Τον τελευταίο καιρό βγήκε στην επικαιρότητα το θέμα της στελέχωσης της διοίκησης των Ελληνικών τραπεζών.
Το πρόβλημα προέκυψε στις συστημικές τράπεζες από την υιοθέτηση ενός παράλογου και αυστηρού νόμου, σχετικά με τα “προσόντα” των μελών των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών.
Τα οριζόμενα στο νόμο είναι παράλογα, καθώς αντίστοιχες αυστηρές δεσμεύσεις δεν ισχύουν σε άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά απαιτούνται από τον ESM, με πρόσχημα ότι χρειάζονται για την επίλυση των “ιδιαίτερων” προβλημάτων του Ελληνικού τραπεζικού τομέα.
Ως ιδιαίτερο πρόβλημα της Ελλάδος θεωρείται η διαπλοκή των τραπεζών με τους πολιτικούς, με το κράτος, με τους εκδότες και με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά όχι και με τον ελεγκτή τους, δηλαδή την ΤτΕ.
Aνάμεσα στις παράλογες προυποθέσεις προβλέπονται ενδεικτικά στο νόμο :
1. ‘Oτι τα υποψήφια μέλη του διοικητικού συμβουλίου μίας Ελληνικής τράπεζας δεν θα πρέπει να ασκούν ή να τους έχει ανατεθεί κατά τα τελευταία τέσσερα (4) χρόνια σημαντικό δημόσιο λειτούργημα (όπως αυτό ορίζεται στο Νόμο 3864/2010 όπως ισχύει).
2. Ότι τα υποψήφια μέλη πρέπει να έχουν τουλάχιστον τρία (3) χρόνια εμπειρίας ως μέλη διοικητικού συμβουλίου σε πιστωτικό ίδρυμα ή σε επιχείρηση του χρηματοπιστωτικού τομέα ή σε διεθνές χρηματοπιστωτικό ίδρυμα και
3. Ότι τα υποψήφια μέλη πρέπει να έχουν τουλάχιστον δέκα (10) χρόνια εμπειρίας σε ανώτερες διευθυντικές θέσεις στον τραπεζικό τομέα ή/και στον τομέα της τραπεζικής εποπτείας σε θέματα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, ως μέλη Κεντρικής Τράπεζας ή αντίστοιχης Εποπτικής Αρχής ή σε διεθνή χρηματοπιστωτικό οργανισμό.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των σωρευτικών προυποθέσεων είναι η δυστοκία στη στελέχωση των διοικήσεων των Ελληνικών τραπεζών από κατάλληλα και πρόθυμα για το ρόλο αυτό πρόσωπα.
Η πρώτη προυπόθεση αποκλείει πλέον από τη διοίκηση τραπεζών οποιοδήποτε δημόσιο λειτουργό ή πολιτικό, που δεν έχει αποσυρθεί από τα καθήκοντα του και δεν “μονάζει” με αρχή πριν το 2012.
Δηλαδή με λίγα λόγια, οι “δημόσιοι λειτουργοί”, που άσκησαν καθήκοντα πριν το 2012 και δημιούργησαν τα σημερινά προβλήματα που βιώνει η κοινωνία μας, προτιμούνται για τη στελέχωση των διοικήσεων των Ελληνικών τραπεζών, ίσως για να “αποτελειώσουν” το ευάρεστο ,κατά το κουαρτέτο, καταστροφικό έργο τους...
Η δεύτερη προυπόθεση αποκλείει τους περισσότερους ‘Ελληνες υποψηφίους , ενισχύοντας τις αλλοδαπές υποψηφιότητες. Στη πράξη οι μόνοι ‘Ελληνες υποψήφιοι περιορίζονται σε όσους σήμερα ή στο παρελθόν και για τουλάχιστον τρία χρόνια άσκησαν αντίστοιχα καθήκοντα στις υφιστάμενες τράπεζες. Αλλά και πάλι δεν εξαιρούνται , όσοι ανήκαν στα διοικητικά συμβούλια των πολυάριθμων Ελληνικών τραπεζών, που έκλεισαν από κακοδιαχείριση...
Η τρίτη προϋπόθεση είναι ακόμα πιο προκλητική , καθώς προωθεί στις διοικήσεις των Ελληνικών τραπεζών κυρίως τραπεζίτες της Τράπεζας της Ελλάδος ή προερχόμενους από διεθνείς παρόμοιους οργανισμούς. Το αποτέλεσμα είναι η δυνατότητα οι πρώην ελεγκτές να γίνουν ελεγχόμενοι, πέραν πάσης λογικής και αποτελεσματικότητας.
