Το σώμα, η σκέψη, η συνείδηση είναι εκ πρώτης όψεως κόσμος άσχετος, χωριστός, χωρίς να τον συνδέει καμία κοινή ιδιότητα, πού όλα μαζί εντούτοις δημιουργούν την ανθρώπινη υπόσταση.
Η δύναμη που καθορίζει αυτή την υπόσταση είναι έτσι πρόχειρα εξεταζόμενη εξωτερική.Από εκεί κατάγεται και προέρχεται το σώμα, αλλά και η ψυχή που εδρεύει και που συνοδεύει και βγαίνει από το σώμα, από την ίδια πηγή προέρχεται. Ακολουθούν τα στάδια, οι διαδικασίες των μετασχηματισμών. Θα ήταν μάταιο να τα αναζητήσουμε με τα μάτια της ψυχής και της φαντασίας, γιατί δεν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε ποτέ τη βέβαιη και σταθερή γνώση για τον τρόπο της διενέργειας και το σχηματισμό των ιδεών.
Οι μέθοδοι που έχουν διδαχθεί δεν πρέπει να απέχουν πολύ από την αλήθεια, όπως μας δίδαξαν οι διδασκαλίες των αιώνων για τα άλλα ανθρώπινα προβλήματα, αλλά ο δρόμος με τον οποίο ζητούμε να διδαχθούμε, να πληροφορηθούμε και να συνδέσουμε τη δράση με την πηγή τη σταθερή και τη βέβαιη είναι διάφορος.
Η θέληση του ατόμου που αποτελεί το τέρμα αυτής της διαδικασίας, πρέπει να σχετίζεται με τη θέληση του σύμπαντος ή καλύτερα να κατάγεται από τη θέληση του σύμπαντος, γιατί αυτό το αντικρίζουν καθημερινά να εκδηλώνεται στον φυσικό κόσμο, τον έμψυχο και άψυχο. Την αναγνωρίζουμε από τις εκδηλώσεις αυτές και φαίνεται ότι μοιάζει με τη θέληση που φανερώνεται και στον άνθρωπο.
Αρνούμενοι όμως, όπως κάνει ο Descartes τον κόσμο, διερωτώμεθα πως μπορεί να υπάρξει η σχέση που προυποθέσαμε για την καταγωγή της θέλησης, όπως και για την ψυχή, που μπαίνει από έξω στο σώμα και είναι η αιτία που το κινεί, ενώ πρέπει να συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή να είναι το αποτέλεσμα και όχι η αρχή.
Η ανταπόκριση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου προς τον εξωτερικό κόσμο, που είναι η επικοινωνία με το σύμπαν, τον θεό του καθενός και πιο συγκεκριμένα η δημιουργία της συνείδησης, είναι το μυστικό βέβαια που δεν έχει φανερωθεί, αλλά και που δεν θα μας εμποδίσει να προσεγγίσουμε την πηγή και να βεβαιωθούμε για την αλήθεια των ιδεών μας.