Έρχεται λοιπόν το πασοκοποτάμι. Μια τρύπα στο νερό στην κυριολεξία. Το μεν βαλτωμένο ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να περάσει το 6-7% ενώ το Ποτάμι να συνεχίσει να έχει νερό ώστε να μην ξεραθεί.
Από τη μια ένα πρόσωπο - στέλεχος των παλαιών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που έβαλαν τα θεμέλια της καταστροφής και από την άλλη ένας ταξιδευτής με το σακίδιο στην πλάτη, ο οποίος αφού υπηρέτησε το σύστημα του ΠΑΣΟΚ, ξύπνησε ένα ωραίο πρωί με όραμα το καινούριο, δεν τα κατάφερε και πάει ως μπόλι στο αρχικό του δένδρο.
Δυστυχώς όμως για τους νεόνυμφους στην πολιτική δεν ισχύει πάντα η άθροιση. Εν προκειμένω δε θα υπάρχει το 6+4=10.
Θυμηθείτε για παράδειγμα τη σύμπραξη ΔΡΑΣΗ-ΔΗΞΑ που από 2,5% το κάθε κόμμα το Μάιο του 2012, έλαβαν μαζί περίπου 2,2% τον Ιούνιο του 2012, μόλις 40 ημέρες μετά τις πρώτες εκλογές.
Αν η Φώφη το μόνο που πέτυχε ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήταν απλά να το κρατήσει στη Βουλή, για ποιο λόγο θα τα καταφέρει ως αρχηγός ενός τάχα μεγαλύτερου σχηματισμού; Το ίδιο ισχύει και για το Θεοδωράκη. Αν τα έκανε θάλασσα σε ένα απλό "ποτάμι", θα καπετανέψει στην ανοικτή θάλασσα;
Το αναφέρει και στο Ευαγγέλιο, τυφλός αν οδηγεί τυφλό, θα πέσουν και οι δύο στο γκρεμό.
Εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με πολιτικά τυφλούς που αδυνατούν να κατανοήσουν πως δοκίμασαν και είτε δεν πέτυχαν (Φώφη) είτε απέτυχαν (Σταύρος). Μολονότι είμαστε σε ένα πολιτικό κόσμο τυφλών, στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει ούτε καν ο μονόφθαλμος.
Το εκλογικό σώμα στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις δείχνει ότι δε στέκεται κάπου σταθερά. Είτε δοκιμάζει κάτι καινούριο (πχ Λεβέντης) είτε αποστρέφεται το σόου και αποχωρεί (υψηλά ποσοστά αποχής).
Ο Σταύρος και η Φώφη πιάστηκαν χέρι-χέρι και τραβάνε ίσα. Ο ένας όμως αποτελεί βαρίδι για τον άλλο.