Ιδιαίτερα η τρίτη προυπόθεση δεν θα ήταν κακή ιδέα, αν δεν είχαν προηγηθεί ιστορικά τα κλεισίματα τόσων ιδιωτικών τραπεζών και οι ανακεφαλαιοποιήσεις των συστημικών τραπεζών.
Τα ιστορικά πλέον γεγονότα δείχνουν περίτρανα ότι η μέχρι σήμερα τραπεζική εποπτεία έπασχε και πάσχει και διεθνώς, όπως αποδεικνύει εκτός των η παρούσα κατάσταση των Ιταλικών, των Αυστριακών , των Κυπριακών των Γερμανικών, αλλά και των Ελληνικών τραπεζών.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει;
Aν υιοθετήσουμε τη λογική αυτών των προυποθέσεων, θα πρέπει να ζητήσουμε και από τον κο Στουρνάρα να παραιτηθεί αυτοβούλως, καθώς υπήρξε υπουργός Οικονομικών και άσκησε δημόσιο λειτούργημα την τελευταία τετραετία.
Φαντάζομαι όμως ότι ο ίδιος δεν θα ήθελε να παραιτηθεί, καθώς όταν επελέγη δεν ίσχυε ο σχετικός νόμος.
Πώς όμως θα διασφαλισθεί ότι θα ελέγχεται και αυτός από κάποιο Ελληνικό όργανο για την αποτελεσματικότητα και το σύννομο του έργου του?
Mία λύση προβλέπεται στο ισχύον καταστατικό της ΤτΕ στο άρθρο 47:
“ Ά ρ θ ρ ο ν 47 Ο Υπουργός των Οικονοµικών δύναται να διορίζει Επίτροπον του Κράτους, όστις δικαιούται να µετέχη των Γενικών Συνελεύσεων και των συνεδριάσεων του Γενικού Συµβουλίου, αλλ’ άνευ ψήφου. Αι αποδοχαί του Επιτρόπου του Κράτους θα καταβάλλονται παρά του ∆ηµοσίου. Ο Επίτροπος δικαιούται να εναντιώται κατά πάσης αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως ή του Γενικού Συµβουλίου, ην θεωρεί ως αντιβαίνουσαν εις το παρόν Καταστατικόν ή άλλους νόµους του Κράτους. Τοιαύτη εναντίωσις, εφ’ όσον υιοθετηθή παρά του Υπουργού των Οικονοµικών εντός δύο ηµερών, έχει την δύναµιν ανασταλτικού veto, µέχρις ου το υπό αµφισβήτησιν θέµα λυθή παρ’ Επιτροπής εκ τριών µελών, διοριζομένων εντός επτά ηµερών τη αιτήσει είτε της Τραπέζης, είτε του Επιτρόπου του Κράτους, ήτις αποφαίνεται εντός επτά ηµερών από του διορισµού. Η Επιτροπή αποτελείται εξ ενός αντιπροσώπου της Κυβερνήσεως, ενός αντιπροσώπου του Γενικού Συµβουλίου και ενός Προέδρου, εκλεγοµένου κοινή συµφωνία ∆ηµοσίου και Τραπέζης. Εν διαφωνία Πρόεδρος είναι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. “
Ο Υπουργός Οικονομικών έχει τη νομική δυνατότητα να διορίσει Επίτροπο του Κράτους στη Τράπεζα της Ελλάδος για να ελέγχει τη νομιμότητα, αλλά και την αποτελεσματικότητα της Τράπεζας της Ελλάδος και προσωπικά του κου Στουρνάρα.
Η αφορμή για την τοποθέτηση κρατικού Επιτρόπου έχει ήδη δοθεί από την αναποτελεσματικότητα της εποπτείας της τράπεζας Αττικής από την ΤτΕ.
ΠΗΓΗ http://www.protothema.gr/politics/a...
Τα όσα ήδη έχουν παρατηρηθεί και γραφεί στο τύπο για τη λειτουργία της Τράπεζας Αττικής δεν είναι δυνατό να συνέβηκαν και να διαπιστώθηκαν μόνο σε μία ημέρα .
‘Ισως έφθασε η ώρα να ελεγχθεί και από τη δικαιοσύνη και ο τρόπος άσκησης εποπτείας από την ΤτΕ.
