Της Πωλίνας Ανυφτου
Πρώτη δημοσίευση στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ Σαββάτο 24/9/16
Κάποτε με ρώτησαν σε μια συνέντευξη που θα πήγαινα αν γινόταν μια καταστροφή στην Κύπρο και τους απάντησα πως θα πήγαινα στην Αθήνα. Δεν το σκέφτηκα καθόλου, για μένα η απάντηση ήταν άμεση και λογική. Αν χανόταν η Κύπρος θα ζούσα στην Αθήνα. Αν όμως χανόταν η Αθήνα τότε θα αισθανόμουν ότι έχω χρέος να την ξανακτίσω και δεν θα έφευγα από εκεί. Όλοι όσοι μεγαλώσαμε με τον Ελληνικό πολιτισμό επιλέξαμε να αγαπάμε την Ελλάδα γιατί μας καλλιέργησε το μυαλό, το συναίσθημα, τη λογική και το πάθος. Άλλωστε για μένα είναι βέβαιο πως δεν θα μπορούσα ποτέ να αποχωριστώ την πολιτισμική μου ταυτότητα ως Ελληνίδα. Μάθαμε επίσης πως ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν κατακτητής, ούτε καταστροφέας. Αντιθέτως συνυπήρχε με άλλους λαούς, στήριξε άλλες κουλτούρες, σεβάστηκε τις άλλες θρησκείες και μέχρι σήμερα ενώνει τους λαούς. Για παράδειγμα στις εκδηλώσεις για την επανένωση της Κύπρου στη Σαλαμίνα δεν παίζονται Τουρκικές ή Αγγλικές τραγωδίες αλλά αρχαίες Ελληνικές.
Ρώτησα λοιπόν και άλλους ΕΚ τί θα έκαναν αν χανόταν η Κύπρος. Οι περισσότεροι μου είπαν πως θα πήγαιναν στην Ελλάδα. Άλλοι γιατί αισθάνονται Έλληνες, άλλοι για τη γλώσσα, άλλοι για τους δικούς τους λόγους. Όταν όμως έκανα την πιο πάνω ερώτηση στους ΤΚ οι περισσότεροι δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Με κοιτούσαν διστακτικά, εχθρικά ή σαν ένα κακό προφήτη. Κανείς από τους ΤΚ που μίλησα δεν μου απάντησε που θα πήγαινε αν χανόταν η Κύπρος. Η επιλογή της Τουρκίας δεν τους άρεσε μόνιμα, η Αγγλία δεν είναι εύκολη επιλογή για όλους, η Ελλάδα τους φαινόταν σαν μια σελίδα βγαλμένη από τα βιβλία της ιστορίας. Όμως η απάντηση δεν ήρθε από κανένα ΤΚ. Σε περίπτωση λοιπόν που χαθεί η Κύπρος οι ΤΚ δεν έχουν εξετάσει την εναλλακτική λύση.
Σε αντίθεση με τους ΕΚ που η ταυτότητα τους έχει άμεση σχέση με τον χρόνο, οι ΤΚ συνήθισαν, και το απέδειξαν από το 1960 και μετά, πως για αυτούς το πλέον σημαντικό είναι ο χώρος. Είτε είναι ο θύλακας, είτε τα ΤΚ χωριά είτε είναι ο βορράς. Πάντα η ταυτότητα τους συνδεόταν με ένα κομμάτι γης που κάλυπτε τις ανάγκες τους και μονίμως η κτήση περισσότερης γης ήταν απόδειξη και τόνωση της ύπαρξης τους. Η ταυτότητα τους είχε συνάφεια με την ιδιοκτησία ως αποτέλεσμα του εθνοτικού κόμπλεξ των περισσότερων μειονοτήτων παγκοσμίως. Σε αυτή τη σχέση με τη γη όμως δεν δημιούργησαν και δεν άφησαν κάποιο πολιτισμό. Από την άλλη οι ΕΚ βίωναν την ταυτότητα τους μέσα από το χρόνο. Οι αιώνες κατακτήσεων δεν την αλλοίωσαν αλλά την επιβεβαίωσαν. Έμαθαν οι Έλληνες να εξελληνίζουν τον χρόνο και να τον κάνουν φίλο.
Όταν τα κράτη ετοιμάζουν τη διεθνή πολιτική τους μελετούν τη ψυχοσύνθεση, την ιστορία και τη δράση των πληθυσμών και των μαζών. Η πολιτική στάση των ΕΚ απέναντι στην όποια λύση του Κυπριακού ήδη θεμελιώνεται στην πρόθεση τους να μην συγχωρέσουν τη σύγχιση που βιώνουν οι ΤΚ που από τη μια υπηρετούν στον Τουρκικό στρατό αλλά από την άλλη είναι και πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η δημογραφική αλλοίωση στο βορρά και η απραξία των ΤΚ στα μάτια των ΕΚ πολύ φοβάμαι ότι θα αφήσει τους ΤΚ για πρώτη φορά απροστάτευτους και άστεγους αφού θα πιεστούν τόσο από την Άγκυρα όσο και από τους ΕΚ να αποφασίσουν για πρώτη φορά για το πόσο θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως ΤΚ.