twitter.com/SMazidis
Ο πολυσύνθετος πόλεμος της Συρίας παραμένει για έξι συνεχόμενους μήνες μετά την απελευθέρωση της Παλμύρα σε τέλμα.
Ο Συριακός Στρατός δεν μπορεί να κάνει μπροστά αλλά ούτε πίσω (χάρη στην εναέρια βοήθεια). Το χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι πως δεν μπορεί να κρατήσει και θυμίζει αρκετά τη δική μας περίπτωση στη Μικρά Ασία.
Το ένα και μεγάλο άλυτο πρόβλημα του Συριακού Στρατού είναι η έλλειψη ανδρών και πολλών ικανών ομάδων να κάνουν τη δουλειά.
Η Παλμύρα που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της μεγάλης αντεπίθεσης, δέχεται πάλι επιθέσεις από τους τζιχαντιστές.
Η επιχείρηση της Ράκκα ξεκίνησε ελπιδοφόρα και με μορφή θύελλας, ωστόσο διεκόπη σε ένα βράδυ με τη χρήση χημικών αλλά και εκατοντάδων αναλώσιμων αυτοανατιναζόμενων με το στρατό τελικά να υποχωρεί ξανά πίσω από την επαρχία της Ράκκα, στα όρια της Ιθρίγια της Χάμα.
Η περικύκλωση του κατεχόμενου τμήματος του Χαλεπίου δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις επλήγησαν στα δύτικα που ήλεγχαν εξαρχής.
Στη Χάσακα υπήρξε αποτυχία.
Μέχρι και στη Λαττάκεια η οποία είχε καθαρίσει εντελώς, άρχισαν πάλι μάχες στα βόρεια.
Όλα αυτά κάτι λένε.
Ότι ο Πούτιν πραγματοποίησε ολέθριο σφάλμα να αποτραβηχθεί από τη Συρία την ώρα που Μόσχα - Δαμασκός και λοιποί σύμμαχοί τους είχαν αρχίσει να παίρνουν κεφάλι και να καθαρίζουν την κατάσταση. Απόδειξη για αυτό ήταν η απελευθέρωση της Παλμύρα που ολοκληρώθηκε μετά την τμηματική απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων.
Ο Πούτιν τραβήχθηκε δίχως να έχει διασφαλίσει πως στο έδαφος υπάρχουν ικανές, αρκετές και φρέσκες δυνάμεις ώστε να τελειώσουν τον πόλεμο και να βρουν το κλειδί της αντιμετώπισης των αυτοανατιναζόμενων ανθρωπίνων βομβών.
Επιπλέον, επειδή ακριβώς δε σκότωσε το θηρίο, αλλά το άφησε απλά λαβωμένο, έδωσε την ευκαιρία σε όλες τις ισλαμιστικές ομάδες να ανασυνταχθούν και να ανεφοδιαστούν σε έμψυχο και άψυχο υλικό αλλά και τις ΗΠΑ να πατήσουν πόδι στο βορρά μετατρέποντας την επιτυχία του σε μια τρύπα στο νερό.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε, για ποιο λόγο δεν πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις στην επαρχία του Ιντλεμπ καθώς αποτελεί την είσοδο των τουρκοκίνητων ισλαμιστών.
Η μόνη αξιόπιστη ομάδα του Συριακού Στρατού είναι οι Τίγρεις οι οποίοι σπεύδουν όπως το ΕΚΑΒ σε όλα τα μέτωπα όπου υπάρχει πρόβλημα, καθαρίζουν και μόλις φύγουν οι ισλαμιστές ξανάρχονται, τα Γεράκια της Ερήμου, η 104η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία στο Ντέιρ Εζόρ και η λιβανέζικη Χεζμπολάχ.
Ο πόλεμος κερδίζεται τελικά στο έδαφος με την καθοριστική συνδρομή πλωτών και εναέριων μέσων. Η Μόσχα αρχίζει πάλι σιγά σιγά να επαναδραστηριοποιεί στρατηγικά βομβαρδιστικά αλλά και το στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Αυτό όμως δε φτάνει.
Η σημερινή παρουσία της Μόσχας απλά επιτρέπει τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo το οποίο όμως φθείρει καθημερινά το συριακό στρατό σε εχθροπραξίες που δεν καταλήγουν σε οριστικό αποτέλεσμα ενώ παράλληλα δεν τερματίζει την ενίσχυση των ισλαμιστικών ομάδων. Τυχαίο το γεγονός ότι συχνά πυκνά καταρρίπτονται ρωσικά ελικόπτερα;
Η διατήρηση του στρατηγικού Υ για το οποίο αναφερθήκαμε πριν λίγους μήνες στη Freepen.gr δηλάδη ο έλεγχος Δαμασκού - Χομς - Χάμα και Λαττάκειας - Χαλεπίου και η οποία εγγυάται την παραμονή της συριακής κυβέρνησης στα πράγματα θα αρχίσει να καθίσταται, εάν δεν είναι ήδη, αρκετά εύθραυστη.
Ο Συριακός Πόλεμος έχει τρεις εξισώσεις που πρέπει να λύσει ο άξονας Δαμασκού - Μόσχας - Τεχεράνης: ικανές επίγειες δυνάμεις, επαναφορά της συχνότητας των αεροπορικών επιχειρήσεων στην πρότερη κατάσταση και κόψιμο των γραμμών ανεφοδιασμού.