Έχει καταστεί εμφανές πως κάτι κυοφορείται όσον αφορά το Κυπριακό και φαίνεται ότι οι γεωπολιτικοί μαιευτήρες βιάζονται να πάρουν το παιδί.
Προφανώς το ενεργειακό και τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στα θαλάσσια οικόπεδα της περιοχής δεν μπορούν να περιμένουν.
Οι πλατφόρμες, τα έξοδα, οι επενδύσεις ενδιαφέρονται μόνο για οικονομικές μελέτες, όχι για την ιστορία ή τα δίκαια ενός τόπου.
Ωστόσο συνέβη στη σημερινή συγκυρία να υπάρχει μια αδύναμη στρατιωτικά Κύπρος και μια χρεοκοπημένη μητέρα Ελλάδα.
Η χώρα μας δεν πέτυχε σε καλύτερες εποχές να πετύχει μια δίκαιη λύση και αυτό εξηγείται με ένα πάρα πολύ απλό τρόπο:
Η Τουρκία δεν κέρδισε τη βόρεια Κύπρο με τα λόγια αλλά με πόλεμο. Έστω ένα πόλεμο που δε δόθηκε ποτέ όπως θα έπρεπε από τους αμυνόμενους. Έστω και αν το νησί έγινε δώρο σε πρώτο χρόνο ώστε να πατήσουν το πόδι τους στο νησί από τη Χούντα και σε δεύτερο χρόνο από τον υποτιθέμενο "εθνάρχη" Κωνσταντίνο Καραμανλή επί των ημερών του οποίου προήλασαν οι Τούρκοι παρά την ανακωχή.
Δε θα τη χάσει λοιπόν στα λόγια. Ειδικά απέναντι σε αυτή τη συγκυρία έχοντας απέναντί της μια Ελλάδα της καρπαζιάς, του χαζοχαρούμενου πολιτικά Τσίπρα και ενός αδιάφορου πολιτικά Μητσοτάκη.
Δίκαιη λύση δεν πρόκειται να υπάρξει διότι αυτό συνεπάγεται αποχώρηση του τουρκικού στρατού και των εποίκων, αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων, απελευθέρωση όσων τυχόν αγνοουμένων σαπίζουν σε κάποια τουρκική φυλακή και επιστροφή των εκδιωχθέντων Ελληνοκυπρίων στις πατρογονικές τους εστίες.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι πολεμοχαρής αλλά να είμαστε ψυχροί. Υπάρχει περίπτωση να δεχθούν ποτέ κάτι τέτοιο με τα λόγια οι Τούρκοι;
Συνεπώς οδηγούμαστε σε ένα συμβιβασμό. Φυσικά οδυνηρό...