρυα," δήλωσε σ’ ένα δελτίο ειδήσεων ο Tony Perry, ένας ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Bath . "Ως τώρα πιστευόταν ότι μόνο ένα ωάριο ήταν ικανό να επαναπρογραμματίσει το σπέρμα για να επιτρέψει τη δημιουργία εμβρυϊκής ανάπτυξης ."
Ο Perry συνέχισε για να πει ότι το έργο της ομάδας του είναι πρόκληση "για το δόγμα, που δημιουργήθηκε αρχικά , όταν οι πρώτοι εμβρυολόγοι παρατήρησαν τα αυγά των θηλαστικών γύρω στο 1827 και παρακολούθησαν 50 χρόνια μετά τη γονιμοποίηση τους, ότι δηλαδή μόνο ένα ωάριο , που θα γονιμοποιηθεί με ένα σπερματοζωάριο μπορεί να οδηγήσει σε μια ζωντανή γενιά θηλαστικών."
Η έρευνα, σύμφωνα με τον Perry, θα μπορούσε να ανοίξει τις πόρτες για επαναστατικούς τρόπους δημιουργίας εμβρύων.
"Αυτό για το οποίο μιλάμε είναι διαφορετικοί τρόποι για να δημιουργηθούν έμβρυα. Μπορείτε να φανταστείτε ότι θα μπορούσατε να πάρετε κύτταρα δέρματος και να δημιουργήσετε έμβρυα από αυτά? Αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμο “, είπε.
Αν μια τέτοια διαδικασία γίνει διαθέσιμη μαζικά, θα μπορούσε να βοηθήσει τις γυναίκες που είναι στείρες. Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη σωτηρία των απειλούμενων ειδών ζώων.
Ο Perry δήλωσε ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του έχουν ως στόχο να μελετήσουν περαιτέρω τη δυνατότητα τα κύτταρα του δέρματος να αντικαταστήσουν τα ωάρια.
“Θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό? Δεν γνωρίζω. Αλλά νομίζω ότι, αν είναι ποτέ δυνατό, μια μέρα στο μακρινό μέλλον οι άνθρωποι θα κοιτάξουμε πίσω και θα πούμε ότι αυτό ξεκίνησε από αυτή την έρευνα. "
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications.
Η έρευνα βρίσκεται στο παρακάτω link http://www.nature.com/ncomms/2016/1...
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Η μελέτη παρουσιάστηκε στο περιοδικό στις 12 Αυγούστου 2015, έγινε επιστημονικά δεκτή στις 22 Ιουλίου 2016 και δημοσιεύθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2016, δηλαδή μόλις χθες.
Η σημασία της ανακάλυψης είναι μεγάλη, γιατί αποδείχθηκε πειραματικά ότι το σπέρμα μπορεί να εγχυθεί σε κύτταρα διαφορετικά από τα ωάρια και να οδηγήσει σε δημιουργία λειτουργικών εμβρύων στα ποντίκια σε ποσοστό 24%.
Η ανάπτυξη της έρευνας θα μπορούσε να οδηγήσει σε γένεση ανθρώπων χωρίς μητέρα και χωρίς τη χρήση ωαρίου, με αντικατάσταση του από κοινά κύτταρα δέρματος.
Από ό τι φαίνεται το σπέρμα λειτουργεί κάπως διαφορετικά, όταν προστίθεται εκ των υστέρων και αφού έχει προηγηθεί διαίρεση των κυττάρων με τη δημιουργία ενός αρχικού εμβρύου χωρίς γονιμοποίηση.
Τα έμβρυα ποντικών, που προέκυψαν από το πείραμα σε ποσοστό 24% ήταν πλήρως λειτουργικά και γόνιμα, πέθαναν με φυσιολογικό τρόπο και απέκτησαν απογόνους χωρίς προβλήματα υγείας.
Όλα αυτά βέβαια έγιναν με ποντίκια και η έρευνα δεν έχει ακόμα επεκταθεί σε πειραματισμούς με ανθρώπινα έμβρυα.
Αυτό όμως δεν προβλέπεται να αργήσει, καθώς οι επιστήμονες σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν στα μελλοντικά πειράματα τους κύτταρα δέρματος.
Η επιλογή του είδους των κυττάρων δεν έγινε τυχαία.
Τα κύτταρα του δέρματος έρχονται σε μεγάλη επαφή με το περιβάλλον και έχουν μεγάλη αντοχή.
Επιπλέον έχει παρατηρηθεί ένα είδος αφρικανικού ποντικού με αξιοσημείωτη ικανότητα ανάπλασης δέρματος, ακόμα και σε περίπτωση απώλειας του 60% του δέρματος του.
