Το Facebook δοκιμάζοντας τις τεχνικές χειραγώγησης και κατεύθυνσης του πλήθους εφαρμόζει κατά καιρούς διάφορα.
Πχ προτρέπει να βάλει κανείς στη φωτογραφία του προφίλ του μια γαλλική σημαία αλλά ποτέ δεν έκανε μια αντίστοιχη καμπάνια για τη Συρία.
Η νέα μόδα είναι η ασπρόμαυρη φωτογραφία κατά του καρκίνου του μαστού. Με μια φωτογραφία θα τρομάξει η νεοπλασματική νόσος και θα εξαφανιστεί. Όσο δεν αλλάζουμε τη ζωή, δε θα φύγει ποτέ το νόσημα.
Μια Ελληνίδα, νέα κοπέλα, η Χριστίνα Κούκια που συνέβη να ασθενήσει, έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους αναρτώντας μια φωτογραφία από τη μαστεκτομή της και λέγοντας:
Καλησπερα σας !!!! Αυτη ειναι η απαντηση μου στην προσκληση αποδεκτη!!!!
Με το να βαζουμε ασπρομαυρες φωτογραφίες μας δεν νομιζω οτι θα
αφυπνίσουμε καμια γυναίκα να κανει τις απαραιτητες εξετασεις για να
προλαβει την μάστιγα του καρκινου !!!! Ας δειτε λοιπον την αληθεια για
να καταλάβατε ποσο σοβαρο ειναι!!!!!! Για να λεμε τα πραγματα με το
ονομα τους.!!!! Εγω το νικησα . Εσεις?????
Η ίδια λίγες ημέρες νωρίτερα έγραφε:
«ξέρω τι μπορεί να κάνει ο καρκίνος και η θεραπεία σε ένα σώμα και
μερικές φορές αναρωτιέμαι αν η θεραπεία αξίζει αυτό το μακρινό ταξίδι.
Φαίνεται να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Τίποτα δεν είναι πιο
επώδυνο από το να προσπαθείς να χαμογελάς και να παραμένεις θετικός,
αλλά, μετά από την χημειοθεραπεία και την ακτινοβολία, ξέρεις ότι το
πρόσωπο θα αλλάξει και θα υποφέρεις με αυτή τη θλίψη. Ξέρω ότι πολλοί
από εσάς δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτό το μήνυμα επειδή, φυσικά, ο καρκίνος
δεν έχει αγγίξει κανένα σας. Δεν ξέρεις πως είναι να έχεις πολεμήσει
στον αγώνα, ή να έχεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που δίνει μάχη κατά του
καρκίνου».
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Δεν υπάρχουν ούτε κορδελίτσες, ούτε ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Υπάρχουν μόνο βελόνες, νυστέρια, οροί και μηχανήματα. Αν μάλιστα όλα αυτά τα ζήσεις σε Ελληνικό Δημόσιο Νοσοκομείο, τότε ο Γολγοθάς γίνεται Εβερεστ. Όσοι τα ζήσαμε, τα ξέρουμε καλά.
Δεν επέλεξα τη φωτογραφία με τη μαστεκτομή της Χριστίνας, από σεβασμό στο Σταυρό που κουβαλά. Η ίδια και το χαμόγελό της φτάνουν.