Υπάρχει ήδη ευθύνη για αμέλεια και καθυστέρηση στους ελεγκτές της ΤτΕ, ακόμα και αν παραπέμψουν σήμερα κάποιο σχετικό πόρισμα για τις διαπιστώσεις τους στον εισαγγελέα.
Η ΤτΕ προβλέπεται ότι ασκεί ,εκτός των άλλων, προληπτική εποπτεία στις τράπεζες, που μπορεί εκάστοτε να ελέγξει.
Τι έκανε για αποτρέψει τις παράνομες συμπεριφορές και πρακτικές?
Φρόντισε μόνο να τις καταγράψει σε “απόρρητα” πορίσματα?
Ποιός θα αποζημιώσει τον Έλληνα μέτοχο, φορολογούμενο και καταθέτη για τις ζημιές, που ενδεχόμενα προέκυψαν από την κακής ποιότητας εποπτεία της ΤτΕ?
O κρατικός Επίτροπος μπορεί ίσως ακόμα και τώρα να μας διαφωτίσει, αν του επιτραπεί να ψάξει σύμφωνα με το άρθρο 48:
“ Ά ρ θ ρ ο ν 48 Ούτε εν τω Κεντρικώ Καταστήµατι, ούτε εν τοις Υποκαταστήµασιν αυτής, δικαιούται αντιπρόσωπος του ∆ηµοσίου να ερευνά τα βιβλία της Τραπέζης, πλην εν τη περιπτώσει του προηγουµένου άρθρου, οπότε ο Επίτροπος του Κράτους δύναται να ζητήση παρά της ∆ιοικήσεως της Τραπέζης να παράσχη παν στοιχείον αναγκαίον αυτώ προς µόρφωσιν γνώµης. Ο Επίτροπος του Κράτους υποχρεούται να τηρή αυστηράν εχεµύθειαν εν σχέσει προς τας υποθέσεις της Τραπέζης. “
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμισθεί ότι με βάση το άρθρο 5 , η ΤτΕ είναι ανεξάρτητη, αλλά όχι και από τη δικαιοσύνη της χώρας:
“ Ά ρ θ ρ ο ν 5 Α15 Κατά την άσκηση των αρµοδιοτήτων τους, η Τράπεζα της Ελλάδος και τα µέλη των οργάνων της δε ζητούν ούτε δέχονται οδηγίες από την Κυβέρνηση ή οργανισµούς. Η Κυβέρνηση και οι λοιποί φορείς πολιτικής εξουσίας δεν επιδιώκουν να επηρεάζουν τα όργανα της Τράπεζας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους..”
O κρατικός Επίτροπος όμως τελικά δεσμεύει την ΤτΕ μέσω μίας τριμελούς επιτροπής, όπου μετέχει εκτός από εκπρόσωπο της ΤτΕ και πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης κράτους και ΤτΕ. Σε περίπτωση μη ύπαρξης τέτοιου προσώπου , τα καθήκοντα ασκεί ο Πρόεδρος του Αρείου .
Η πλειοψηφία λοιπόν για θέματα, που σχετίζονται με θέματα δικαιοσύνης, ανήκει κατά τα δύο τρίτα σε όργανα του κράτους.
Εναλλακτικά ,σε περίπτωση διαφωνιών για άλλα θέματα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο θεσμός της διαιτησίας :
“ Ά ρ θ ρ ο ν 49 Οιαδήποτε ετέρα διαφωνία µεταξύ του ∆ηµοσίου και της Τραπέζης και εκτός των δυναµένων να προκαλέσωσιν ανασταλτικό veto του Επιτρόπου του Κράτους, θα λύεται επίσης δια διαιτησίας κατά τον εν άρθρω 47 οριζόµενον τρόπον. “
Mήπως λοιπόν έφτασε η ώρα να ελεγχθούν και οι ελεγκτές της ΤτΕ από την εξίσου ανεξάρτητη δικαιοσύνη?
Η κυβέρνηση έχει σήμερα το πρόβλημα και αυτή θα αποφασίσει πώς θα το λύσει.
Αν όμως δε γίνει και σήμερα τίποτα προς τη κατεύθυνση του ελέγχου των “ελεγκτών”, οι αρμόδιοι της ΤτΕ θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάποια άλλη μεταγενέστερη και πιό υπεύθυνη κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δικαιοσύνη και τους υπάρχοντες νόμους για να κολάσει τους ανίκανους ή ακόμα και κάποιους διεφθαρμένους συνενόχους των εγκλημάτων...