Η χρήση κυττάρων δέρματος στην αναπαραγωγή απαλλάσσει τους ερευνητές από προβλήματα “ επιστημονικής ηθικής”, καθώς η έρευνα μπορεί να μεταμφιεστεί σε παραγωγή “τεχνητού δέρματος”, αποφεύγοντας νομικούς ή άλλους περιορισμούς.
Στην έρευνα του άρθρου συμμετείχαν 4 επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Regensburg της Γερμανίας και 3 επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Bath στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το άρθρο όμως αναφέρει “παραπλανητικά” μόνο το πανεπιστήμιο του Bath, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι η αντίστοιχη έρευνα για τον άνθρωπο θα προκύψει “φυσιολογικά” στη Γερμανία.
Μία ακόμη ενδιαφέρουσα πτυχή του θέματος είναι ότι μάλλον η γονιμοποίηση του ωαρίου είναι πιο σύνθετη διαδικασία απ’ ό τι πιστευόταν ως σήμερα.
Η κρατούσα άποψη ήταν ότι η γονιμοποίηση γινόταν πάντα σε αναλογία ενός ωαρίου με ένα σπερματοζωάριο.
Τα αποτελέσματα όμως της έρευνας έδειξαν ότι απλά χρειάζεται η παρουσία σπέρματος κατά τη διαδικασία της διαίρεσης και μάλιστα ότι όσο πιό κοντά στην αρχική διαίρεση προστιθόταν το σπέρμα, τόσο πιό λειτουργικό πρόεκυπτε το έμβρυο.
Η παρατήρηση αυτή μπορεί να οδηγήσει κάποιους επιστήμονες σε πειραματισμό για δημιουργία λειτουργικών υβριδίων ανθρώπου και ζώων.
Συνήθως ως τώρα οι γενετιστές παρενέβαιναν εισάγοντας γονίδια ανθρώπου σε έμβρυα ζώων, συνήθως χοίρων , για δημιουργία συμβατών μοσχευμάτων από ζώα.
Η παρούσα έρευνα θα οδηγήσει μάλλον σε ανάπτυξη εμβρύων ανθρώπων, που θα κυοφορούνται από συμβατά ζώα.
Οι ηθικοί περιορισμοί για εισαγωγή ανθρώπινων ωαρίων σε ζώα προς κυοφορία μπορεί σήμερα να υπάρχουν, αλλά στο κοντινό μέλλον ποιός θα εκφράζει ηθικά διλήμματα για εισαγωγή “δέρματος” ανθρώπου σε ζώα προς κυοφορία υβριδίων?
H αφαίρεση δέρματος είναι μία απλή διαδικασία και μπορεί να γίνει ακόμα και από πτώματα.
Αντίθετα η δωρεά ωαρίων προς πειραματισμό είναι μία πολύπλοκη τεχνικά και νομικά διαδικασία με πολλούς κινδύνους, για όσους θα επιχειρούσαν να πατεντάρουν επιστημονικές ανακαλύψεις για αποκλειστική εμπορική εκμετάλλευση.
Η πόρτα πλέον είναι ανοικτή...
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας προιδεάσω για μία αναπόφευκτη μελλοντική επιστημονική ανακάλυψη.
Το είδος αυτής της έρευνας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αναβίωση νεκρών οργανισμών.
Το άρθρο αναφέρει ότι τα parthenogenotes χωρίς την παρέμβαση του σπέρματος πεθαίνουν από μόνα τους σε μερικές ημέρες. Αλλά η προσθήκη του σπέρματος (δηλαδή κάποιων τμημάτων του) ανατρέπει την κατάσταση και τα κύτταρα συνεχίζουν και πάλι να διαιρούνται και να αναπτύσσονται (ή ισοδύναμα να αναπλάθονται).
Για να πετύχουν τη διαδικασία στα ποντίκια χρησιμοποίησαν τη χημική ουσία Strontium chloride (SrCl2)
Η ουσία αυτή ήδη χρησιμοποιείται στην οδοντόκρεμα Sensodyne και στη θεραπεία του καρκίνου των οστών με χρήση του ισότοπου strontium-89.
Eπομένως έχει ήδη μελετηθεί η επίδραση της στη φυσιολογία του ανθρώπου και η χορήγηση της μπορεί να γίνει και σε επίπεδο κυττάρου.
Oπότε το σχετικό πείραμα είναι τεχνικά εφικτό, ακόμα και σήμερα.
Ποιός δόκτορας Frankenstein θα το δοκιμάσει όμως πρώτος και σε ποιά χώρα?
Mία παρόμοιου σκοπού έρευνα , με άλλα μέσα, εγκρίθηκε και διεξάγεται στις ΗΠΑ από τις 6 Απριλίου 2016...